Heroj Tepić nije želeo da neprijatelj dođe do oružja, digao se u vazduh: Poginuo i mladi Mirković

Foto: Wikimedia, knjga Narodni heroj Milan S. Tepić autora Marka Ručnova, izdavač: Vojnoizdavački i novinski centar, Beograd

Na današnji dan pre 29 godina u blizini Bjelovara u Hrvatskoj poginuo je heroj major Milan Tepić (34), koji je sebe digao u vazduh zajedno sa skladištem municije, jer nije želeo da ono padne u hrvatske ruke. Malo pre njega nastradao je i vojnik Stojadin Mirković (19), koji uprkos majorovoj naredbi, nije hteo da se preda.

Preporučujemo

U maju 1991. godine, u vreme prvih oružanih sukoba u Hrvatskoj, major Tepić premešten je u garnizon u Bjelovaru, gde je bila smeštena 265. motorizovana brigada.

Početkom septembra, našao se u vojnom skladištu "Barutana" u šumi Bedenik, u blizini Bjelovara, kako bi organizovao njegovu odbranu.

Nakon blokade bjelovarske kasarne i drugih vojnih objekata, kao i serije manjih incidenata, ovde ga je 29. septembra 1991. zatekao napad na bjelovarski garnizon od strane pripadnika Zbora narodne garde (zenge).

Kada je major Tepić video da se nalazi u teškoj situaciji, odlučio je da već ranije minirano skladište digne u vazduh, ne želeći da oružje i municija padnu u ruke hrvatskih snaga.

Tako se oko 10:40 sati digao u vazduh zajedno sa 170 tona eksplozivnih sredstava. Jaka eksplozija koja je potresla celi Bjelovar, usmrtila je i desetak pripadnika "zengi" koji su se u toku opsade približili ogradi skladišta.

Malo pre pogibije Tepića, nastradao je i vojnik JNA Stojadin Mirković (19), koji je odbio njegovo naređenje da napusti skladište i nastavio da iz vojnog transportera dejstvuje po neprijatelju.

Mirković je poginuo kada su Hrvati njegovo vozilo pogodili zoljom.

Za junački podvig prilikom dizanja u vazduh skladišta naoružanja, kada je svesno žrtvovao svoj život, Predsedništvo SFRJ je majora Tepića 19. novembra 1991. odlikovalo Ordenom narodnog heroja, što ga čini poslednjim narodnim herojem Jugoslavije.

Podvig majora Tepića mnogi porede sa sličnim potezom resavskog vojvode Stevana Sinđelića, sa početka 19. veka.

I dalje se prepričava njegova poslednja rečenica: "Jednom ljudi daju riječ, ona ostaje ili se pogazi. Ja sam dao riječ da ću da branim ovu zemlju ako joj bude teško".

Nakon pogibije posmrtni ostaci Milana Tepića nikada nisu predati njegovoj porodici, koja je 1993. godine na seoskom groblju u Komlencu podigla porodičnu grobnicu i na njoj postavila spomen-ploču posvećenu Milanu. Prema nekim navodima, njegovi posmrtni ostaci, zajedno sa posmrtnim ostacima šestorice vojnika, sahranjeni su na groblju Miroševac u Zagrebu, gde su zavedeni kao N.N. lice.

(Telegraf.rs)