78 generacija iste porodice sahranjeno je na ovom groblju starom 2.500 godina, koje sadrži ostatke 100 hiljada ljudi

Grob kineskog mislioca Konfučija oko kojeg se u poslednjih 2.500 godina razvilo groblje njegovih potomaka koje nosi naziv „Šuma Kunga“. Na spomeniku piše: „Gospodar širitelj kulture, Poslednji mudrac i Veliki uspešnik“, što je ujedno i njegovo posmrtno ime. Foto: Wikimedia Commons/Rolf Müller/Airunp

„Šuma Kunga“ zvanični je naziv jednog groblja koje se nalazi u gradu po imenu Ćufu u kineskoj provinciji Šandung, i pripada bratstvu Kunga koje se diči time što je direktno potomstvo jednog od najvećih i najuticajnijih mislilica u istoriji sveta — Konfučija, odnosno Kung Fu Cea.

U pitanju je jedinstveno groblje, i u Kini i u čitavom svetu, pošto su na njemu sahranjeni ne samo Konfučije i njegovi učenici, već svi potomci Konfučija od toga vremena do danas. To vreme o kojem govorimo bilo je početak petog veka pre nove ere, tačnije 4. mart 479. godine pre Hrista kada je Kung Fu Ce preminuo i bio sahranjen. Dakle, govorimo o dva i po milenijuma permanentnog pokopavanja jedne iste porodice na jednom istom groblju.

Slavoluk i spomenici u sektoru „Šume Kunga“, groblja potomaka Konfučija, koji potiče iz perioda dinastije Ming. Foto: Wikimedia Commons/Vmenkov

„Šuma Kunga“, dakako, nije od samoga početka imala oblik kakav ima danas. Za početak, nije bila ograđena zidom, taj dodatak dobila je tek prilikom obnove 1331. godine. Ukupno trinaest puta groblje je renovirano a zidovi mu šireni, tako da danas imaju dužinu od gotovo šest kilometara, dok groblje zauzima prostor od preko 183 hektara.

Na tom velikom prostoru sahranjeno je do sada više od 100 hiljada ljudi, a najnoviji grobovi pripadaju 76. i 78. generaciji posle Konfučija. Otuda dolazi i naziv groblja, time se ono i objašnjava: šuma o kojoj se govori ne odnosi se samo na drveće kojih ima deset hiljada na tom mestu, već pre svega na nadgrobne spomenike.

Najstariji grobovi potiču iz perioda dinastije Džou, prethodnice dinastije Ćin koja je stvorila ujedinjeno kinesko carstvo i zapravo svetu dala ime te zemlje, iako sami Kinezi svoju zemlju nazivaju drugačije („Džunghua“ ili „Žonghuo“, što znači „Srednje kraljevstvo“, čime se etnocentrično implicira da je Kina centar sveta).

Nadgrobni spomenici i skulpture u sektoru „Šume Kunga“, groblja potomaka Konfučija, koji potiče iz perioda dinastije Ming. Foto: Wikimedia Commons/Vmenkov

Upravo je dinastija Džou, najdugovečnija u kineskoj istoriji, vladala kada je Konfučije preminuo. Međutim originalni izgled groba Konfučija nije sačuvan; izgleda da je humka prvobitno imala oblik sekire i zidanu platformu za prinošenje životinjskih žrtava, što danas nije slučaj.

Pošto je njegovo potomstvo oplemenjeno od strane careva i dobilo carske princeze za supruge, mnogi grobovi iz toga doba imaju i vlastelinske simbole. Ne pričamo, međutim, o kamenim spomenicima koji su „ušli u modu“ tek za vreme dinastije Han koja je vladala od 220. pre nove ere pa narednih petsto godina (i koja je kineskom narodu dala njegov endonim: drugim rečima, Kinez sebe naziva Hanom); to se prvenstvo odnosi na humku. Kamenih ploča koje su uglavnom u obliku nadgrobnih spomenika ali ne isključivo, ima nešto preko četiri hiljade, mnogo manje nego što ima sahranjenih.

Skulptura bisija, bića iz kineske mitologije koje ima oblik zmaja u kornjačinom oklopu, i druge stele i skulpture u sektoru „Šume Kunga“, groblja potomaka Konfučija, koji potiče iz perioda dinastije Ming. Foto: Wikimedia Commons/Vmenkov

Zvanično, 22 ploče su iz perioda dinastije Sung (960—1279), šest iz perioda dinastije Đin (1115—1234), 45 iz doba Juana (1271—1368), 506 iz doba Minga (1368—1644) i 2626 iz doba Ćinga (1636—1912). Postoji takođe i 568 kamenih ploča iz perioda Republike Kine (pre komunističke revolucije) kao i pedeset iz Narodne Republike Kine. Tu je i 180 ploča čija starost ne može biti utvrđena, što broj spomenika stavlja na 4003.

Za vreme Kulturne revolucije novembra 1966. godine studenti Pekingškog normalnog univerziteta (ironično, bukvalno se zove „normalni“), kao pripadnici Crvene garde, nadahnuti Maovim govorima i citatima, napali su ovo groblje i vandalizovali ga, oskrnavivši čak i grob samog Konfučija. Telo poslednjeg kneza Janšenga — titule koja se mudračevom direktnom nasledniku po starešinstvu dodeljuje dve hiljade godina — pripadnika 76. generacije, izvadili su iz groba i golog ga obesili o drvo.

„Duhovni put“ u sektoru „Šume Kunga“, groblja potomaka Konfučija, koji potiče iz perioda dinastije Ming. Foto: Wikimedia Commons/Vmenkov

Inače, tokom doba dinastije Ming uspostavljen je običaj da se kneževi Janšenga sahranjuju po izvesnom pravilu koje do tada izgleda nije postojalo. Naime, svi oni od 55. do 64. generacije sahranjeni su hronološki jedan do drugoga, od istoka ka zapadu, i svi imaju svoj „duhovni put“ (ukrašenu stazu koja vodi ka grobu) koji vodi od groba na severa ka jugu.

Na tom duhovnom putu tipično je da se nalaze skulpture tri životinjska para (mačke, ponekad krilate; ovnove; konje), zatim memorijalni slavoluk, bisi (biće iz kineske mitologije, jedan od devet sinova zmajskog kralja predstavljen kao zmaj u kornjačinom oklopu) sa stelom na leđima, dve stražarske figure (ka zapadu ratnik, ka istoku civilni službenik), i stelu ispred humke pod kojom je pokopan knez.

(P. L.)