U zemlji poznatoj kao Balkon Evrope postoji mnogo zanimljivosti: Ovaj manastir je samo jedna od njih
Smeštena u regionu Kavkaza, Gruzija je smeštena na razmeđi istočnog dela Evrope i jugozapadnog dela Azije. Graniči se sa Ruskom Federacijom, zatim sa Jermenijom, Azerbejdžanom i Turskom.
Jedan od gruzijskih gradova je i Čijatura, koji pripada regiji Imeretija, u centralnom delu zemlje i u kome živi oko 12.000 stanovnika. U njegovoj blizini nalazi se krečnjački monolit visok oko 40 metara, sa koga se pruža neverovatan pogled i na grad i na njegovu okolinu.
A na samom vrhu tog monolita, smeštena je crkvica posvećena Svetom Maksimu Ispovedniku, u kojoj trenutno živi pravoslavni monah, po imenu Maksim Kavtaradze.
Katski stub kao Stub života
Među lokalnim stanovništvom se ovaj neobični krečnjački monolit smatra simbolom Časnog krsta, a za njega se, sasvim očekivano vezuju mnoge legende.
Prema rezultatima istraživanja, utvrđeno je da ruševine nekadašnje crkve na Katskom stubu datiraju iz perioda između 9. i 10. Veka, a možda i ranije. Takođe je utvrđeno i da postoji natpis na gruzijskom jeziku, za koji se smatra da potiče iz 13. veka.
Inače, prvi put se u gruzijskim spisima pominje u 18. veku. Tada je Vakušti, gruzijski princ opisujući svoju Kraljevinu zabeležio postojanje Katskog stuba. Pored toga što ga je opisao, napomenuo je da se na vrh te stene ne može niko popeti i da niko od stanovnika Kraljevine ne zna kako bi to trebalo da učini.
Jedna od legendi, koje se pominju u vezi da ovim mestom je vezana i za srednjevekovni gruzijski manastir, koji je udaljen nešto više od kilometra. Ona veli da je u prošlosti postojao jak lanac, koji je povezivao kupolu manastira Katski, posvećenog Rođenju Gospoda Isusa Hrista i sam vrh ove stene neobičnog oblika.
Postoje tumačenja i da je Katski stub simbolizovao lokalnog boga plodnosti. A da je kasnije, kada se u zemlju „pristiglo“ hrišćanstvo, predstavljao idealno mesto za beg osamljenika.
Na Katskoj steni nije živeo niko vekovima, ali je ona uvek privlačila pažnju znatiželjnika. Tako je i bilo sve do 1944. godine.
Budući da se na vrh stene moglo popeti samo uz primenu fizičke snage i adekvatne opreme, to se nekoliko planinara odvažilo da pokušaju to da učine. I uspeli su.
Upravo zahvaljujući njima, došlo se do neverovatnih otkrića.
Vinski podrum koji je opovrgao ranije mišljenje
Sve dok se članovi ekspedicije nisu popeli na vrh ovog stuba, pretpostavljalo se da su malobrojni usamljenici ovde živeli krajnje asketski.
Ali tadašnje otkriće je donelo neki novi pogled na celokupni prostor. Naime, članovi tadašnje ekspedicije su najpre otkrili posmrtne ostatke poslednjeg pustinjaka, koji je tu živeo. Na samom vrhu su pronađeni ostaci čak dve bogomolje, za koje se pretpostavlja da su građene još tokom 5. ili 6. veka.
Krajem prošlog veka su sprovedena i sistematska istraživanja ovog prostora. Utvrđeno je da su osim crkve, ovde postojale i kelije za monahe. Ali su otkriveni i ostaci vinskog podruma.
Kasnije je otkrivena i ploča sa natpisom na gruzijskom jeziku, za koju je utvrđeno da je napisana u 13-om veku.
Prostor je obnovljen dolaskom već pomenutom monaha Maksima 1995. godine.
Zahvaljujući Nacionalnoj agenciji za očuvanje kulturne baštine Gruzije, ali i mnogobrojnim Gruzijcima, manastir smešten na samom vrhu ovog monolita obnovljen je u periodu od 2005. do 2009. godine.
Od nedavno je ovaj plato na vrhu stuba nedostupan za posetioce, iako je monah Maksim radio na izgradnji merdevina ranijih godina. A da ne zaboravimo da pomenemo i to, ženama je zabranjeno da se popnu na vrh. Doduše prema odluci već pomenutog jedinog stanovnika na ovom neobičnom mestu.
Video: Nekada je bila vila grofova, te psihijatrijska ustanova i manastir, a sada samo atrakcija za turiste
(Telegraf.rs)
Video: Ogromne gužve na granici sa Hrvatskom: Kilometarske kolone
Telegraf.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.