Oliveru su na silu dali muslimanima, a za svaki njen korak Srbi su posuli latice ruže

Princeza Olivera Lazarević, najmlađa kćer kneza Lazara i kneginje Milice rođena 1373. godine, odmah nakon Kosovske bitke bila je data u harem turskom sultanu Bajazitu. Cena mirovnog sporazuma odnosno politički brak po nju je ispala užasna, jer je silni sultan Bajazit, na Gazimestanu pogubio njenog oca, kneza Lazara.

Na Kosovu i Metohiji obeležen Vidovdan: Dodela ordenja “Majka devet Jugovića”

Preporučujemo

Nakon što je na Vidovdan 1389. godine, na Kosovu polju Srbija ostala bez svog vladara kneza Lazara i velikog dela plemstva, na presto dolazi kneginja Milica. U strahu, kako od Ugarske, tako i od Turske, kneginja Milica je sa Državnim saborom donela odluku da prihvati vazalne odnose i preda svoju šesnaestogodišnju kćer Oliveru u harem sultana Bajazita.

Njena udaja je tada bila shvaćena kao žrtva za opstanak srpske države, piše artnit.net.

Princezu Oliveru je iz rodnog Kruševca 1391. godine ispratio brat, mladi knez Stefan, koji je kasnije postao despot, u razrušeni Adrijanopolis, koji je postao Jedrene – evropska ratna prestonica Osmanlija. Prema predanju, srpski narod je ceo put iz Kruševca ka Drenopolju, zasuo ružama svestan ogromne žrtve lepe princeze.

Foto: novosti.rs

Prirodna snalažljivost, karakter, obrazovanje i vaspitanje su joj pomogli da se lakše uklopi i brže prilagodi uslovima života u haremu. Malobrojni pisani izvori iz tog doba otkrivaju da je princeza Olivera vremenom stekla poseban položaj i snažan uticaj na sultana Bajazita. Prema turskim izvorima, Olivera Lazarević bila je vanredno lepa, otmena i imala veliki uticaj nad strastima odanog sultana Bajazita. Turski hroničari puni su jeda na Oliveru, koja je brzo postala najvoljenija žena od četiri zakonite kadune. Tako su zapisali da se sultan zbog nje ponašao kao "nevernik", pio je vino i pokazivao neuobičajenu blagost prema njenom bratu, knezu Stefanu i Srbiji, jer je jedina zadržala status države na Balkanu, makar i vazalne.

Foto: svetigora.com

Veliki srpski istoričar Stojan Novaković smatrao je da je Olivera Lazarević imala ključnu ulogu u održanju srpske države u najtežim vremenima. On o tome piše: "Jer ne treba izgubiti iz očiju da se samo ta srpska država kroz dugi niz godina (1391-1402) sačuvala u snazi i slobodi u vremenu vanredno teškom, kad se svuda po Balkanskom poluostrvu sve lomilo i pod tursku silu pokoravalo pred neodoljivim Bajazitovim četama. Knezu Stefanu i majci njegovoj služi na čast da su u ovim prilikama umeli da svoje ponašanje dovedu u sklad sa ovim teškim prilikama, ali su zasluge Oliverine njihovoj politici vrlo značajne, i zaslužuju da se naročito u istoriju zabeleže."

U čuvenoj Angorskoj bici 28. jula 1402. godine, jednoj od najvećih bitaka srednjeg veka, Bajazitovu vojsku je potukao mongolski osvajač Tamerlan. Tom prilikom su Mongoli zarobili i sultana Bajazita i princezu Oliveru. Sultan Bajazit je umro u zatočeništvu, a princeza Olivera je kasnije oslobođena zahvaljujući zalaganju svog brata despota Stefana Lazarevića.

Posle 12 godina, ona se sa bratom vratila u Srbiju u proleće 1403. godine, gde se zamonašila. Neki istoričari tvrde da je ona sve do smrti despota Stefana Lazarevića, 1. avgusta 1427. godine, bila njegov "verni pratilac, drug i savetnik, podstrekač i tešitelj". Smatra se da je umrla posle 1444. godine i ne zna se gde je sahranjena.

(Telegraf.rs)