SUZE SU OK: Muškarci koji plaču imaju više samopouzdanja

Naučnici sa Univerziteta Indijana nedavno su dokazali da muškarci koji plaču imaju više samopouzdanja nego oni koji zadržavaju suze. Podaci do kojih su došli ukazuju na to da suze smanjuju alergije, ublažavaju bol kod reumatoidnog artritisa, sređuju imuni sistem itd.

U studiji iz 2006. godine, stručnjaci su proučavali reakcije 60 osoba koje su patile od ekcema i alergije dok su gledale srceparajuću porodičnu dramu "Kramer protiv Kramera". Do rezultata su stručnjaci došli tako što je ispitanicima pre filma na kožu stavljen lateks, a kasnije su merili njihove reakcije. U poređenju s onima koji nisu pustili suzu, uplakani gledaoci imali su manju reakciju na lateks, a njihova koža imala je i niži nivo markera upale imunoglobulina.

Druga, japanska studija s pacijentima koji boluju od autoimune bolesti reumatoidnog artritisa, otkrila je da oni koji plaču osećaju manji bol i imaju manje simptoma nego oni koji trpe i ne plaču. Pretraga krvi odmah nakon plakanja pokazala je da je nivo prirodnih imunoloških hemikalija, koje inače pogoršavaju ovu bolest, bila manja i da ti pacijenti bolje kontrolišu stanje bolesti posle godinu dana.

Mnogi stručnjaci isticali su da je ovo dokaz da su suze prirodna odbrana tela protiv hormona stresa, koji bi mogli da naškode telu. Plakanje prati pojačana aktivnost u parasimpatičkom nervnom sistemu, a njegov posao je da smiri telo nakon stresnog događaja i uspori rad srca. Pojedine studije ukazuju na to da plakanje povećava nivo oksitocina, hormona sreće, koji onemogućava ispuštanje hormona stresa kortizola.

- Studija objašnjava da žene po pravilu plaču više, ali se čini da oba pola plaču podjednako tokom velikih životnih događaja kao što je žaljenje za umrlim, objašnjava profesor Ad Vingerhoets, psiholog i vodeći stručnjak na području plakanja sa Univerziteta Tilburg u Holandiji.

Međutim, uporede li se sa ženama, muškarci češće plaču zbog pozitivnih događaja, dok ženske suze uglavnom poteku zbog onih negativnih. Za tu razliku stručnjaci uglavnom okrivljuju hormone i objašnjavaju da testosteron suzbija potrebu za plakanjem, dok ženski hormon prolaktin podstiče saosećanje i suze.

Profesor Vingerhoets tvrdi da na količinu suza utiče i sposobnost saosećanja i neurotičnost. Što je osoba neurotičnija, to će biti osetljivija na osećanja drugih ljudi i lakše će zaplakati. Češće ćemo plakati i ako smo neispavani ili pod uticajem alkohola, jer oba stanja umanjuju kontrolu nad osećajima i reakcijama.

(Telegraf.rs / Tanjug)