SRBI KOJI SLAVE BOGA NA DRUGI NAČIN: Evo zašto se neki ljudi molitvom "vraćaju iz mrtvih", a drugi ne! (VIDEO) (FOTO)

U Srbiji ima oko 10.000 evanđeosko-pentekostnih vernika, a prema rečima predsednika Hristove jevanđeoske crkve Viktora Saboa, vođenje crkve leži na starešinstvu (prezbiterima), koje se bira na Saboru (Sinodu) na pet godina. 

Preporučujemo

BILI SMO MEĐU BAPTISTIMA: Srbi koji slave Boga na drugi način! (FOTO) (VIDEO)

U želji da saznamo što više o ovoj crkvi, skoro samo se nameće pitanje razlike između evanđeoskih poglavara i pravoslavnog patrijarha... Ubrzo saznajemo da suština leži zapravo u različitim stilovima vođstva.

- Stil vođstva gde se nalazi patrijarh ili neki episkop zove se episkopalno, gde je na vrhu jedan čovek, episkop, koji je glavni, dok je stil vođstva koji mi koristimo više presbiterijanski, gde je vodeće telo crkve grupa starešina presbitera koji vode crkvu. Zbog zakona i vlasti, koji žele znati ko je glavni u nekoj crkvi, mi imamo predsednika starešinstva, koji je prvi među jednakima. Sve bitne odluke za vođstvo crkve donose se dogovorom svih starešina, a najbitnije odluke, koje se tiču svih crkvenih opština, donosi Sabor HJC - počinje priču za Telegraf Sabo upoznavajući nas minuciozno sa bogatim istorijatom svoje crkve o kojoj se u Srbiji malo zna.

Foto: Telegraf

- Istorijat naše crkve seže sve do 1906. godine. Na ovim prostorima počinje se javljati 1906. u Beškoj, u Vojvodini, među nemačkim "štundistima" – pijetističkim vernicima Evangeličke (Luteranske) i Reformirane (Kalvinske) crkve. "Štundisti" - obraćeni vernici nazvani po održavanju časova proučavanja Biblije, nemački "Stunde leiten" - uz redovna bogosluženja u matičnim crkvama, održavali su dodatne časove proučavanja Biblije i molitve, najčešće u privatnim prostorijama. Tokom 1907. godine dve žene su doživele krštenje u Duhu Svetom. U to vreme sve više vernika je doživljavalo pentekosno iskustvo krštenja u Duhu Svetome, zbog čega su bili prinuđeni napustiti svoje crkve, te su se počeli okupljati kao zajednica pentekosnih vernika. Iz Vojvodine se brzo šire u druge krajeve zemlje. Početak rada prve Pentekosne - jevanđeoske crkve u Subotici uzima se 1936. godina.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Pored multietničkog bogosluženja, jedna od specifičnosti vaše crkve je i "slobodni stil obožavanja Boga". Šta to tačno znači?

- Našu versku zajednicu karakteriše multietničnost koja je karakteristična za Vojvodinu. Članovi naših crkvenih opština su Srbi, Mađari, Slovaci, Hrvati, Romi... Bogoslužbeni jezik je srpski, a i ostali jezici manjina koji su zvanično priznati u Republici Srbiji. U nekim crkvenim opštinama, bogosluženje se odvija sa prevođenjem s jednog jezika na drugi. Jedna od specifičnosti naših bogosluženja jeste da je obožavanje Boga izraženo kroz pevanje koje je praćeno muzikom savremenih muzičkih instrumenata tipa gitara, električna gitara, bas, bubanj, klavijature, ali i klasičnih violina, flauta, klavira, raznih udaraljki... Vrsta muzike koja je zastupljena su različiti žanrovi od gospela, etnoa, pop-rok-a. Ali i to zavisi od mesta do mesta. Negde se neguje horsko pevanje iz pesmarica. Postoji veliko bogatstvo različitosti koje se okuplja da bi proslavilo Boga Oca, Isusa Hrista i Duha Svetog.

