Fresku Bogorodice sa krilima i sveca sa psećom glavom možete videti samo u ovom manastiru u Srbiji

Srpski manastir na jugu zemlje je postao poznat po prikazu jednog svetitelja na neobičan način. I dok mnogi, koji posete manastir Sukovo ostaju zatečeni takvom freskom, dotle postoje različita tumačenja o tome zbog čega je Sveti Hristifor prikazan sa glavom koja nije ljudska, već podseća na glavu psa ili magarca.

Istorija manastira Sukovo

U ataru istoimenog sela, udaljenog oko 20 kilometara od Pirota se nalazi Carev kamen, brdo u čijem podnožju je smešten ovaj manastir.

Označen je kao spomenik kulture od velikog značaja i pripada Eparhiji niškoj Srpske pravoslavne crkve.

Glavna crkva ovog, danas ženskog manastira je posvećena Uspenju Presvete Bogorodice. Ne zna se sa sigurnošću ko ga je izgradio, ali se zna da je početkom 17. veka živopisan.

Želeći da zahvali za ozdravljenje sina, Sali beg iz Pirota je, po predanju, na temeljima ranije bogomolje ovde podigao u drugoj polovini 19. veka današnju manastirsku crkvu. Pretpostavlja se da je to bilo u periodu između 1857. i 1859. godine. Desetak godina kasnije svetinja je živopisana.

A onda je došao Prvi svetski rat i Bugari su opljačkali manastir Sukovo 1915. godine.

Poznato je i da su deset godina nakon toga ruski kaluđeri boravili u ovom manastiru, kao i da su poštovali pravila monaha sa Atosa.

Po završetku Drugog svetskog rata su tadašnje komunističke vlasti uhapsile oca Justina Popovića upravo u toj svetinji.

U Muzeju Ponišavlja u Pirotu se danas mogu videti brojni predmeti, koji su otkriveni prilikom obnove manastirske crkve 1974. godine.

Neobične freske

Iako mnogo veću pažnju privlači prikaz Svetog Hristifora sa psećom glavom u crkvi ovog manastira, treba pomenuti i neobičan prikaz Presvete Bogorodice. Naime, jedina svetinja u našoj zemlji u kojoj se može videti freska Bogorodice sa krilima jeste manastir Sukovo.

Red je da pomenemo i da postoji nekoliko objašnjenja za ovakav prikaz hrišćanskog svetitelja, za koga se navodi da je 249. ili 251. godine stradao na grčkom ostrvu Samos, gde nije želeo da se pokloni bogovima u koje su verovali pagani.

Jedno od predanja navodi da je Sveti Hristofor bio izuzetne fizičke lepote i da mu je teško padalo da se izbori sa devojkama i ženama, pa je zamolio Boga da mu naruži lice.

Drugo predanje ga vezuje sa ljudima psećeg lika, koji su po predanju postojali, ali mnogi istraživači takvim tvrdnjama nisu uspeli da pronađu utemeljenje.

Ipak, možda je najverovatnija tvrdnja da je reč jednostavno o pogrešnom prevodu latinske reči Cananeus, što označava osobu rođenu u Hananu, u Palestini, gde je uostalom i sam Hristifor bio rođen. Prema toj teoriji, neko ko je prevodio na grčki taj pojam, možda nije dobro pročitao, pa je pomislio da je u pitanju pojam Canineus, što vodi poreklo od latinske reči Canis, koja se prevodi kao pas. Lako je moguće da nije ni primetio svoju grešku, misleći da je Hristifor imao zapravo tako strašan lik na bojnom polju.

Ipak, nije precizno utvrđen razlog za ovako neobičnu ikonu, budući da se ovaj svetac u katoličanstvu prikazuje sa ljudskom glavom.

Praznik posvećen Svetom Hristoforu se obeležava svake godine 9. maja po starom, odnosno 22. maja po novom kalendaru.

(Aleksandra Blažević/Telegraf.rs)