Posetili smo Ohrid, biser turizma bivše Jugoslavije: Na jeftinijem mestu, a da je inostranstvo, niste skoro bili (FOTO)

Samim dolaskom u Makedoniju, stiče se utisak da se vreme ovde zaustavilo negde krajem osamdesetih godina prošlog veka.

Ohridsko jezero sa svojom širom okolinom prava je destinacija za odmore tokom čitave godine, te ovde najčešće pored Makedonaca dolaze Srbi i Albanci, ali i tiristi iz Austrije, Nemačke, Češke, Poljske i Velike Britanije.

Samim dolaskom u Makedoniju, stiče se utisak da se vreme ovde zaustavilo negde krajem osamdesetih godina prošlog veka.

Preporučujemo

Idući kroz zapadni deo zemlje, gde većinsko stanovništvo čine uglavnom Albanci, nailazi se na mnogo toga što neodoljivo vraća sećanja na poslednje dane Jugoslavije.

U samom Ohridu sve seća na zajedničku nam nekadašnju “takovinu” , kako Makedonci kažu za domovinu, počev od saobraćajnih znakova, preko načina života, pa do automobila, od kojih dominiraju”Tristaći”, “Stojadini” i “Jugići”.

Neobično gostoljubivi domaćini u Ohridu svojim osmesima, iskrenošću, srdačnošću i spremnošću da pomognu gostima, melem su za dušu i telo turista jednako kao neobično čista i bistra voda Ohridskog jezera.

Najveća atrakcija jezera je mlađ čuvene ohridske pastrmke, koja u potrazi za hranom golica svakog ko zagazi u jezero. Ovoj ribi preti istrebljenje pa je bilo zabranjeno njeno izlovljavanje neko vreme.

Ohridska pastrmka je delikatesna vrsta, koja se svojevremeno nalazila na obaveznom meniju čuvenog lanca hotela “Interkontinental”. Sada je možete naći samo u jednom restoranu nedaleko od manastira Sveti Naum , koji je od grada udaljen tridesetak kilometara u pravcu graničnog prelaza sa Albanijom, ka jugozapadu.

Takođe, pored mlađi pastrmke, pažnju turista privlače jata labudova, koja plove po jezeru, kao i ohridski galebovi. Obe vrste ptica rado prilaze turistima koji im bacaju hranu u vodu.

U široj okolini Ohrida, ali i u samom gradu nalaze se brojne crkve i manastiri , čiji temelji datiraju još iz najranijeg perioda hrišćanstva, na kojima su u periodu Vizantije, i kasnije procvata srpske srednjovekovne države, nikle velelepne građevine.

Svakako najpoznatiji je manastir Sveti Naum, koji je prvobitno bio posvećen Arhangelu Mihailu. Podigao ga je 900. godine Naum Ohridski, učenik Ćirila i Metodija i saradnik Klimenta Ohridskog. Sveti Naum je ovde sahranjen 910. godine, a crkva je u doba Turaka porušena. Na njenim temeljima je između 16. i 17. veka sagrađen novi manastir. Mnogi vernici kažu da kada se prisloni uvo na sarkofag sa moštima ovog svetitelja mogu da se čuju otkucaji njegovog srca.

Manastirsku portu čini prelepi park sa brojnim vodoskocima, dok su njegova prava atrakcija 30 paunova. Od ovog mesta sa severne strane pruža se prelep pogled na Ohridsko jezero, dok se sa istoka uzdižu vrhovi planine Galičice. Podno manastira nalaze se brojni izvori iz kojih voda uvire u jezero.

Čitav ovaj predeo proglašen je za nacionalni park. Mnogi od ovih izvora zovi se Biljanini izvori, po devojci iz čuvene pesme “Biljana platno beleše”. Odatle pa do pučine Ohridskog jezera možete priuštiti jednu prošetku so kajčeto (vožnju čamcem).

