NAJVEĆA MIŠIĆEVA POUKA: Ko sme, taj može, ko ne zna za strah taj ide napred!

Na današnji dan, pre tačno jednog stoleća završila se Kolubarska bitka, jedna od najznačajnijih biki u istoriji Srbije u kojoj su pod komandom srpskog kralja Petra I Karađorđevića i vojvoda Živojina Mišića i Radomira Putnika Srbi izvojevali neverovatnu pobedu nad daleko brojnijim i opremljenijim neprijateljem.

Preporučujemo

Imena srpskih vojvoda od tog trenutka u srpskoj ali i istoriji velikih evropskih vojnih i strategijskih pobeda, ostaće upisana velikim slovima, a njihove strategije ratovanja učiće budući vojnici širom sveta.

Evo šta je kralj Petar poručio vojnicima pred Kolubarsku bitku!

Na današnji dan, prisećamo se života jednog od najbrilijantnijih vojskovođa koje je Srbija ikada imala, a o čijem se junaštvu i časti i dan danas pričaju velike legende - Živojinu Mišiću.

Životni put darovitog srpskog vojskovođe Živojina Mišića bio je prema rečima istoričara Save Skoka "duga i teška borba".

"Rodio se 19. jula 1855. godine pod jednom "šeftelijom" (šljiva ranka) u selu Struganiku, kao najmlađe, trinaesto dete oca Radovana i majke Anđelije (Mišićevi roditelji imali su jedanaest sinova i dve kćeri).

Posle mukotrpnog trogodišnjeg školovanja u Ribničkoj osnovnoj školi, otputovao je u Kragujevac, na "više školovanje". Tu je završio prvi i drugi razred gimnazije, treći, četvrti i peti u Beogradu, a šesti ponovo u Kragujevcu. Po završetku šestog razreda gimnazije, upisao se u XI klasu Artiljerijske oficirske škole, koju je završio tek 1880. godine (pitomci ove klase prekinuli su, posle druge godine, školovanja zbog rata s Turskom), tek dvadeset prvi u rangu, od ukupno 23 pitomca.

1.300 SRPSKIH KAPLARA KAO LEONIDINI SPARTANCI: Ovako su dečaci iz Srbije potukli Švabe na Kolubari! (FOTO) (VIDEO)

Ovaj primer najbolje pokazuje da uspeh u školi nije garancija već samo pretpostavka za uspeh u službi."

Prvi ratovi u kojima je ovaj slavni srpski vojvoda učestvovao su srpsko-turski od 1876. do 1878. u kojem je uspešno je komandovao bataljonom, kao i u Srpsko-bugarski rat 1885.

"Prirodna obdarenost, široko vojno obrazovanje, neiscrpna radna energija, istrajnost i pedantnost u radu, obezbedili su mu redovno napredovanje u činu i postepeno uzdizanje na sve odgovornije položaje: bio je komandant bataljona, puka i divizije i pomoćnik načelnika Glavnog generalštaba; jedno vreme je predavao strategiju na Višoj školi Vojne akademije (ta predavanja je objavio 1907. godine u obimnoj studiji), a bio je i počasni ađutant kralja Aleksandra Obrenovića. Posle Majskog prevrata, oficiri zaverenici su ga udaljili iz vojske; penzionisan je 1904. u činu generalštabnog pukovnika."

Nakon svega nekoliko godina mira na Balkanu, Austro-ugarska 6. oktobra 1908. godine objavljuje aneksiju Bosne i Hercegovine. Ova objava u Srbiji izaziva skandal i nenadane pripreme za rat protiv Austro-ugarske. Već naredne godine, načelnik Vrhovne komande general Radomir Putnik zahteva reaktiviranje Mišića i daje mu funckiju svog pomoćnika. Njih dvojica sastavljaju plan za eventualni rat sa Austro-ugarskom. Nekoliko godina kasnije, tokom Balkanskih ratova, Mišić je Putnikova desna ruka. Po završetku ovog rata, Mišić će po drugi biti put penzionisan.

Međutim, pred samo izbijanje Prvog svetskog rata, opet je reaktiviran i postavljen za pomoćnika načelnika štaba Vrhovne komande.

