PREMIJERA: Film o Sonji Savić - 30. marta

Premijera filma "Sonja", ostvarenja posvećenog preminuloj glumici Sonji Savić (1961-2008) biće održana 30. marta u Domu omladine, na otvaranju 59. Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma.

U filmu "Sonja" naglasak je na njenoj liberterskoj, donkihotovskoj i pobunjeničkoj prirodi, najavila je rediteljka i idejni tvorac projekta Dragana Kanjevac.

Posle dvogodišnjeg rada na ovom projektu, poznata televizijska novinarka i publicista iz oblasti kulture i medija Kanjevac vraća se na festival dokumentaraca na kome je učestovala sa filmom o Beograđanima u Njujorku "Njujork: 6 sati ranije" (2009).  Producent njenog novog filma je "Bastards Production", sa producentom Nenadom Veličkovićem. Direktor fotografije je Jovan Milinov, montažer Feđa Hadžić. Film su podržali Ministarstvo kulture Srbije i Sekretarijat za kulturu grada Beograda.

O zvezdi jugoslovenske kinematografije, urbanoj ikoni generacije osamdesetih, borcu protiv establišmenta govore kolege i prijatelji Sonje Savić - Rade Šerbedžija, Dušan Kovačević, Dragan Nikolić, Svetislav Goncić, Srđan Ðile Marković, Milutin Petrović, Maja Vajs, Zoran Krstić Cane.

U filmu učestvuju i Jovan Jovanović, Nedeljko Despotović, Nebojša Pajkić, Stanko Crnobrnja, Ninoslav Ranđelović, Momčilo Kovačević, Aleksandar Gligorijević, Jan Cvitkovič, Drago Milinović, Petar Jakonić, Georgije Marić, Miloš Radivojević.

Ovaj dokumentarac obuvhata i sekvence sa iskazima Sonje Savić iz različitih perioda, kao i arhivski materijal vezan za njeno glumačko i autorsko delovanje.

Rediteljka ističe da je Sonja Savić izgledala, govorila i mislila drugačije od ostalih i bila potpuno samosvojna i autentična pojava srpske kulture.

U skladu sa tim film otvara i pitanja šireg značenja života takve ličnosti - da li njena sudbina predstavlja i sudbinu "poslednje mladosti" jedne države koja više ne postoji, da li priča o Sonji pokazuje sunovrat jednog društva koje kao da je napustilo svoje najviše vrednosti i najizvrsnije ljude.

Sonja Savić je svojom posebnom pojavom obeležila jugoslovensku kinematografiju 80-ih godina 20. veka ("Šećerna vodica", "Una", "Život je lep"...), ali njenu generaciju na pragu zrelosti dočekuje krvavi raspad zemlje i regionalnog kulturnog prostora.

Glumica tokom 90-ih godina bira život van institucija, kritički društveni stav i bavi se eksperimentalnim pozorištem i video umetnošću.

Posle 2000. godine slovenački film vraća je u regionalnu kinematografiju, ali u isto vreme traje njena lična drama ogorčenja i izolacije, koja je okončana preranom smrću.