PET VERA, TRI PLEMENA, JEDAN NAROD: Kako su se zaklinjali oficiri Jugoslovenske kraljevske vojske (FOTO)

Sveštenici pravoslavni, rimokatolički, muslimanski, te protestantski i jevrejski, zajedno 1921. godine prisustvuju činu zakletve oficira novome kralju Aleksandru, nakon smrti njegovog oca Petra. Foto: Wikipedia/digitalna.nb.rs

Zvanično ime oružanih snaga Kraljevine Jugoslavije bilo je Jugoslovenska vojska, mada se danas često dodaje i epitet "kraljevska" da bi se tačno znalo o kom se periodu naše istorije radi.

Preporučujemo

Formirana je od oficirskog kadra slavne Srpske vojske koji je činilo 3.500 ljudi, koji se mogu nazvati jezgrom i najodanijim elementom nove armije, uz 469 crnogorskih i 12 carskih ruskih oficira koji su na naše prostore stigli nakon Oktobarske revolucije.

Na to jezgro nakalemljeno je 2.590 oficira iz bivše austougarske vojske, sumnjive lojalnosti, koji su bili iz redova jugoslovenskih naroda (ili, kako se to tada popularno govorilo, iz jednog od tri plemena jugoslovenskog naroda), uz tri albanska oficira koji su tokom borbi na Solunskom frontu (na našoj strani) delovali pod komandom Esad-paše.

Oružane snage su se delile na Suvozemnu vojsku i Kraljevsku mornaricu. Jugoslovensko kraljevsko ratno vazduhoplovstvo je bilo deo Suvozemne vojske (459 aviona, sa manje-više sličnim brojem lovaca, bombardera i izviđača), dok je i Kraljevska mornarica (sa 32 ratna broda od kojih je najpoznatiji bio razarač Kraljevski brod Dubrovnik) imala svoje sopstveno ograničeno vazduhoplovstvo (150 hidroaviona).

Zastava Triglavskog puka Jugoslovenske kraljevske vojske 1930. godine. Foto: Wikimedia Commons/Digital Library of Slovenia

U sklopu Suvozemne vojske (mahom sa opremom iz Prvog svetskog rata) bila je, naravno, i pešadija, kao i artiljerija, konjica, inženjerija i druge jedinice poput graničara, žandarmerije, padobranaca, jurišnih i planinskih četa.

Jugoslovenski stratezi tenkove su posmatrali suprotno od nemačkih stratega (dakle, naši su tenkove gledali na potpuno pogrešan način), pa su oni tretirani kao sredstvo koje treba da pomaže pešadiji. Mada, mi smo uglavnom imali tankete, odnosno "tenkiće"; ukupno 110 oklopnih vozila.

Zbilja se ne može reći da je to bila moderna vojska prilagođena vremenu u kome je postojala (ni što se tiče opreme ni organizaciono ni strateški ni taktički), što se bolno pokazalo tokom Aprilskog rata kada se slomila u svega nekoliko dana pred vihorom nemačkog Vermahta; nije se slomila samo zbog izdaje dela hrvatskog i bošnjačkog elementa u njoj, slomila se i zato što je prosto rečeno bila zaostala.

Francuski laki pešadijski tenk Reno R35 tokom velikih vojnih manevara na Torlaku 1940. godine. Foto: Wikimedia Commons/Boksi

Međutim, možda najzanimljiviji njen aspekt dok je postojala jeste onaj u kojem se sprovodila ideologija integralnog jugoslovenstva po kojoj su Jugosloveni bili jedan narod podeljen u tri plemena i tri vere.

To je ovo što možete da vidite na prvoj fotografiji: sveštenici pravoslavni, rimokatolički, muslimanski, te protestantski i jevrejski, zajedno prisustvuju činu zakletve oficira 1921. godine, novome kralju Aleksandru I, nakon smrti njegovog oca kralja Petra.

Jedan narod, tri plemena, tri vere, sa četvrtom i petom verom ljudi koji žive među nama i sa nama i daju svoj doprinos našoj prekrasnoj i veličanstvenoj zajednici punoj ljubavi i tolerancije u kojoj ništa ne može da pođe naopako jer smo svi mi iste krvi. Svi znamo kako se taj san završio prvog puta, a znamo i kako se završio drugog.

(Telegraf.rs)