Ako želite da živite kao OVAJ AUSTRIJSKI CAR dovoljno je samo da uradite tu jednu stvar (FOTO)
"Neka bude borba neprestana". Nekadašnji geopolitički položaj Austrije, na svom istoku večito naslonjene na Osmanlijsko carstvo, skoro neprekidni rat sa Turcima učinio je neizbežnim, kao i vekovno savezništvo sa Srbima koji su u Beču vazda videli izvor spasa.
Nadali su se naši južno od Save i Dunava da će biti od strane Habzburga oslobođeni kao i njihova braća severno od tih reka, pa su ponovo pohrlili u frajkore kada je 1787. izbio novi austrijsko-turski rat; oni u frajkore, a sveti rimski car i austrijski nadvojvoda Jozef II, sin Marije Terezije, u — Zemun.
Dva puta je ovaj vladar nakon izbijanja tog sukoba posetio varoš, danas beogradsku opštinu, odsevši u glavnom stanu zapovednika južne austrijske vojske koji se nalazio u Karamatinoj kući, prvoj baroknoj zgradi u Zemunu koju je 1763. godine sagradio bogati trgovac Kuzman Jovanović a deceniju kasnije njegova udovica Kupina prodala rodonačelniku porodice Karamata, Dimitriju.
U čast ovog cara i njegovog boravka u kući, na tavanici velike sobe na prvom spratu u kojoj je održan ratni savet, mnogo godina docnije biće izrezbaren u drvetu veliki grb Habzburške monarhije.
Ali, nije samo car ostao imun na dom ove slavne familije koja nam je podarila matematičara i akademika Jovana Karamatu, kao i jednog od naših najvažnijih geologa Stevana Karamatu, na dom koji je do dana današnjeg u vlasništvu te familije: u njemu su boravili patrijarh Josif Rajačić i vojvoda Stevan Šupljikac, u njemu su oni održavali sednice Glavnog narodnog odbora Srpske Vojvodine, a posećivali su je i Vuk Karadžić te Branko Radičević.
Nego, da se vratimo na cara Jozefa II koji je vladao još od 1765. On je preminuo 1790. godine, nedugo nakon posete Zemunu, a njegov brat rođeni i novi car Leopold II, pritisnut Britancima koji su računali na spas Turske, pritisnut porazima na svim frontovima osim na srpskom, pritisnut stanjem na francuskom ratištu, biva prinuđen da sa sultanom Selimom III potpiše Svištovski mir 1791. godine.
Tada propada Kočina krajina, kako smo nazivali našu slobodnu teritoriju u Šumadiji pod kontrolom srpskih frajkora i pod prevashodnim zapovedništvom Koruna "Koče" Anđelkovića (srpski frajkori su bili milicija Habzburške monarhije sastavljena isključivo od Srba; frajkorsko iskustvo te generacije naših ljudi odigralo je ključnu ulogu u njihovom podizanju i vođenju Prvog srpskog ustanka dvanaest godina kasnije).
Sve to dovodi do novog priliva srpskih izbeglica u Austriju, koja ih prima, od kojih mnogi dolaze baš u Zemun. Toliko ih, zapravo, dolazi, da zbog tog velikog porasta stanovništva Zemun dobija svoje prvo predgrađe, Gornju varoš, tada nazvanu Jozefštat, u čast cara koji je grad posetio.
Obnavlja se ponovo trgovina, nakratko zbog rata prekinuta, pa 1801. godine Zemun ima 1.464 porodice i u njima 7.089 žitelja, mahom Srba, ali i mnoštvo Nemaca, Jevreja, Cincara, Grka; čak 170 različitih trgovaca je među njima, i nekoliko stotina punopravnih zanatlija.
Zemun, nakon odlaska Jozefa II, nije morao dugo da čeka na novu carsku posetu. Leopold II je preminuo već avgusta 1792. godine, a nasledio ga je sin Franc II, istorijski gledano jedan od značajnijih pripadnika Kuće Habzburg.
Naime, nakon što je francuski senat prvog konzula Napoleona Bonapartu proglasio 18. maja 1804. godine za cara a Francusku za carstvo, 11. avgusta Franc II je uzvratio istom merom i proglasio Austriju za carstvo. Budući da je već bio vladar Svetog rimskog carstva, potomstvo će ga upamtiti kao "dvostrukog cara" (nem. Doppelkaiser), jedinog koji je istovremeno bio i sveti rimski i austrijski car.
Zbog čega jedini? Zato što je već naredne godine u Bici kod Austerlica, takozvanoj Bici tri cara, Napoleon porazio i do nogu potukao združene snage starih saveznika Austrije i Rusije koji su bili prinuđeni da potpišu Požunski mir (Požun je današnja Bratislava).
Posledica toga, a pod pritiskom Napoleona, bila je abdikacija Franca II sa trona Svetog rimskog carstva i ukidanje ove neobične konfederacije nakon skoro hiljadu godina njenog postojanja, te formiranje nove Rajnske konfederacije, sastavljene od nemačkih državica koje su se mahom nalazile na teritoriji današnje Nemačke.
Međutim, Rusija, Austrija, Britanija i Pruska naposletku su izašle iz Napoleonskih ratova kao pobednice, što se konačno desilo tek 1815. godine. Već naredne, zbog dolaska u Zemun više od sedamdeset nemačkih porodica iz Banata, osniva se i drugo predgrađe koje 1817. godine dobija naziv Francenštal, odnosno Franctal u našem govoru, a sve u čast samog cara koji je baš te godine između 18-20. oktobra posetio Zemun. Toj se poseti nedavno navršilo dva veka.
Kao što možete da vidite na impresivnom portretu na samom početku ovog teksta, posvećenog carskim posetama Zemunu, car Franc II znao je da živi i uživa, a znao je i njegov stric Jozef II.
Ova dva Zemunca — ako nam dozvolite, dva najčuvenija Zemunca u istoriji, pored Dimitrija Davidovića, (pisca Sretenjskog ustava, jednog od najnaprednijih u Evropi sredinom XIX veka), Isidore Sekulić i Koste Vujića — nisu slučajno za odredište svojih putovanja izabrali baš ovaj opulentni grad, koji će uskoro postati još opulentniji izgradnjom naselja "Zemunske kapije".
Zapravo, može se reći da nema nikakve sumnje u to, da bi ova dva velika vladara Dunavske monarhije, za prebivalište u Zemunu da su danas živi, izabrali neki stan upravo u "Zemunskim kapijama", naselju dostojnom austrijskih careva. Uostalom, ako mislite da preterujemo, pogledajte slike i uverite se i sami.
Prema tome, postoji samo ta jedna stvar koja vas deli od života austrijskog cara: STAN U NASELJU "ZEMUNSKE KAPIJE", NEKRETNINA DOSTOJNA HABZBURGA.
Video: Prolaznici je jedva izvukli: Šetala je ulicom, a onda je drvo palo na nju
Telegraf.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.