Okolo su razbacana sela, oskudne i posne zemlje, zapuštenih livada, sa malenim vinogradima i smokvama.

Tek negede usput , idući prema gradu, mogu se sresti sitna planinska goveda skoro izumrle sorte buša, koja se samo zadržala na području Balkanskog poluostrva.

Na pola put između manastira Svetog Nauma nalzi se Zaliv na koskite (Zaliv kostiju), replika praistorijskog naselja i sojenica u njemu.

Stari deo grada Ohrida pod zaštitom je UNESK - a. Tu možete posetiti mnogobrojne svetinje od kojih se posebnom lepotom izdvajaju crka Svete Sofije i nedaleko od nje na jednoj od stena tik iznad jezera crkva Svetog Jovana Bogoslova.

Ovaj deo grada je ispresecan uskim sokacima i načičkan radnjama starih zanata, kao što su užarstvo, grnčarstvo i izrada nakita od srebra i bisera. Glavna ulica u Ohridu je pravi raj za ženske oči i nepca. Prepuna je radnji sa nakitom sačinjenim od srebra i čuvenih ohridskih bisera, koji se prave od krljušti ribica. Cene ovog nakita se kreću od 10 pa do preko 100 evra, u zavisnosti od toga koliko je kopija slična originalu.

Tu su i brojne poslastičare u kojima su slatkiši spremani po receptima starih majstora Goranaca. Između njih su se ugnezdili moderni butici i radnje brze hrane.

Od fontane na centralnom trgu u levo voidi ulica u kojoj se uglavnom okuplja albansko stanovništvo i u kojoj se nalazi džamija na svega pedesetak metara od pravoslavne crkve. U ovom delu Ohrida odvija se bogat kulturni život, praćen i brojnim sajamskim manifestacijama vina, meda i sira.

U Ohridu treba obavezno posetiti zelenu pijacu. Ponuda je raznovrsna, a pored namirnica, ovde se prodaje i grančarija, ručno rađenja, dosta povoljnijih cena nego li u Srbiji.

Ono što je za svaku pohvalu i divljenje u ovom gradu je to što su natpisi na reklamama, u medijima, svuda na javnim mestima, uglavnom na ćirilici, izuzev stranih brendova. Makedonci čak i strane reči pišu ćirilicom.

U Ohridu postoje ulice, sa većinskim albanskim stanovništvom, pa su samim tim i restorani, picerije i radnje brze hrane, prilagođene muslimanskom načinu ishrane.

Većina Makedonaca, Albanaca i Goranaca perfektno govore srpski, a oni mlađi od 30 godina, odlično razumeju, ali ne govore baš najbolje naš jezik.

Ohrid je prilagođen kongresnom turizmu i ekskurzijama. Turisti iz zapadnih i srednjeevropskih zemalja biraju uglavnom hotelski smeštaj, dok domaći, kao i Srbi i Albanci najčešće iznajmljuju sobe i apartmane čija se cena kreće od 10 do 25 evra.

Restorani su dosta pristupačni, jeftiniji nego li u Srbiji, tako da kompletan ručak sa salatom, predjelom, glavnim jelom i pićem košta oko 10 evra.

Na dvadesetak kilometara od Ohrida, sa severne strane jezera, nalazi se Struga, gradić većinski naseljen Albancima. Poznata je po nesvakidašnjoj prirodnoj lepoti, mestu gde reka Crni Drim izvire iz jezera.

Uz zaglušujući huk, reka na čijim su obalama načičkani brojni kafići, izlazi iz jezera i ide dalje prema Albaniji.

U daljini se naziru vrhovi planine Karaormar, koja je u svojim nedrima krila partizanskog kurira Trajčeta i njegovog konjića Dorču u lektiri “Čarobni samarčić”, Vanča Nikoleskog.

Za sve one kojima nedostaje Jugoslavija, osamdesete, kao i za one koji su željni srca i duše Balkana, Ohrid je prava i nepogrešiva destinacija.

(S.Tasić)