"Cernicom će liti suze dok zločinci ne budu pred licem pravde": Ispovest Jasmine čiji je muž ubijen na KiM

Pre nepune 22 godine u šumi oslonjenoj na selo Cernicu u opštini Gnjilane, na udaljenosti kilometar od kuće, ubijen je Trajan Trifunović, čija supruga Jasmina za Telegraf rs.kaže da je sa dva devera, obnevidelim Dobrivojem i mlađim Nenadom, opstala u tom selu živeći u nadi da će zločinac biti izveden pred lice pravde i da će doživeti da iz kuće u kojoj je, kao samohrana majka odgajila dvoje dece, izaći na groblje da upali sveću i suprugu "prenese" da je kazna stigla onog koji mu je u 39. godini oduzeo život.

Priseća se ona da je Trajan sa nekoliko komšija tog popodneva čuvao koze. Nekoliko njih je ušlo dublje u šiblje zbog čega je on morao da "zađe" kroz šumu kako bi ih isterao. Odjeknuli su pucnji. Pomislila je i ona i njena dva devera da se to oglašavaju Albanci, kao što su to neprestano radili u tom periodu.

Preporučujemo

- Nažalost pred sam mrak jedan komšija je u pratnji UNMIK policije ušao u dvorište i saopštio mi je da je Trajan ranjen i da je prebačen u pratnji KFOR-a u bolnicu. Rekla sam: "Jak je moj Trajan, preživeće", ali posle nepunih pola sata stigla je nova patrola policije i saopštili su mi da je podlegao povredama zadobijenim od prostrelnih rana ispaljenih iz lovačke puške iz neposredne blizine - govori kroz suze.

Patrole KFOR i UNMIK policije su nedaleko od mesta zločina uspeli da uhapse prvog komšiju Trifunovića Fazliju Purića sa još jednim Albancem čije ime Trifunovići, posebno Nenad i Dobrivoje, ne smeju da izgovaraju.

Pronađeni su tragovi čizama koje su nađene u kući Purića, kao i meci iz ručno pravljene sačmare. Utvrđeno da je Trajan ubijen iz neposredne blizine.

Zadržani su šest meseci u pritvoru i, navodno, usled nedostatka dokaza, pušteni na slobodu. Od tada do danas ne prođe dan da Fazlija ne prođe ispred Jasminine kapije, zastane, zazviždi, šaljući im, kako kažu Trifunovići, poruku "ja sam tu".

Američka policajka Margarita, koja je vodila istragu, obavestila je Trifunoviće da je prikupljeno dovoljno dokaza da su Fazlija i njegov saizvršilac ubili Trajana.

Nekoliko dana kasnije slučaj je preuzeo Albanac, pripadnik tek formirane policije tzv. Kosova, da bi posle nepunih mesec dana Jasmina i njeni deveri dobili poziv da se jave u policijsku stanicu u Gnjilanu.

- Saopštio nam je da je istragom utvrdio da je mog supruga ubio naš rođak starac od blizu 80 godina, sada pokojni Boško Dimić od kog je taj, nazovi policajac, navodno pronašao lovačku pušku. Uhapsili su Boška, ali su ga ubrzo pustili jer su "stranci" koji su pratili istragu uvideli da je u pitanju nameštaljka - priseća se Jasmina.

Od tada do danas slučaj je "ad akta", uz mogućnost da će, ukoliko Trifunovići dođu do novih saznanja, biti izvučen iz fioke.

Iako je, kako kaže Jasmina, svoj život sahranila zajedno sa Trajanom, "pre četiri godine je ponovo umrla" u Cernici u kojoj, od preostalih trideset srpskih porodica, sa pretoro dece živi sedam porodica Trifunović u kojima nema mlađeg od 40 godina.

- Dok mi je Lazar sa unukom Nikolijom i unukom Pavlom bio tu, kako tako sam živela, a danas, verujte, mogu reći da, iako dišem, ja više nisam živa - kroz suze izgovara Jasmina, optužujući bivše rukovodstvo srpske opštine Gnjilane da su ostali i gluvi i slepi na njene molbe i preklinjanja da joj diplomiranog informatičara sina Lazara zaposle.

Ono što je dodatno boli i razara joj dušu je odnos nadležnih u opštini Gnjilane koji joj odbijaju brojne zahteve da joj priznaju pravo koje ostvaruju porodice ubijenih Srba.

Njen suprug, uverena je, ubijen je samo zato što je radio kao policajac u Gnjilanskom tadašnjem Sekretarijatu unutrašnjih poslova.

Njeni deveri, sa kojima živi kao da su joj rođena braća, gutaju knedle i vrte glavama. Znaju jedino da brata neće ostaviti samog u Cernici, posebno od tuge i bola obnevideli Dobrivoje, koji mlađem bratu Nenadu uzaludno neprestano savetuje da, iako je prevalio četrdeset i neku godinu, krene svojim putem i pomiri se sa sudbinom da je Trajan glavom platio ostanak na dedovini.

Dobrivojeve i Jasminine suze nisu jedine koje se svakodnevno liju u Cernici. I one će, kako su rekli, zajedno sa suzama roditelja i vršnjaka četvorogodišnjeg Miloša Petrovića i porodica još troje Srba koje je terorista Afrim Zećiri iz automatske puške pokosio 28. maja 2000. godine, liti sve dok zločinci ne budu privedeni pravdi.

(Telegraf.rs/N. Z)