Piteru Bogdanoviču Zlatni pečat Kinoteke!

Američkom reditelju srpskog porekla Piteru Bogdanoviču, koji večeras otvara 40. Fest, sutra će biti uručeno najveće priznanje Jugoslovenske kinoteke "Zlatni pečat", najavila je Kinoteka.

Bogdanovič, gost Festa, održaće sutra na Fakultetu dramskih umetnosti masterklas studentima umetničkih akademija.

Priznati reditelj rođen je 30. jula 1939. u Njujorku u emigrantskoj porodici, a već u 16. godini upisao je glumačke studije kod slavne Stele Adler, da bi šezdesetih godina postao slavan u njujorškim krugovima kao urednik filmskog programa Muzeja savremene umetnosti.

Inspirisan od strane filmskih kritičara francuskog magazina "Cahiers du cinema", kasnije vodećih reditelja "novog talasa" - Trifoa, Šabrola, Romera, i sam odlučuje da dublje pronikne u istoriju filma, ali i da sam postane reditelj.

Do prilike dolazi sasvim slučajno, kada na jednoj projekciji upoznaje Rodžera Kormana, maga produkcije niskobudžetnih filmova, koji će prvu priliku pružiti i Kopoli i Skorsezeu.

Za svega nekoliko dana snimio je svoj prvenac "Mete" (Targets,1968), za koji je napisao i scenario, producirao i montirao ga.

Sledeći niskobudžetni film potpisuje kao Derek Tomas (Derek Thomas) i već u to vreme zadobija veliko poštovanje i prijateljstvo velikana kao što su Orson Vels i Džon Ford, o kojem snima dokumentarni film "Režija Džon Ford" (Directed by John Ford, 1971).

Kritika ga naziva "novim Velsom" i "vunderkindom" nakon senzacionalnog uspeha sa crno-belom dramom "Poslednja bioskopska predstava" (The Last Picture Show, 1971) za koji je nominovan za "Oskara".

Slede "Što te tata pušta samu" (What''s up Doc, 1972) i "Mesec od hartije" (Paper Moon, 1973), koje slavi kritika, ali postižu i veliki uspeh na blagajnama.

Mlađe generacije ga najpre poznaju kao psihijatra iz kultne TV serije "Sopranovi" (Sopranos) i kao urednika programa filmskih klasika na kablovskoj televiziji u Njujorku.

Svetska federacija filmskih arhiva (FIAF) dodelila je Bogdanoviču 2007. Nagradu za životno delo, svrstavajući ga rame uz rame sa velikanima kao što su Bergman i Oliveira, dok ga kritika smatra jednim od najvažnijih predstavnika "novog Holivuda" uz Lukasa, Spilberga, Ćimina i Kopolu.