Tajna koju je Merkur dugo skrivao mogla bi uskoro da bude otkrivena

Merkur je veoma neobična planeta, koja pokazuje svojstva koja nisu u skladu sa simulacijama formiranja Sunčevog sistema.

Ali, istraživači su nedavno otkrili moguće dokaze da neobične osobine Merkura treba pripisati džinovskim planetama u spoljašnjem delu Sunčevog sistema.

Preporučujemo

Merkur je daleko najmanja planeta u našem sistemu - ima samo oko 5,5 odsto mase i zapremine Zemlje. Uprkos tome, ona je druga po gustini, sa 98 procenata Zemljine gustine.

Visok nivo gustine može se pripisati njegovom velikom jezgru, koje se prostire na oko 85 procenata njegovog celog radijusa. Poređenja radi, Zemljino jezgro pokriva samo oko polovinu njenog poluprečnika.

Nedostatak građevinskog materijala

Najbolje simulacije koje trenutno imamo na raspolaganju nude samo opštu sliku o formiranju planeta u unutrašnjem delu Sunčevog sistema, tokom perioda koji je trajao oko sto miliona godina.

Tada su se manji planetezimali sudarili jedni sa drugima, stvarajući planete koje danas poznajemo. Ove simulacije obično rezultiraju tačnim brojem planeta u unutrašnjem delu Sunčevog sistema (četiri) i njihovim opštim karakteristikama, ali ne i zašto Merkur ima tako veliko jezgro, iako je mala planeta.

Rešavanje ove misterije bio je cilj istraživanja čiji su rezultati nedavno objavljeni u časopisu Ikar.

Mala veličina je svakako barem delimično posledica relativnog nedostatka "građevinskog materijala" u ranom protoplanetarnom disku koji bi mogao da se koristi za formiranje planeta oko mladog sunca.

Prema simulacijama, ovi diskovi su tanji prema unutrašnjim ivicama zbog centrifugalne sile i pritiska zračenja rastuće zvezde.

Osim toga, spoljne planete Sunčevog sistema nisu se formirale na svojim trenutnim lokacijama jer nije bilo dovoljno materijala za to, već je njihovo formiranje moralo da se desi dok su bile bliže jedna drugoj i bliže Suncu, gde je gustina gasa bila na najvišem nivou, prenosi Tportal.

Gravitacioni ples

Nakon formiranja, počeli su da vrše gravitacioni uticaj jedni na druge, sve dok nakon nekoliko miliona godina nisu stigli do sadašnje orbite.

Ovaj gravitacioni ples spoljašnjih planeta ozbiljno je "potrošio" unutrašnje delove protoplanetarnog diska. U nekim slučajevima, slao je materijal od kojeg bi planeta mogla da se formira pravo u Sunce ili izvan granica Sunčevog sistema.

Odakle onda Merkuru tako veliko jezgro? Pa, Merkur nije nastao sam, u izolaciji, već zajedno sa desetinama (ako ne i stotinama) drugih planetezimala i protoplaneta.

Istraživači su otkrili da je Merkur pretrpeo možda stotine sudara sa nebeskim telima slične veličine u svojim ranim fazama formiranja. To su bili nasilni sudari, u kojima su lakše stene bile uklonjene sa površine planete. Ostali bi samo teži elementi, koji su jezgra planeta.

Tako je sa svakim sudarom Merkur dobijao na masi jezgra, ali ne i na veličini.

Simulacije još uvek nisu dovoljno precizne da bi završile sa trenutnom veličinom Merkura, umesto toga uvek prikazuju veći Merkur.

(Telegraf.rs)