OVA RUSKA CRKVA S PRAVOSLAVLJEM VEZE NEMA: Zašto su je Romanovi sagradili? (FOTO)

Rusi crkvu koju vidite nazivaju "Kazanjski katedralni sabor", što bi se na srpski srećnije prevelo kao Kazanjska saborna crkva nego bukvalno kao Kazanjska katedralna saborna crkva, budući da je su katedrala i sabornica reči istog značenja.

Preporučujemo

Rusi ovu bogomolju takođe nazivaju i "sabor Kazanjske ikone Materi Božije", pošto je ovaj hram posvećen upravo toj čudotvornoj ikoni, najpoštovanijoj od svih u ruskom narodu.

Ne nalazi se u samom gradu Kazanju, premda mnogi kada čuju prvi put upravo to pomisle, već u Sankt Peterburgu. Njena gradnja je počela 1801. godine i trajala je čitavu deceniju, što i nije mnogo imajući u vidu njenu monumentalnost. Zamenila je crkvu Rođenja Presvete Bogorodice koja se nalazila na tom mestu.

Njen izgled nema veze sa pravoslavnom arhitekturom na koju smo navikli i koju očekujemo od jednog hrama sagrađenog po "grčkom obredu". To je zato što ju je arhitekta Andrej Voronjikin izradio po ugledu na baziliku Svetog Petra u Rimu.

Kazanjska saborna crkva u Sankt Peterburgu u zimu. Foto: Wikimedia Commons/Ivan Smelov

To se naravno nije dopalo Ruskoj pravoslavnoj crkvi, čiji su se velikodostojnici bunili, ali nisu mogli mnogo da urade.

Već je sto godina prošlo od kako je car Petar Veliki odbio da imenuje novog patrijarha, a sebe stavio na čelo Crkve kojoj je ukinuo samostalnost i koju je pretvorio u državno ministarstvo kojim su upravljali laici, sve suprotno kanonima; ovakvo stanje sa RPC je postojalo sve do propasti Romanovih u Februarskoj revoluciji.

Crkva je izrađena u imperijalnom stilu, koji je dominirao Evropom tog doba; Trijumfalna kapija, Madlenina crkva i severna fasada Burbonske palate, sve u Parizu, tipični su primeri takvog dizajna.

Njena unutrašnja kolonada podseća na onu koja se nalazi spolja, a sve skupa asocira na dvoranu neke palate, pošto je naos dug 69 metara i visok 62. Unutra su skulpture i ikone, izrađene od najboljih ruskih umetnika onog doba.

Unutrašnjost Kazanjske saborne crkve u Sankt Peterburgu. Foto: Wikimedia Commons/Алексеев Игорь Евгеньевич

Njena ogromna bronzana vrata kopija su vrata Firentinske krstionice iz 11-12. veka, još jedan primer rimokatoličkog uticaja koji su forsirali Romanovi; druga kopija se nalazi u San Francisku.

Pitate se kako je to sve moguće? Odgovor je prost. Romanovi su od Petra Velikog pa nadalje bili opterećeni evropeizacijom Rusije: sve rusko je prezirano, sve zapadnoevropsko je cenjeno; plemstvo i narod su praktično pričali dva različita jezika, ovi prvi francuski a ovi drugi od elite prezreni ruski.

Što je najgore, da je evropeizacija države išla u dubinu umesto što je ostajala na površini, sve bi bilo bolje; ali ondašnja ruska elita se nije trudila da stvori uslove iz kojih će se izroditi recimo izum kao što je kompas, već su se jednostavno zadovoljavali kompasom i tešili da su evropejci.

Pogled na unutrašnjost kupole Kazanjske saborne crkve u Sankt Peterburgu. Foto: Wikimedia Commons/Max A. Khlopov

Elem, nakon Napoleonskih ratova, postola je svojevrsni memorijalni kompleks posvećen ruskoj pobedi, pa je tako u njoj sahranjen maršal Mihail Kutuzov, a u njenu sakristiju (sama činjenica da postoji govori o još jednom rimokatoličkom uticaju) su položeni ključevi sedamnaest gradova i osam tvrđava koje je iz Evrope donela pobedonosna ruska armija. 1837. ispred nje su postavljene i bronzane statue Kutuzova i Barklaja de Tolija, ruskog maršala škotskog porekla.

Prve političke demonstracije u modernoj Rusiji odigrale su se ispred ove sabornice 1876. godine.

Nakon Boljševičke revolucije crkva je prvo bila zatvorena, a zatim pretvorena u Muzej istorije religije i ateizma. 1992. godine obnovljeno je u njoj bogosluženje, da bi četiri godine kasnije bila vraćena Ruskoj pravoslavnoj crkvi. Danas je ponovo saborna crkva Sankt Peterburga.

(Telegraf.rs)