Foto: Telegraf

Sa kakvim ste se sve predrasudama susretali i koliko je bilo opasnih situacija u koje ste dovedeni zbog vere?

- Sa raznim predrasudama smo se susretali najviše zbog javnog mnjenja koje su formirali mediji u građanima koji nemaju najosnovnije poznanje svoje vere i Biblije. Najviše boli kad vas nepravedno stave na stub srama i označe kao domaće izdajnike, sataniste... A vi kao crkva, a i vaši članovi su lojalni građani države Srbije, koji se svojim propovedanjem zalažu za moralne vrednosti koje su urušene u našem društvu, za zdravu porodicu, pravo na dostojanstven život, učestvuju u raznim humanitarnim i socijalnim aktivnostima... Članovi uredno plaćaju porez, bore se protiv alkoholizma i narkomanije... Svako ko iole poznaje hrišćanstvo zna da je najveći neprijatelj čoveka sotona, i upravo naše propovedanje je protiv sotone i njegovih dela. I kako onda možemo biti stavljeni u isti koš sa sotonistima? Opasnosti koje su naši sveštenici i vernici doživljavali su razbijanje prozora, uništavanje crkvene i lične imovine, zastrašivanje, izrugivanje deci...

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Zbog kog dela učenja vas najviše progone?

- Prozivke i progoni se ne zasnivaju toliko na razlikama u učenju, koliko na činjenici nepoznavanja učenja onog drugog, a često ni svog vlastitog. Većina takozvanih stručnjaka za sekte 90-ih (a verovatno i sada), koja je napadala evanđeoske crkve, pokazala je da ne zna i nema ni osnovne podatke o crkvama koje su napadali, a često je iz njihovih tekstova i izjava bilo jasno da ne poznaju ni pravoslavlje u čije ime su navodno nastupali. Neznanje (ili pogrešno znanje) je najveće zlo za međuverske odnose i najopasniji izvor neprijateljstva.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Koje su krucijalne razlike između jevanđeoske i pravoslavne crkve?

- Ono što je isto za našu jevanđeosku crkvu i pravoslavnu jeste isto nikejsko-carigradsko veroispovedanje gde ispovedamo istu veru u Boga Oca, Sina i Duha Svetog. Krucijalna razlika između jevanđeoske i pravoslavne crkve je naglasak na Svetom pismu i njenoj primeni. Pravoslavna crkva daje još naglasak na crkveno predanje. Glavna tačka razmimoilaženja jevanđeoskih crkava, na jednoj strani, i pravoslavlja na drugoj, jeste izvor verskog autoriteta. Pravoslavlje ima dva "izvora" svojih doktrina (ili dogmata): To je, na prvom mestu crkva, ili tačnije, njena tradicija, ili učenje svetih otaca, a Biblija (ili Sveto pismo) je tek na drugom mestu. Jevanđeoske crkve tradiciju poštuju samo kao istoriju i kao korektivni element, a ne kao izvor svojih doktrina. Za Jevanđeoske crkve jedini izvor učenja i verovanja jeste - Sveto pismo. Pravoslavlje spaja veru i naciju, da je to po automatizmu jedno. Ako si rođen kao Hrvat - onda si katolik ili Srbin - onda si pravoslavac. Naglasak jevanđeoskih hrišćana je na ličnom odnosu sa Bogom, bez obzira na nacionalnu pripadnost, bitna je lična vera u Boga Oca, spasitelja Isusa Hrista i zajedništvo sa Duhom Svetim u svakodnevnom životu.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Pretpostavljam da su centralni verski događaji identični onima u pravoslavnoj crkvi?

