NISU SAMO NOLE I NADAL KRALJEVI: Luj X i Šarl VIII su dva francuska kralja koja su - UMRLA OD TENISA (FOTO) (VIDEO)

Realni tenis je originalna forma tenisa koja se igrala čvrstom loptom na zatvorenim terenima (dakle, bili su ograničeni zidovima) koji su bili podeljeni na dve jednake ali različite polovine; ona sa koje se servira bila je drugačije od one ka kojoj se servira.

Smatra se da se realni tenis razvio iz igre koja se igrala u manastirima u 11. veku, a tokom celog kasnog srednjeg veka bio je omiljeni sport francuskih kraljeva i aristokratije, popularan i u Engleskoj i širom Evrope, recimo u Španiji, Italiji, Holandiji, u Svetom rimskom carstvu; 1596. godine samo je u Parizu postojalo 250 terena.

Oni ga međutim nisu zvali realni tenis već samo tenis; ovo "realni" su izmislili novinari početkom 20. veka, a ranije je bio poznat i kao kraljevski tenis. Danas postoje tek 43 terena ovog tenisa i nalaze se u Francuskoj, Ujedinjenom Kraljevstvu, Australiji i Sjedinjenim Državama.

Uglavnom, rekli smo da je u Francuskoj još tokom srednjeg veka bio omiljeni sport kraljeva i plemstva.

Malo je poznato da su dva francuska kralja izgubila svoje živote od i zbog tenisa. Ili barem zbog stvari koje su bile sa tenisom u vezi.

Luj X Kavgaždija vladao je u periodu 1314-1316. godine, kao kralj iz dinastije Kapeta. U trenutku smrti imao je nepunih 27 godina.

Bio je najstariji sin Filipa IV, a njegovu kratku vladavinu obeležilo je neprijateljstvo vlastele zbog pokušaja fiskalne reforme i centralizacije vlasti (bio je prinuđen da popusti), ali i to što je dozvolio kmetovima da otkupljuju svoju slobodu, to što je ukinuo ropstvo i dopustio Jevrejima da se vrate u Francusku.

Luj X je takođe bio i pasionirani igrač tenisa i bio je prvi čovek koji je sagradio teniski teren na zatvorenom u modernom stilu, pošto je bio nezadovoljan igranjem na otvorenom. Ovakvo graditeljsko rešenje se vremenom proširilo po Evropi.

Krunisanje kralja Luja X i kraljice Klementine. Foto: Wikimedia Commons/expositions.bnf.fr

Međutim, juna 1316. godine odigrao je posebno iscpljujuću partiju tenisa u dvorcu Vensen, i umesto da odmori on je popio veliku količinu hlađenog vina. Umro je od upale pluća ili zapaljenja plućne maramice, mada je postojala i sumnja da je otrovan.

Zanimljivo je to što je iza sebe ostavio svoju trudnu ženu i četvorogodišnju ćerku; žena je u utrobi, ispostavilo se, nosila sina - Žana I Posthumnog.

Lujev brat Filip je postao regent, ali je Žan umro pet dana nakon što se rodio a Filip je postao kralj, pretposlednji iz dinastije Kapeta. Nekoliko decenija kasnije pojavio se čovek koji je tvrdio da je on Žan, da je zamenjen mrtvorođenčetom, ali je zarobljen u Napuljskoj kraljevini i umro je u zatočeništvu.

Drugi istorijski slučaj u kome je tenis bio koban po francuskog kralja je onaj s kraja 15. veka, a u glavnoj ulozi je bio Šarl VIII Ljubazni, rođen 1470. godine a preminuo 1498, sa nepunih 28. godina.

Kralj Šarl VIII Francuski. Foto: Wikimedia Commons/Michaelsanders

On je bio jedini preživeli sin kralja Luja XI i poslednji kralj iz glavne loze dinastije Valoa, koja je sama po sebi bila bočna loza dinastije Kapeta. Na presto je stupio sa 13 godina, 1483.

Da bi osigurao presto Napuljskog kraljevstvo koji je Rene I Napuljski ostavio njegovom ocu, okupio je veliku i moćnu vojsku i krenuo u pohod na Italiju; uspešno se krunisao za kralja Napulja 1495.

Međutim, rimski papa i Ludoviko Sforca, vojvoda milanski, uplašili su se od francuske dominacije jugom poluostrva i okupili su koaliciju protiv Šarla, takozvanu Venecijansku ligu, koja ga je isterala iz Italije, mada će italijanski ratovi koje je pokrenuo dominirati evropskom politikom u narednih pola veka.

Dvorac Amboaz u kojem je umro francuski kralj Šarl VIII nakon što je idući na teniski meč udario glavom o gornju gredu vrata. Foto: Wikimedia Commons/Vadim Kurland

Barem jedan pozitivan efekat ovog pohoda postoji, a to je sejanje semena italijanske renesanse po francuskom kulturnom tlu.

Uglavnom, dve i po godine nakon što se povukao iz Italije, dok je išao da gleda teniski meč u Amboazu, udario je glavom o gornju gredu vrata.

Oko 14h, dok se vraćao u zamak nakon utakmice, iznenada je pao u komu i umro devet sati kasnije. Neposredni uzrok smrti je verovatno bio subduralni hematom koji se formirao zbog udara glavom o gredu.

Iza sebe je ostavio kraljevstvo u rasulu i dugovima, nastalim zbog nerealnih ratničkih ambicija. Znamo da je pare od njega tražio i Đurađ Crnojević, da bi se borio protiv Osmanlija, ali ne znamo da li ih je i dobio. Ne bi nas čudilo da jeste.

(O. Š.)