Šesnaestog novembra 1914. godine, počinje Kolubarska bitka. Komandant Prve armije general Petar Bojović je ranjen, pa na njegovo mesto dolazi  Mišić.

Kako Prvu armiju preuzima u trenutku njenog povlačenja,on smatra da bi bilo greška i dalje je povlačiti sa položaja. Braneći svaku stopu zemlje, general Mišić, protivno naredbi Vrhovne komande, odlučuje da Prvu armiju izvuče iz neposrednog dodira sa neprijateljem.

Zbog toga i radi skraćivanja fronta Vrhovna komanda srpske vojske naređuje napuštanje Beograda, da bi u trenutku kada evropske telegrafske agencije očekuju vesti o slomu srpske vojske i kada je Peta austrougarska armija priređivala svečanu paradu u Beogradu, počela velika protivofanziva celokupne srpske vojske.

Na planini Suvobor Prva srpska armija probija front Šeste austrougarske armije, nadire prema Valjevu i zauzima ga, izbija na obale Drine i Save kod Šapca i 15. decembra oslobađa Beograd. Živojin Mišić dobija čin vojvode.

Nakon novog združenog napada nemačke, austrougarske i bugarske vojske na Srbiju u oktobru 1915, srpska vojska povlači se ka Kosovu. Sredinom 1916. godine srpska vojska stiže na Solunski front posle oporavka i reorganizacije na Krfu. Konačni proboj fornta počinje polovinom septembra 1918. godine. Srpska vojska, u okviru savezničkih snaga, ima šest pešadijskih divizija, jednu konjičku diviziju i dve francuske pešadijske divizije.

Vrhovni komandant je regent Aleksandar Karađorđević, a nacelnik štaba Vrhovne komande je vojvoda Živojin Mišic. Na desnom krilu srpskog rasporeda je Druga armija, sastavljena od Šumadijske, Jugoslovenske i Timočke divizije, kojom komanduje vojvoda Stepa Stepanović, a na levom krilu je Prva armija, nastala od Moravske, Drinske, Dunavske i Konjicke divizija, pod komandnom generala Petra Bojovića.

Srpske i francuske snage oslobađaju Srbiju i potiskuju nekoliko slabih nemačkih divizija koje su pokušale da zaustave njihova napredovanja. Beograd slobodan 1. novembra, a 10. novembra vojska Franša de Eperea prelazi Dunav i sprema se da uđe u središte Mađarske, kada se rat konačno završio.

Živojin Mišić umro je 20. januara 1921. godine, a iza njega su ostali vojni podvizi i zasluge za srpski narod, koji nikada neće moći da mu se oduži. Spomenik velikom srpskom vojskovođi otkriven je na Novom groblju 3. decembra 1922. godine.

Izuzev ratnih priča, neveovarnih pobeda i sjajnih legendi o junaštvu srpskog vojvode, ostala je upamćena i njegova velika ljubav prema ženi Lujzi Krikner, kasnije Mišić, koju je čak ti puta prosio. Prva dva puta bio je odbijen, jer je ona bila jedina ćerka, mezimica, i roditelji nisu hteli da je daju za oficira, da se ne bi selila iz mesta u mesto. Treći put nisu mogli da ga odbijju. Najlepše i najbezbrižnije godine proveli su u Prokuplju.

Njih dvoje venčali su se 25. novemrta 1884. godine. u beogradskoj Vaznesenskoj crkvi. Imali su šestoro dece – Radovana, Aleksandra, Vojislava, Eleonoru, Olgu i Anđeliju.

93 GODINE OD SMRTI ŽIVOJINA MIŠIĆA: Njegov sin dao život za Dražu! (VIDEO)

Ono po čemu se Mišić još pamti jeste i njegovo čuveno geslo: " Život je večita borba. Ko sme, taj može. Ko ne zna za strah, taj ide napred!"

(Telegraf.rs / Biografski člank o Živojinu Mišiću istoričara Sava Skoka iz knjige "100 najznamenitijih Srba", Forum udruženja veterana 63. padobranske brigade)