- Centralni verski događaji su krštenja koja se obavljaju pod vodom, prinošenje dece u molitvi, venčanja, euharistija. Bogosluženja se obavljaju na srpskom jeziku ili jezicima nacionalnih manjina. Bogosluženja su sastavljena iz više delova. Prvi deo obično započinje obožavanjem Boga sa zajedničkim pevanjem i molitvom, nakon kojeg sledi propoved sveštenika pastira ili nekog gostujućeg propovednika koji pročita prigodan pasus ili celo poglavlje iz Svetog pisma koji kasnije kroz objašnjenje konteksta u kome je napisan, daje objašnjenje primene za vernike u današnje vreme. Izgled Bogomolja je različit, zavisno od finansijskih mogućnosti lokalnih crkvenih opština.

Foto: Telegraf

S obzirom na multikulturalnost nameće se pitanje da li najveće hrišćanske praznike obeležavate kada i pravoslavci, ili kada i katolici?

- S obzirom na različite tradicionalne pozadine iz koje dolaze naši vernici, zavisno od mesta do mesta, u nekim crkvenim opštinama Božić se slavi po Gregorijanskom kalendaru, u nekim drugim samo po Julijanskom, dok u crkvenim opštinama gde ima vernika iz obe tradicije, Božić se slavi dva puta, a isti slučaj je i sa Uskrsom.

Čuda su baš kao i sveci sastavni deo svake vere...

- Natprirodno je sastavni deo hrišćanske vere, jer je Božiji sin Isus Hristos bio taj koji je mnoge iscelio i oslobodio od bolesti i raznih nemoći. Posle dana pentekosta (Duhova) kada su apostoli bili ispunjeni Duhom Svetim i njih su pratili natprirodni znaci, čudesa, isceljenja. U našem ispovedanju je da je Isus Hristos isti danas kao što je bio i u prošlosti i da ima moć uraditi iste stvari kao što je radio dok je živeo na zemlji.

Bog je suvereni Bog i od njega zavisi da li će nekoga isceliti ili neće. Na nama kao vernicima je da odradimo svoj deo posla da se molimo, verujemo i stavljamo ruke na bolesne, pomažemo ih uljem... A Bog je taj koji odradi svoj deo posla da uradi natprirodno.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Znači da ne zavisi od osobe da li će molitvama biti izlečena?

- U nekim zemljama trećeg sveta i u nekim narodima ovo što mi nazivamo natprirodno, za njih je svakodnevno da se susreću sa natprirodnim iskustvima i čudesima. Njihova vera u Boga je mnogo veća i njihovo oslanjanje na Boga je mnogo veće, jer nemaju pristup prirodnim rešenjima, nemaju lekove, sredstva, prepušteni su na milost i nemilost i jedini izlaz vide u molitvi Bogu i onda doživljavaju natprirodna isceljenja i čudesa. Dok u zapadnom svetu gde je izražen materijalizam, ljudi kao da nemaju potrebu za Bogom, i ne mole se dok se ne susretnu sa ograničenjima medicine i tek kad je bezizlazna situacija, onda ljudi počnu da traže Boga i onda, upravo u takvim situacijama kad medicina (koja je dar od Boga) nema rešenje ili lek, Bog kaže poslednju reč i pokaže svoju veličinu.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Da li ste bili svedoci nekih čudesnih ozdravljenja?

- Starija žena iz Novog Itebeja, teško je obolela od karcinoma. Doktori su odustali od operacije i lečenja zbog stadijuma bolesti. Jedino su joj davali lekove protiv bolova i to trodon, pa morfijum. Tokom jedne posete braće iz Rumunije i molitve za Šariku, jedan od braće je imao proročku reč od Gospoda da će baka Šarika biti isceljena od karcinoma... I baš kada je smrt bila na vidiku i sam doktor rekao da očekuje smrt između petka i nedelje, desilo se da ju je Bog iscelio upravo u tim danima. Tako da je baka Šarika poživela jos 7 godina u svojoj starosti, radila svakodnevne poslove na selu bez ikakvih problema i svakako bez karcinoma.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Kako biste objasnili to što se neki ljudi iz mrtvih povrate molitvom, a drugi ne?

