Turistička atrakcija Evrope nastala je iz Višegrada: Skriveni biseri zlatnog grada

Foto: Shutterstock

Glavni grad Češke republike, smešten na reci Vltavi, s razlogom nosi epitet zlatni. Kombinacija romaničke, gotičke, renesansne, barokne, rokoko, klasicističke i ampir arhitekture oduzimaju dah i pravi su melem za oči.

Preporučujemo

Kada se spomene Prag, prve asocijacije su Astronomski sat, Karlov most, dvorac i Katedrala Svetog Vida ili Lenonov zid. Sve znamenitosti grada svakako treba posetiti i jesu vredne pažnje, ali češka prestonica ima i drugo lice.

Nasuprot popularnim mestima na kojima vlada večita gužva, Prag ima i skrivene bisere koji odišu lepotom i ispunjavaju mirom.

Zajedno sa Mađarskom, Poljskom i Slovačkom, Češka čini takozvanu višegradsku grupu, poznatiju kao višegradska četvorka.

Zato ne čudi da se na samo par metro stanica udaljenosti od centra grada, a sa suprotne strane reke u odnosu na dvorac i spomenutu Katedralu Svetog Vida, nalazi utvrđeni grad pod nama veoma poznatim imenom - Višegrad. Prema praškoj legendi, upravo to utvrđenje je početna tačka iz koje se razvio ostatak prestonice.

Iako se za takvu građevinu definitivno ne može reći da je skrivena, turisti u Pragu ipak je nekako previde.

Nakon izlaska iz metroa, staza vas, kroz prijatan predeo, vodi uzbrdo, do ulaska u samu tvrđavu - a odatle počinje kaldrma. Na samom ulazu nalazi se plan tvrđave, te svaki posetilac može vrlo lako da se snađe unutar zidina.

Tvrđava datira iz 10. veka i sagrađena je na brdu kraj Vltave. Jedna od prvih stvari na koje naiđu putnici namernici nakon ulaska u tvrđavu je Rotunda Svetog Martina, sagrađena u 11. veku.

Nedaleko od nje, nalazi se građevina koja dominira ovim utvrđenjem. U pitanju je Bazilika Svetog Petra i Pavla, izgrađena u istom periodu kad i rotunda, a obnovljena prvo u 14, a potom i u 19. veku, kada je stekla neo-gotički stil, po kom su građevine u Pragu prepoznatljive.

Mesto počinka velikana

Oko katedrale se nalazi groblje na kom su sahranjeni mnogi značajni Česi, uključujući Bedžiha Smetanu, Antonjina Dvoržaka, Karela Čapeka i Alfonsa Muhu.

Iako pomisao na šetnju grobljem možda deluje morbidno, kada kročite među spomenike, a potom naiđete na mesta na kojima su sahranjeni velikani čija dela vam nešto znače, to je posebna vrsta emocije. Samo prisustvo na tom mestu čini da se osećate puni poštovanja prema onima čiji posmrtni ostaci leže pred vašim nogama, a koji su svojim delima dostigli besmrtnost.

Nisam mogla, a da se ne zapitam da li je na baš tom mestu, na uzvišenju iznad grada sa otvorenim pogledom na reku, Smetana dobio ideju za svoju "Vltavu", ili je nekog drugog umetnika baš tu obuzeo duh inspiracije za stvaranje nekog od slavnih dela koja i danas znamo.

Panorama grada

Ono što doprinosi doživljaju ovog utvrđenja je divan pogled na grad, iz ugla iz kog ga do tada niste videli. On je jednako lep u avgustu i u decembru. Zimi će vas tamo, na visini, ogrejati po koji zrak sunca, a leti svojim hladom čuvati bogate krošnje drveća u tom izuzetno zelenom delu Praga.

Osim što je tvrđava puna znamenitosti, ono što je kod nje posebno jeste mir i tišina kojom kao da je opasana. Ona mami da posle obilaska sednete na klupu, odmorite i dušu i telo uživajući u pogledu na reku, dvorac, čuveni Žižkov televizijski toranj, ali i more narandžastih krovova pod kojima svoj svakodnevni život vode meštani zlatnog Praga.

(Telegraf.rs)