Zvezda SP u Urugvaju i borac protiv nacista umro zaboravljen na ulici: Ko je bio Ivica Bek?

Velika većina ljudi u našoj zemlji bar jednom je pogledala ostvarenje Dragana Bjelogrića - "Montevideo, Bog te video". Ovaj film svedoči o uspehu reprezentacije Jugoslavije na prvom Mundijalu u istoriji, a pored glavnih junaka, Moše i Tirketa, akcenat je stavljen i na druge fudbalere čije su životne priče satkane od tuge i radosti. Ipak, jedan fudbaler iz tog perioda privlači posebnu pažnju - u pitanju je Ivica Bek.

Nekada slavni i jedan od najpoznatijih igrača Jugoslavije svih vremena, rođen je na današnji dan 1909. godine.

Preporučujemo

Među prvima je otišao u Francusku i ostvario zavidnu karijeru, ali se u filmu potkrala jedna greška. Naime, on nije bio jedini fudbaler van Jugoslavije, već su se u Francuskoj priklučili i Ljubiša Stefanović Leo i Branislav-Bane Sekulić.

Što se Ivice Beka tiče, poznato je da je karijeru počeo u BSK-u sa samo 16 godina. U naredne dve sezone iskazao je sav svoj potencijal postigavši 51 gol na 50 utakmica. Ipak, kako bi postao profesionalac Bek se odlučio za prelazak u Francusku i 1928. godine potpisuje za Set. Bio je najplaćeniji igrač u timu, a kasnije je nastupao i za Ženevu, Sent Etjen, Nim i Eks, gde je završio svoju igračku karijeru. Za selekciju Jugoslavije debitovao je 1927. u meču protiv Bugara koji je naša selekcija dobila rezultatom 2:0.

Ivica Bek (Yvan Beck) played for BSK and @FCSete34 and both Yugoslavia and @equipedefrance. Hero of the French Resistance. pic.twitter.com/l22U2q8SY8— Sports Heritage SEE (@SportsHrtg) May 15, 2017

Na Svetskom prvenstvu u Urugvaju gde je naša selekcija stigla do polufinala, odigrao je sve tri utakmice, a uspeo je da postigne pobedonosni gol protiv Brazila (2:1), te dva puta zatrese mrežu Bolivije u visokoj pobedi (4:0). Kasnije je Jugoslavija eliminisana u polufinalu od Urugvaja sa ubedljivih 6:1.

Ipak, posle Svetskog šampionata o životu Ivice Beka se vrlo malo zna. Poznato je da je tokom Drugog svetskog rata bio komandant jednog odreda francuskog pokreta otpora. Nakon završetka rata više nije mogao da igra fudbal pa se oprobao i u trenerskom poslu. Promenio je veliki broj ekipa, ali nije bio uspešan kao na fudbalskom terenu.

Iako je bio najplaćeniji fudbaler u svom timu i tokom karijere zaradio mnogo novca, nikada nije uživao u luksuzu. Bio je vlasnik kafane, ali ju je ubrzo zatvorio.  Potom je radio kao doker - svakodnevno je  biciklu raznosio ribu od brodova u luci do prodavnica u gradu.

Život je završio 2. juna 1963. godine kada je na ulici iznenada doživeo srčani udar. U trenutku smrti imao je samo 53 godine, a sahranjen je na groblju Le Pi u Setu.

(Telegraf.rs)