Litijum može da smanji rizik od demencije: Novo istraživanje budi nadu

Od demencije pati pet odsto populacije starije od 65 godina, a u starosnoj kategoriji od 85 do 89 godina procenat onih koji imaju demenciju seže do 22

Ilustracija; Foto: Pixabay

Litijum je važan lek koji se koristi u terapiji bipolarnog poremećaja i depresije. Prema novoj naučnoj studiji koju su sproveli britanski istraživači, on bi mogao da smanji i rizik od demencije.

Istraživači sa Odeljenja za psihijatriju Univerziteta u Kembridžu analizirali su podatke gotovo 30.000 pacijenata starijih od 50 godina, od kojih je 548 prosečne starosti od 74 godine lečeno litijumom. Na početku studije nikome nije dijagnostikovana demencija.

Oni za koje je utvrđeno da su u prošlosti uzimali litijum imali su manju verovatnoću da će kasnije razviti demenciju. U grupi koju su činila 53 pacijenta koji su uzimali litijum kod 9,7 odsto njih dijagnostikovana je demencija, dok je u znatno većoj grupi onih koji nisu uzimali litijum kod 3.244 ispitanika dijagnostikovana demencija.

Uzimajući u obzir i druge faktore poput fizičkog i mentalnog zdravlja, kao i konzumiranja cigareta, došlo se do zaključka da je upotreba litijuma povezana sa manjim rizikom od demencije kod onih koji ga uzimaju duže vreme.

Naučnici smatraju da ovo sugeriše kako bi litijum mogao da bude preventivni tretman protiv rizika od demencije, ali bi to tek trebalo da bude potvrđeno budućim većim randomizovanim i kontrolisanim kliničkim ispitivanjima.

Litijum je ranije bio predlagan ljudima koji već imaju dijagnostikovanu demenciju ili rana kognitivna oštećenja, a nova studija je fokusirana na preventivnu upotrebu litijuma koja stabilizuje raspoloženje.

- Prerano je reći sa sigurnošću, ali moguće je da bi litijum mogao da smanji rizik od demencije kod ljudi sa bipolarnim poremećajem - kaže vodeći istraživač dr Sankuan Čen.

Od demencije pati pet odsto populacije starije od 65 godina, a u starosnoj kategoriji od 85 do 89 godina procenat onih koji imaju demenciju seže do 22. Simptomi su opadanje intelektualnih sposobnosti, psihička inertnost, zaboravljanje, konfuzija, uznemirenost…

U završnoj fazi pacijenti su vezani za postelju, ne mogu normalno da komuniciraju sa okolinom i nisu u stanju da kontrolišu fiziološke potrebe. Lekovi koji su za sada u upotrebi mogu da uspore razvoje demencije, ali, nažalost, ne i da utiču na poboljšanje postojećeg stanja.

(Telegraf.rs)