Bio je Jokić pre Jokića, Tito je rekao da je veći od Jugoslavije: Zato je i sahranjen sa olimpijskom zastavom

Kada neko pomene jugoslovensku i srpsku košarku postoji jedan sinonim koji se može upotrebiti i on se ogleda u imenu čoveka koji je 2022. godine primljen u košarkašku Kuću slavnih u Springfildu.

Radivoj Korać je nastradao na današnji dan 1969. godine. Tačno 54 godine kasnije i dalje se priča o čoveku čija je levica ovekovečena u peharu Kupa koji se svake godine dodeljuje osvajaču.

Preporučujemo

Tog kobnog dana poginuo je verovatno najveći košarkaš u istoriji naše zemlje u saobraćajnoj nesreći koja se dogodila dok se vraćao sa prijateljskog meča Jugoslavije i selekcije Bosne i Hercegovine. Da nije dao svoj poslednji intervju Korać bi nas još mnogo godina radovao svojim umećem. Dan nakon meča razgovarao je sa novinarom "Oslobođenja", a odmah potom krenuo za Beograd kako bi u Ateljeu 212 posmatrao predstavu "Kosa". Nažalost, nikada nije stigao na odredište.

Na sahrani je umesto zastave Jugoslavije na kovčegu stajala ona olimpijska, nakon biranih reči Josipa Broza Tita.

- On je bio veći od zemlje koju je predstavljao. Pripadao je celom svetu - rekao je Tito o sigurno najvećem košarkašu sa ovih prostora.

Foto: KSS

Radivoj Korać je rođen u Somboru 1938. godine, a nakon rata se preselio u Beograd. Majka Zagorka, otac Bogdan i brat Đorđe činili su složnu porodicu. Radivoj je u prestonici završio osnovnu školu, Drugu beogradsku gimnaziju, zatim upisao i Elektrotehnički faklultet, koji zbog raskošnog košarkaškog talenta nikada nije završio.

Košarkom je počeo da se bavi sa 16 godina u BSK-u (današnjem OKK Beogradu) kod trenera Borislava Stankovića. Sa 19 je debitovao na najvećoj smotri i tokom 13 godina boravka u klubu osvojio četiri titule nacionalnog prvaka. Tokom prvih sedam sezona bio je najbolji strelac šampionata, niz koji niko nikada nije oborio kasnije.

Često je bio i učesnik FIBA Evropskog kupa sa svojim dečačkim klubom. Istorijske brojke zabeležio je u sezoni 1964/65 kada je u proseku imao 54,8 poena u najjačem evropskom takmičenju, što je posebno začinio neverovatnim izdanjem u plej-of seriji sa švedskim Alvikom. U prvom susretu postigao je 71 poen, u revanšu neverovatnih 99 što je i dan danas nešto što u Evropi verovatno nikada neće biti ponovljeno.

Nakon OKK Beograda igrao je i za Standard iz Liježa u Belgiji i Petrarki iz Padove. U Belgiji je osvojio pehar i bio najbolji strelac, drugo dostignuće ponovio i u Italiji. Njegov boravak u inostranstvu ostaće upamćen najviše po gostovanje u TV šou u Belgiji tokom kojeg je pogodio svih 100 slobodnih bacanja koje je izveo, iako je istakao da može da pogodi oko 80.

Interesantno je da nikada nije osvojio zlatnu medalju na velikim takmičenjima sa nacionalnim timom Jugoslavije, međutim treba imati u vidu da je upravo on bio jedan od začetnika svetskog nivoa košarke na ovim prostorima. Dve srebrne medalje (1961. i 1965) osvojio je na Evropskim šampionatima uz jednu bronzanu (1963), tri puta bio i najbolji strelac turnira. Na Svetskim prventvima okitio se sa dva srebra (1963. i 1967), kao i jednim na Olimpijskim igrama (Meksiko siti 1968). Za reprezentaciju je odigrao ukupno 157 međunarodnih utakmcia uz prosek od 20,1 poen.

Na terenu je proed svoje ubitačne levice bio poznat i po neobičnom načinu izvođenja penala "odozdo" koji su kasnije primenjivali pojedini košarkaši.

Voleo je umetnost, imao je istančan ukus za muziku i često je obilazio pozorišta. Ostaće zapamćeno da je prvu ploču "Bitlsa" on doneo u Beorgad.

Tačno 54 godina nakon njegove smrti jedan drugi Somborac je debitovao u NBA finalu i novim tripl-dabl učinkom doneo Denver Nagetsima prednost u seriji sa Majamijem, uz brojne rekorde koje je postavio. Simbolika ili slučajnost, nije toliko ni važno, nama ostaje da uživamo u majstorijama Nikole Jokića i pamtimo i prenosimo priče o liku i delu čuvenog Žućka.

(Telegraf.rs)