Preminuo princ Andreas

Princ Andreas od Saks-Koburga i Gote preminuo je u četvrtak, 3. aprila 2025. godine. Imao je 82 godine, a svoj poslednji rođendan proslavio je 21. marta. Princ je bolovao od Parkinsonove bolesti.

Princ je odrastao u Sjedinjenim Američkim Državama i bio je blizak prijatelj i rođak švedske, belgijske i bugarske kraljevske porodice. Rođen u zamku Casel, sedištu njegove materinske porodice, a odrastao je u Nju Orleansu sa majkom i njenim drugim mužem, redovno se vraćajući u Nemačku do svog trajnog povratka 1965. godine, kada je završio vojnu službu, a potom se školovao za trgovca drvetom.

Preporučujemo

Rođen je 21. marta 1943. godine u zamku Casel u Donjoj Lužici, u Nemačkoj, kao sin Fridriha Josijasa, princa od Saks-Koburga i Gote i princeze Viktorije Luize od Saks-Koburga i Gote. Nakon njihovog razvoda 1946. godine, ostao je u starateljstvu svoje majke, koja se preselila u porodični dom "Steinwaendt" u Austriji. Tamo je upoznala i udala se za kapetana Ričarda Vitena koji je služio u američkoj vojsci u Salzburgu, Austrija.

Godine 1949, vojska je njegovu porodicu premestila u Sjedinjene Države, gde je proveo veći deo svog detinjstva i adolescencije. Dana 6. marta 1954. godine, sa 12 godina, njegov otac je postao poglavar kuće, a on je sam postao naslednik na čelu vojvodske kuće. Sa 16 godina počeo je počeo sam redovno da posećuje Nemačku u pripremi za svoju buduću ulogu poglavara kuće Saks-Koburg i Gote.

"Tokom tih poseta, upoznao sam stare lovačke tradicije koje su postale moja životna strast. Kao dvostruki državljanin, i u godinama kada mladi ljudi služe svoju zemlju, nije bilo teško da postanem punopravni nemački državljanin. Godine 1965. vratio sam se u Koburg, a prva stvar koju sam uradio bila je da se upišem u školu nemačkog jezika. Nedugo zatim, pridružio sam se oklopnom izviđačkom bataljonu 6 koji je bio stacioniran u Eutinu, Šlezvig-Holštajn, gde sam služio od 1966. do 1968. godine", napisao je princ Andreas u svojim memoarima "I did it my way".

"Nakon vojne službe, obučavao sam se u raznim šumarskim preduzećima u Nemačkoj, naročito kao šegrt trgovca drvetom u firmi Mueller & Son u Hamburgu od 1969. do početka 1971. godine. Iste godine, u Hamburgu sam se pridružio odeljenju za nabavku u MITSUI & Company, jednom od najstarijih i najvećih finansijskih carstava u japanskoj istoriji, kao i jednoj od najraznovrsnijih i najobuhvatnijih trgovinskih, investicionih i servisnih kompanija na svetu. Rad u MITSUI me naučio kako da vodim uspešan posao", piše dalje.

Godine 1971. princ Andreas se oženio Karin Dabelstajn, sa kojom je imao troje dece: princezu Stefani, princa Hubertusa i princa Aleksandra, a ostali su u braku do njene smrti 2023. godine, pri čemu je princeza patila od multiple skleroze, dok je princ bolovao od Parkinsonove bolesti.

Princ Andreas, koji je postao poglavar kuće Saks-Koburg i Gote 1998. godine, upravljao je porodičnim posedima, uključujući farme, šume i nekretnine, a bio je i vlasnik zamka Grajnburg u Austriji i zamka Kalenberg u Koburgu, koji je ponovo stekao nakon što je prodat posle Drugog svetskog rata.

Nakon ponovnog ujedinjenja Nemačke, princ Andreas je uspeo da ponovo stekne vlasništvo nad šumama i zemljištima koja su bila izgubljena. Princ Andreas je bio blizak sa svojim rođakom, kraljem Karlom XVI Gustafom od Švedske, i bio je kum princezi Madelene, a takođe je bio prijatelj i sa belgijskom i bugarskom kraljevskom porodicom, koje potiču od kuće Saks-Koburg i Gote, ali je "žalio što su veze sa britanskom kraljevskom porodicom uglavnom bile nepostojeće, jer su pokazali malo interesa za bliže kontakte sa Koburgom".

Tron, nakon princa Andreasa, nasleđuje princ Hubertus postaje princ od Saks-Koburga i Gota i poglavar kuće, zajedno sa princezom Keli.

U svojim memoarima, I did it my way, Princ Andreas je napisao: "Bio sam dete iz ratnog perioda, jedno od onih čija su rani godina bila odlučujuće pogođena ludilom koje je oborilo Nemačku na kolena. Međutim, do trenutka kada sam proslavio svoj peti rođendan, odluke nepoznate meni učinile su Sjedinjene Američke Države mojim domom".

On je svoje detinjstvo u Sjedinjenim Američkim Državama smatrao "pravom avanturom", jer on i njegova porodica—njegova majka, otac i mlađa sestra Viktorija Viten —nisu bili "ograničeni teškim teretom koji donose društveni položaj, istorija i bogatstvo".

"Verujem da je odrastanje u Sjedinjenim Američkim Državama, zemlji prema kojoj i danas gajim posebno mesto u svom srcu, ostavilo pečat na moj duh sa jednim drugačijim stavom", dodao je.

(Telegraf.rs)