U ovom gradu ne sahranjuju mrtve, a razlog je šokantan: Pravilo je uvedeno još 1950-ih

Longjerbijen, simpatični grad iz naslova smešten je na norveškom arhipelagu Svalbard, u Arktičkom okeanu.

Osnovao ga je 1906. godine američki rudarski magnat Džon Monro Longjer, po kojem je dobio ime. Tokom Drugog svetskog rata je srušen od strane Nemaca, ali je kasnije obnovljen.

Preporučujemo

Longjerbijen nudi široku ponudu aktivnosti i ustanova, među kojima su zatvoreni bazeni, sportske dvorane, trgovine, crkva, tri hotela, kao i univerzitetski centar.

Uz to, njegova pozicija i zanimljivosti čine ga jednom od poželjnijih turističkih odredišta u Norveškoj.

Ipak, danas pišemo o neobičnom gradu iz sasvim drugog razloga.

U prošlosti je, naime, tumačeno da je ovde “umiranje zabranjeno”. Priznaćete da informacija zvuči bizarno, a savetnik guvernera Svalbarda, Terje Karlsen, potrudio se da objasni:

“To je pogrešno tumačenje. Ljudi u Longjerbijen umiru, ali se klasične sahrane ne organizuju”.

O čemu se radi? Prvo moramo da istaknemo da se temperature u ovom području kreću između -20 i -13 stepeni Celzijusa.

Zbog dubokog permafrosta, kako se objašnjava, zakopana tela ostaju sačuvana, odnosno ne raspadaju se.

Uz to, tokom 1950-ih je otkriveno da se nisu raspala ni tela osoba preminulih od španskog gripa, a pokopanih 1917.

Ovo je zabrinulo naučnike, jer je postojala šansa da virus preživi na niskim temperaturama, prenosi LadBible.

Sve zvuči kao zaplet nekog horor filma, ali srećom da nikakvih problema nije bilo.

Ipak, kako bi se izbegle potencijalne posledice bolesni i stari se prevoze u druge delove Norveške kako bi tamo proveli poslednje dane.

Njihov pepeo kasnije je moguće vratiti u Longjerbijen, smestiti u urnu i pokopati.

U najsevernijem naseljenom mestu u svetu, po popisu iz 2019. godine, živelo je 2.368 stanovnika.

(Telegraf.rs)