Disleksičarima pomaže veći razmak između slova

U istraživanju je učestvovalo 94 disleksične dece uzrasta od osam do 14 godina. Kako rezultati pokazuju, do udvostručenja tačnosti u čitanju može se doći povećavanjem razmaka između slova, kada se i brzina čitanja poboljšava za više od 20 odsto.

Najveći napredak zabeležen je upravo kod one dece koja su imala najviše poteškoća s razlikovanjem slova. Naučnici ovakve rezultate objašnjavaju činjenicom da je kod osoba s disleksijom izraženiji problem koji im otežava identifikaciju slova u gusto štampanom tekstu.

Disleksija je poremećaj u učenju čitanja i pored postojanja normalne inteligencije, dobrog vida i sluha, sistematske obuke, adekvatne motivacije i ostalih povoljnih edukativnih psiholoških i socijalnih uslova.

Disleksija predstavlja značajno neslaganje između stvarnog (postojećeg) i očekivanog nivoa čitanja u odnosu na mentalni uzrast. Da bi se neko dete ili osoba dijagnostikovala kao disleksično, njegova inteligencija mora biti 90 ili iznad 90, sposobnosti čitanja moraju biti ispod očekivanog nivoa za njegov uzrast i nivo inteligencije (najmanje osamnaest meseci ispod stvarnog starosnog uzrasta), dok uslovi života i rada u kući i školi moraju da zadovolje određene minimalne zahteve. Disleksija je mnogo više od nesposobnosti čitanja, jer ona obuhvata i smetnje senzornog procesiranja informacija - vizuelne obrade, fonološkog kodiranja i razumevanje jezika, odnosno smetnje svih modaliteta percepcije koji obuhvataju vrlo brzu obradu informacija.

Pojedina dosadašnja istraživanja ukazuju na sličnu učestalost pojave disleksije kod dečaka i devojčica, dok jedna skorašnja američka studija pokazuje da se kod dečaka 2 do 3 puta češće javlja nego kod devojčica.

Disleksija je, kako tvrde istraživači, nasledna u 85 odsto slučajeva, a naučnici su analizom DNK potvrdili povezanost disleksije sa hromozomom 15q, pri čemu je kriterijum bio odsustvo intelektualnog i motornog deficita i nivo čitanja dve godine ispod uzrasta u kome se dete nalazi.

(Tanjug)