Grad na severu Srbije čuva jedno od 7 čuda graditeljstva: Tu je i druga najveća sinagoga u Evropi

Ako u Suboticu stižete autobusom, ljubazni dispečer će vam na autobuskoj stanici na srpskom jeziku, sa simpatičnim mađarskim naglaskom poželeti dobrodošlicu i pokazati u kom pravcu je centar grada.

Kao i svaki pravi turista, kada dođete u ovaj grad na krajnjem severu Srbije, prvo morate nešto da pojedete i to u prvoj poslastičarnici, posebno jer je kugla sladoleda duplo jeftinija nego u Beogradu.

Preporučujemo

Na ulici ćete čuti razgovore na mađarskom, srpskom i hrvatskom jeziku i videti table sa nazivima ulica koje su ispisane na sva 3 jezika. U Subotici trećinu stanovništva čine Srbi, trećinu Mađari, a trećinu Hrvati, uglavnom Bunjevci.

Foto: Nenad Blagojević, Priče sa dušom

Ima i turista koji naručuju kafu na engleskom, slovačkom, što ne čudi jer je Subotica izuzetno tranzitna, otprilike na pola puta od Beograda do Budimpešte.

U centru grada nalazi se bista Danila Kiša, a Subotica je bogata i spomenikom koji je posvećen Ivanu Sariću, sportisti i pioniru jugoslovenskog vazduhoplovstva, koji je prvi na ovim prostorima napravio avion. 

Spomenik Danilu Kišu, Foto: Nenad Blagojević, Priče sa dušom

Na nekadašnjoj Narodnoj, gazdinskoj banci u zidu ćete videti reljef košnice i veverice, simbola skupljanja, bogatstva, čuvanja nečega vrednog, piše sajt Pricesadusom.com.

Gradska kuća u Subotici proglašena je za jedno od sedam čuda graditeljstva u Srbiji, zbog načina na koji je sagrađena. Na vitražima se vidi da je prva Gradska kuća bila sagrađena u stilu klasicizma, u 18. veku i tada je Subotica imala oko 40.000 stanovnika.

Nekoliko godina posle velike mađarske revolucije 1848-1849. godine dolazi do nagodbe između Mađara i vladara, odnosno Mađarska dobija veliku autonomiju i počinje da jača. Zanimljivo je da su se još krajem 15. veka, austrijski car i mađarski kralj dogovorili da će, u slučaju da Mađarska ostane bez kralja, preći u ruke Austrijanaca, odnosno Habzburgovaca. Do toga je došlo posle Mohačke bitke, 1526. godine, pa su Habzburgovci sve do 1918. godine ujedno i mađarski kraljevi. Oni su nekada bili carevi Svetog rimskog carstva, ali su imali status mađarske krune.

Gradska kuća u Subotici, Foto: Nenad Blagojević, Priče sa dušom

Početkom 20. veka zida se ova treća gradska kuća koju projektuju mađarske arhitekte. Gradnja traje svega dve godine, a naredne dve godine ključevi su u rukama umetnika koji uređuju enterijer, oslikavaju i doteruju sve prostorije i hodnike.

Pokraj stepeništa dominira čuvena keramika žolnai iz Pečuja, zelene boje, nadaleko poznata još od polovine 19. veka.

Simboli secesije su svuda. Motiv cveta iz Transilvanije je u stvari lala, koja je stigla iz Turske. Iz lale se rađa jedno srce. Srca ima svuda po plafonu, sve podseća na život, to su narodni motivi.

Gradska kuća u Subotici je sedište gradonačelnika, tu se održavaju sednice gradske skupštine, ali i venčavaju parovi, organizuju promocije knjiga, besplatni koncerti domaćih i stranih umetnika, horova…

U glavnoj sali ima oko 200 mesta za sedenje. Vitraže je radio isti umetnik koji je radio vitraže za mađarski parlament u Budimpešti - Mikša Rot.

Unutrašnjost subotičke Gradske kuće, Foto: Nenad Blagojević, Priče sa dušom

U Subotici se nalazi i sinagoga, druga po veličini u Evropi. Prva je u Budimpešti, a treća u Segedinu. Ona je takođe biser mađarske secesije, koju su sagradile iste arhitekte koje su gradile Gradsku kuću.

Sinagoga, jedna od najvećih u Evropi, Foto: Nenad Blagojević, Priče sa dušom

Četiri tornja predstavljaju 4 strane sveta, velika kupola ima tri dela i podseća na šatore, u kojima su Jevreji nekad živeli.

(Telegraf.rs/Priče sa dušom)