- Teško je tačno odgovoriti zašto neke Bog isceli ili podigne iz mrtvih, a neke ne. U Svetom pismu vidimo da Bog ima svoj suverenitet i da mu mi ne možemo držati pridiku zašto nešto nije uradio ili jeste uradio. Sa druge strane, Bog će nam neke stvari otkriti tek kad budemo napustili ovaj svet, a neke stvari najverovatnije nećemo nikad otkriti.

Foto: Hristova jevanđeoska crkva

Kako gledate na običaje prema kojima u crkvi, žene treba da stoje s jedne, a muškarci s druge strane ili što žene obavezno moraju da imaju pokrivenu glavu, a vernici se mole ljubeći pod ispred svetačkih moštiju?

- Običaji prema kojima žene stoje ili sede sa jedne strane, a muškarci sa druge ima svoje korene u judaizmu odakle hrišćanstvo crpi svoja razna naučavanja. U našim crkvenim opštinama ne dajemo naglasak na običaj muške i ženske strane, jer smatramo da je to bila stvar jevrejske kulture i pogleda na žene koje u to vreme nisu imala nikakva prava. Isti slučaj je i sa pokrivanjem glave koja je imala veze sa kulturom i običajima koji je vladao u prvom veku. Što se tiče ljubljenja poda ispred svetačkih moštiju to je nešto što ne praktikujemo. Jedan od razloga je što u našim Bogomoljama nemamo sahranjene nikakve mošti, a drugi od razloga je da ne vidimo u Svetom pismu nigde zapovest da to treba da radimo.

Foto: Telegraf

U okviru eventualnih zabrana, pomenuli ste da bi jedina, ukoliko ih uopšte ima, mogla da bude - zabrana abortusa?

- Našu versku zajednicu ne karakterišu zabrane nego više ohrabrenja šta treba da se radi kako to vidimo i u Svetom pismu gde više piše šta treba da radimo umesto šta ne smemo. Naše propovedanje je o životu. Sam Isus Hristos je došao da nam donese život i da ga imamo u izobilju, a Sotona donosi smrt. Kad je u pitanju abortus, kao verska zajednica smo protiv abortusa i ubistva nerođenog deteta, jer je to nešto što mi iz Svetog pisma prepoznajemo da život jeste dar od Boga i da mi ne smemo uzimati to pravo koje pripada Bogu kome ćemo dati, produžiti život ili ga uzeti. Postoje situacije u kome postoji sumnja da nešto nije u redu sa plodom, ali sigurno ćemo se u tom slučaju moliti sa budućom majkom i ostaviti njoj da sama sa svojim suprugom donese odluku. Takođe imamo iskustva da doktori ponekad pogreše u svojoj proceni. I u nekoliko slučajeva gde su doktori rekli da se dete neće normalno roditi i da se obavezno mora izvršiti abortus, posle istrajavanja roditelja da se dete rodi, svedoci smo da su rođena zdrava deca. Opet, postoje situacije i svedočanstva ljudi da iako su rođena deca sa nekim deformitetom, ta deca su na različite načine obogatile njihove živote. U našoj zemlji vlada bela kuga i natalitet se stalno smanjuje, ali sa druge strane svake godine izvrše se na stotine hiljada abortusa gde se svake godine ubije grad veličine Novog Sada ili Niša. Ovo je zvanični stav i većine tradicionalnih crkava.

Kako se finansirate?

- Finansiramo se od dobrovoljnih priloga, donacija, zaveštanja, članarine naših članova ili simpatizera naše crkve, i u manjoj meri od donacija sestrinskih crkava ili pojedinaca iz dijaspore... Zavisno od finansijskih mogućnosti i socijalnog statusa članova crkvene opštine zavise mogućnosti i materijalno stanje naših sveštenika i bogomolja. Većina naših sveštenika ovu službu obavlja volonterski ili honorarno, prinuđeni su imati neki drugi posao od kojeg izdržavaju svoje porodice. To zavisi od veličine crkvene opštine.

(Katarina Vuković)