Đorđe Krstić se uz Paju Jovanovića i Uroša Predića smatrao za najznačajnijeg srpskog slikara realizma
Srbija kroz istoriju može da se pohvali da ima veliki broj kvalitetnih slikara. Jedan od njih je svakako bio i Đorđe Krstić.
On se uz Paju Jovanovića i Uroša Predića smatrao za najznačajnijeg srpskog slikara realizma.
Rodio se 1851. godine u Staroj Kanjiži, a tamo završava i osnovnu školu. Što se tiče gimnazije, započeo je u Sremskim Karlovcima a četiri razreda nastavio u Beogradu.
Potom je prešao na beogradsku Bogosloviju, kao blagodejanac mitropolita Mihaila, a tamo se Đorđe Krstić zainteresovao za crkveno slikarstvo. Kralj Milan ga je dve godine posle poslao na studiranje slikarstva u Nemačkoj.
Krstić je u Minhenu proveo osam godina školujući se kao kraljev pitomac. Tamo je završio i Likovnu akademiju. Po uticajem nemačkog realizma, nastala su čuvena Krstićeva dela: Utopljenica, Anatom, Pisac jevanđelja.
Boravio je u Minhenu, a od 1888. godine pa do smrti radio je u Beogradu kao nastavnik crtanja u gimnaziji. Krstić je od 1883. godine živeo je u Srbiji i tu su nastale idilične slike: Pejzaž sa Kosova polja, Iz okoline Čačka, Iz Leskovca, Studenica, Žiča itd.
Krstić je naslikao je i više ikonostasa, od kojih posebnu pažnju zaslužuju onaj u Čurugu i u niškoj Sabornoj crkvi. Ono što je zanimljivo jeste da je u ikonopis je uneo novi, minhenski način rada, upotrebivši mrke boje i primenivši problem svetlosti i senke, sa težnjom da postigne što plastičniji izraz, pokaže što jače efekte.
Kako se navodi, divljenje o Čuruškom ikonostasu izrazio je i čuveni slikar Marko Murat.
Niški ikonostas nije završio (1884—1891) jer su, , kako se navodi, njegove slike smatrane isuviše profanim, posebno slika "Smrt kneza Lazara", koja nikada nije postavljena na ikonostas.
U požaru 12. oktobra 2001. godine izgoreo je Saborni hram u Nišu, a sa njime i ovaj vredni ikonostas sa jedanaest ikona Đorđa Krstića. Njegove ikone krase samo četiri pravoslavne bogomolje. Prvi ikonostas je uradio za hram u Adžibegovcu (Starom Selu; 1883-1885), pa osim Niša, još 1894. godine u Lozoviku,[3] te na kraju u rodnom kraju Čurugu (1895—1897).
Inače, njegova najbolja dela su "Anatom", pejzaž "Babakaj", "Alaska vrata", "Sveti Sava blagosilja decu", "Smrt kneza Lazara".
Bio je član Srpskog učenog društva, kao i počasni član Srpske kraljevske akademije. Preminuo je u Beogradu 1907. godine. Jedna osnovna škola u srpskoj prenosici nosi njegovo ime.
(Telegraf.rs/izvor: Wikipedia)
Video: Gužve na hrvatsko-srpskoj granici: Kilometarske kolone
Telegraf.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.