Šta piše u dokumentu koji brani srpske svetinje u Crnoj Gori?

Nijedna pravoslavna i rimokatolička crkva, kao ni džamija, nisu bile državna imovina u nezavisnoj državi Kraljevini Crnoj Gori do 1918. godine, piše u dokumentu o popisu državne imovine Mitropolije crnogorsko-primorske iz 1919. godine, koji poseduje Jovan Markuš, publicista, istraživač istorije naše crkve i bivši gradonačelnik Cetinja.

Ti papiri mogli bi da budu relevantan argument protiv najavljenog predloga zakona o slobodi veroispovesti koji se, između ostalog, odnosi i na imovinu verskih objekata na teritoriji Crne Gore.

Preporučujemo

Markuš kaže da korice tog dragocenog dokumenta, u koji su "Novosti" imale uvid, u ovom trenutku čuva kao oči u glavi i ne želi da ih podeli ni sa kim, jer se plaši da bi "druga strana" mogla da zloupotrebi dokument.

SAMO JEDNA KAPELICA PRIPADA DRŽAVI

On kaže da je samo jedna kapelica za privremeno počivalište pokojnika (mrtvačnica) u bolnici "Danilo Prvi" na Cetinju pripadala državi - Kraljevini Crnoj Gori do 1918. godine. Posle Drugog svetskog rata bolničke vlasti nisu koristile tu kapelicu za privremeno počivalište pokojnika, već je taj prostor upotrebljen za druge potrebe.

U dokumentu se navodi da je sa završetkom Prvog svetskog rata 1918. i prestankom postojanja Kraljevine Crne Gore kao nezavisne i međunarodno priznate države stvorena Kraljevina SHS, koja je stekla svoj međunarodnopravni subjektivitet, a prvi Ustav - Vidovdanski dobila je 21. juna 1921. godine.

Novostvorena država je preimenovana u Kraljevinu Jugoslaviju 1929. godine.

Na Trojčindanskom sabora poslata poruka da SPC neće predati svoju imovinu; Printskin: Youtube/in4snet

U ovim spisima se podseća i da je osnivačka povelja Cetinjskog manastira, izdata od strane gospodara Ivana Crnojevića 1485, koju je potvrdio i crnogorski vladar, knjaz i gospodar Nikola Petrović svojim ukazom 1895. godine, bila poštovana u novostvorenoj državi.

ŠTA PIŠE U DOKUMENTU IZ  1485. GODINE

O tome, kaže Markuš, govore tapije iz 1930, u kojima se potvrđuje za dobra Cetinjskog manastira "da se oko ovih parcela ne vodi nikakav spor, niti na ove parcele polažu pravo svojine država ni opština", a da se pravo svojine dovodi na osnovu "zaveštaja Ivan-bega Crnojevića" i da je sud ocenio podnete dokaze i našao da je Cetinjski manastir "držao imanje kao svoje neprekidno četiri stotine godina".

Pored tapija i posedovnih listova i mnogobrojni ugovori između institucija države s jedne strane i uprave manastira Cetinjskog sa druge o zakupu dela manastirskog zamljišta, takođe, kako otkriva Markuš, govore da se u Kraljevini SHS i Kraljevini Jugoslaviji poštovalo pravo svojine nad imovinom Cetinjskog manastira, koje je utemeljeno osnivačkom poveljom gospodara Ivana Crnojevića iz 1485. Sve to se do detalja nalazi u pomenutom dokumentu.

Dalje se navodi da je imovina u Crnoj Gori 1868. godine podeljena na državnu, crkvenu i ličnu imovinu kralja Nikole.

- Kralj je u testamentu ostavio šta je njegova imovina. Kralj Nikola je nastojao i da celokupno kulturno blago, koje je od predaka nasledio, na najbolji mogući način sačuva. To je blago koje se na Cetinju gomilalo kroz vekove, bilo vekovima i pod neposrednim nadzorom gospodara - govori Markuš.

(Telegraf.rs/Novosti)