Vazduh trepti kao da nebo gori...

Jedna od najlegendarnijih scena Ex-Yu kinematografije (i svakako ne jedina iz tog filma) dolazi iz ostvarenja Hajrudina Šibe Krvavca, “Valter brani Sarajevo” (1972): scena u kojoj u sajdžijsku radnju (sajdžiju glumi Rade Marković) ulazi lažni partizanski kurir (kog glumi Zoran Bećić) i kaže “Vazduh trepti kao da nebo gori”.

Ni Rade Marković ni Zoran Bećić odavno nisu među živima. Rade Marković preminuo je 2010, nakon što je iza sebe ostavio više od 90 uloga u dugometražnim igranim filmovima i još ko zna koliko u pozorišnim predstavama, TV serijama, dramama...

Preporučujemo

Zoran Bećić preminuo na današnji dan 2006. u svom stanu u Sarajevu, dok se spremao da sa svojom kćerkom, takođe glumicom, Zoranom, ode na snimanje emisije o poznatim roditeljima i deci koja su krenula stopama svojih roditelja.

Ovaj (po karijeri gledano) sarajevski glumac rođen je 2. aprila 1939. u Čačku. Fakultet dramskih umetnosti završio je u Beogradu, u klasi Mate Miloševića. Prve filmove snimo je 1966. sa još dva Čačanina: u filmu Puriše Đorđevića “San”, igrao je epizodnu ulogu. U ostvarenju “Adam i Eva 66”, diplomskom filmu srednjeg metra njegovog vršnjaka, Miloša Radivojevića, igrao je glavnu, naslovnu ulogu Adama, dok je uloga Eve poverena Evi Ras.

Iako su mnogi prognozirali da će biti uspešan na velikom platnu, okrenuo se daskama koje život znače, pa je prvi angažman ostvario u Hrvatskom narodnom kazalištu u Dubrovniku.

Dve godine kasnije dolazi u Sarajevo u tadašnje Malo pozorište (danas Kamerni teatar 55), a 1971. dolazi u Beogradsko dramsko pozorište u kom provodi dve sezone, da bi se potom vratio u Sarajevo i nastavio karijeru u Kamernom teatru, gde je ostvario nezaboravne uloge u predstavama poput “Noći ubica”, “Nije čovek ko ne umre”, “Sporting Life”, “Viktor - deca na vlasti”. Istovremeno igra i u Narodnom pozorištu

Sarajevo, gde beleži velike role u predstavama Hrvatski faust, Nora, Bašeskija, Omer Paša Latas i ponajviše - u predstavi “Roman o Londonu”.

Tri puta je za svoje uloge dobio nagradu Zlatni lovorov venac međunarodnog sarajevskog teatarskog festivala MESS.

U široj javnosti ostao je zapamćen (osim po ulozi špijuna Gestapoa) po ulozi Mihajla Markovića u seriji “Moj brat Aleksa” o životu i radu Alekse Šantića i po ulozi Oskara Prohaske u seriji “Viza za budućnost”.

Zoran Bećić umro je na dan kada je trebalo da odigra svoju rolu na premijeri predstave Rodoljupci u Narodnom pozorištu Sarajevu, gde je bio direktor Drame.

Sahranjen je na sarajevskom groblju Lav, gde ga je na večni počinak ispratilo više hiljada građana glavnog grada BiH.

(Telegraf.rs)