Skokovi u vodu: Kako su fantastične akrobacije postale olimpijska disciplina?

Skakanje u vodu je sport sa bogatom istorijom, koji je u ranoj fazi 19. veka popularizovan zahvaljujući gimnastičarima iz Nemačke i Švedske. Oni su izvodili složene akrobacije dok su skakali u vodu, čime su doprineli razvoju ovog spektakularnog sporta.

Krajem 19. veka, švedski skakači su se uputili u Veliku Britaniju kako bi predstavili svoje veštine na Nacionalnom takmičenju u gracioznom skakanju, prvom svetskom prvenstvu u visokom skakanju. Ova demonstracija dovela je do osnivanja Amaterskog saveza za skakanje 1901. godine.

Preporučujemo

PRAVILA TAKMIČENJA

Na Olimpijskim igrama, skakanje se takmiči u osam disciplina: 3-metarska daska (pojedinačno i sinkronizovano, za muškarce i žene) i 10-metarska platforma (pojedinačno i sinkronizovano, za muškarce i žene). Skakači sa 3-metarske daske mogu da skoče visoko u vazduh, dok se visoko skakanje izvodi sa fiksne platforme koja se nalazi 10 metara iznad vode. Takmičenja se odvijaju na obe visine.

Foto: AP/Tanjug

Sudije ocenjivanju svaki skok prema različitim kriterijumima, uključujući estetiku pokreta, složenost skoka i način na koji skakač ulazi u vodu. Kod sinkronizovanog skakanja, dodatno se ocenjuje koliko se dobro dvojica skakača usklađuju u svojim pokretima.

ISTORIJA NA OLIMPIJSKIM IGRAMA

Skakanje je prvi put predstavljeno na Olimpijskim igrama 1904. godine u St. Louisu i od tada se redovno nalazi na programu. Prva takmičenja za žene održana su na Igramama u Stokholmu 1912. godine, dok je sinkronizovano takmičenje uvedeno na Igrama u Sidneju 2000. godine.

U početku su takmičenja u skakanju dominirali sportisti iz SAD-a, ali su u poslednjim Olimpijskim igrama takmičari iz Narodne Republike Kine pokazali izuzetne rezultate. Na Igrama u Tokiju 2020. godine, kineski skakači su osvojili 12 od 24 medalje, uključujući sedam zlatnih.

(Telegraf.rs)