PRVI SRBIN NA OI: Osvojio bronzu u tenisu, povredio se pa mu izmakle medalje u rvanju i dizanju tegova!

Na prvim modernim Igrama u Atini 1896. godine tadašnja Kraljevina Srbija nije imala zvaničnog predstavnika. Ipak, srpska zastava se viojrila uz srpsku himnu u čast kralja Aleksandra Obrenovića, jedinog stranog šefa države koji je prisustvovao tom sportskom događaju. Uprkos izostajanju igrača pod srpskom trobojkom, naša zemlja je ipak dobila svog prvog osvajača olimpijske medalje, koji je nastupao pod zastavom Ugarske.

U pitanju je Srbin Momčilo Tapavica, svestrani sportista koji se odlikovao korpulentnošću i fantastičnim talentom za sport.  Rođen je u Nadalju u Bačkoj, i vodi se kao prvi Srbin osvajač olimpijske medalje, pošto je u Atini osvojio bronzanu medalju u tenisu u pojedinačnoj konkurenciji, 112 godina pre medalje istog sjaja koju je Novak Đokovič osvojio u Pekingu 2008.

Tapavica je tada izgubio u polufinalu, ali je sa Grkom Konstatinosom Paspatisom dobio bronzanu medalju pošto se meč za treće mesto nije igrao. Iako je olimpijsko odličje osvojio za reprezentaciju Mađarske po izvoru Međunarodnog olimpijskog komiteta, Međunarodna teniska federacija ga je evidentirala kao jugoslovenskog sportistu, tenisera i osvajača bronzane olimpijske medalje.

Ovaj sportista srpskog porekla se takmičio i u bacanju kugle, rvanju grčko-rimskim stilom i dizanju tegova, a uspeh i nastup snažnog Srbina u Atini sigurno bi bio mnogo ubedljiviji da se tokom takmičenja nije povredio. On je, naime, bio toliko snažan da su njegovi prijatelji iz vojske tvrdili su da je mogao da nekoliko krugova trči oko kasarne i istovremeno nosi dvojicu pitomaca pod miškom.

U rvanju je eliminisan u prvom kolu od Grka Stefanosa Hristopulosa, pa mu je pripalo peto mesto u konkurenciji petorice takmičara, dok je u teškoj kategoriji u dizanju tegova sa dve ruke zauzeo peto mesto, podigavši 80 kg. Po nekim izvorima, mogao je da bude osvajač dve medalje, jer je podigao 90 kg i podelio treće mesto sa još trojicom takmičara, međutim MOK taj plasman nije ratifikovao.

Ugarska ekipa zato je najviše očekivala od njega u disciplinama u kojim je trebalo da demonstira svoju snagu.

Značajnog uspeha Tapavicu je, međutim, koštala njegova samouverenost i razmetljivost. U disciplini dizanja tegova jednom rukom nameravao je da do pobede dođe samo iz jednog pokušaja, pa mu je u trenutku kada je izbacivao težinu, o kojoj niko nije smeo ni da razmišlja, pukao mišić u desnom ramenu.

Zbog te povrede Tapavica je u dizanju tegova sa dve ruke stigao do šestog mesta.

Tapavica je sportom počeo da se bavi u Novom Sadu, a u Budimpešti u kojoj je na Visokoj tehničkoj školi studirao arhitekturu i građevinarstvo, bio je i jedan od najistaknutijih atletičara NTE-a. Po povratku iz Budimpešte u Novi Sad (1904) bio je član veslačkog kluba Danubijus.

Momčilo Tapavica je ostao upamćen i kao sjajan arhitekta. Njegova dela su zgrada Matice srpske u Novom Sadu, zgrada nemačkog poslanstva i zgrada Državne banke na Cetinju, Hotel „Boka“ u Herceg Novom, srušen u zemljotresu 1977. godine. U ovom primorskom gradu je postavljena bista sa tekstom: „Prvom olimpijskom putniku iz Jugoslavije“.

(Telegraf.rs/Tanjug)