Nakon smrti papa Franje, u Vatikanu zavladala - sedisvakancija: Šta to znači?

Nakon smrti papa Franje u Vatikanu je nastupila sedisvakancija - sede vakante - odnosno razdoblje bez Pape.

Termin sedisvakancija dolazi od latinskog ‘sede vacante‘ (prazna stolica) i odnosi se na razdoblje u kojem je neka biskupska katedra upražnjena, odnosno u ovom slučaju papinska katedra u bazilici svetog Ivana Lateranskog, katedralnoj crkvi rimskog biskupa i "majci svih crkava".

Preporučujemo

U vreme sedisvakancije papinska ovlašćenja se ne prenose nikome. Crkvom upravlja Kardinalski zbor, ali s vrlo ograničenim ovlašćenjima koje su propisane apostolskom konstitucijom ‘Universi Dominici Gregis‘ pape Ivana Pavla II iz 1996. godine.

Nastupanjem sedisvakancije svim zvaničnicima vatikanske kurije osim trojice automatski prestaje mandat. Na dužnosti ostaju kardinal kamerlengo (komornik) koji upravlja vatikanskom državom i imovinom u papinoj odsutnosti i zapravo je najvažniji vatikanski velikodostojnik u tom prelaznom razdoblju (tu dužnost sada obavlja irski kardinal Kevin Farel), zatim rimski vikar koji u Papino ime vodi rimsku biskupiju (italijanski kardinal Baldasare Reina) i Veliki penitencijar koji je zadužen za pitanja oprosta greha (italijanski kardinal Angelo De Donatis), piše Jutarnji.

U vreme sedisvakancije menja se i grb Svete Stolice, odnosno iz njega se uklanja papinska tijara iznad prekrštenih ključeva.

Konstitucijom ‘Universi Dominici Gregis‘ propisano je da konklave na kojima će biti izabran novi Papa i čime završava ‘interregnum‘ smeju početi najranije 15 i najkasnije 20 dana od smrti ili odreknuća pape.

Gotovo 600 godina te tri sedmice sedisvakancije bila su rezervisana za tugovanje i oproštaj od preminulog pape i za njegovu sahranu. Izuzetak je bilo jedino iznenadno odreknuće Benedikta XVI.

U 20. i 21. veku bilo je devet vatikanskih sedisvakancija i proseku su trajale 17 dana.

Tokom razdoblja upražnjene katedre rimskog biskupa, dekan Kardinalskog zbora (italijanski kardinal Đovani Batista Re) predseda svakodnevnim sastancima, ili opštim kongregacijama kardinala koji upravljaju Crkvom u prelaznom razdoblju.

Svakodnevne kardinalske kongregacije u praksi često služe ustanovljenju smernica i dogovorima o mogućim kandidatima za budućeg Papu. Kardinali će o tome često raspravljati i nezvanično, okupljajući se po jezičnim ili geografskim grupama. Naravno, budno će paziti da to javnost ne vidi i ne sazna.

Kardinalski zbor nema nijednu od papinskih ovlašćenja i njegove su jedine dve dužnosti da obavljaju svakodnevne poslove i rešavaju pitanja koja ne mogu da čekaju, što se uglavnom odnosi na pripremu konklava. Njihov je posao strogo administrativan. Na opštim kongregacijama, na kojima moraju biti svi kardinali izbornici kardinali donose odluke većinom glasova. To je razdoblje u kojem se Katolička crkva najviše približava demokratiji.

Sedisvakancija završava kada novoizabrani poglavar Katoličke crkve u konklavama potvrdi da pristaje na dužnost. Tada uprava Crkvom i Vatikanom automatski prelazi u njegove ruke.

(Telegraf.rs)