Šta je Karl Marks zaista govorio o Srbima?
Svojevremeno su Marks i Engels i među Srbima imali status polubogova i pored činjenice da su o njima pisali sa omalovažavanjem i pakošću
Revolucionar, filozof i socijalista Karl Marks, jedan je od najznačajnijih istorijskiih ličnosti, a njegovo antikapitalističko delo "Kapital" temelj je modernog internacionalnog komunizma.
Kako se u svojim delima bavio analizom društvenih odnosa, smatra se jednim od utemeljivača nove sociologije.
Smatra se kako je Marks, kao pisac, izvršio najveći uticaj na svetsku istoriju. Ipak, nije lako reći koje od njegovih dela je najuticajnije, ali iz interpretacije njegove misli nastao je Marksizam, jedan od najdominantnijih pravaca svetske istorije.
Jedno od značajnih Marksovih dela, svakako je Komunistički manifest, na kome je radio zajedno sa Fridrihom Engelsom, a koji nam daje uvid u to kako je on zamišljao novo komunističko društvo. Osnovne ideje ovog dela inspirisale su nastanak i širenje komunističkog pokreta, pojavu socijalističkih revolucija i razvoj socijalizma u svetu.
Svojevremeno su Marks i Engels i među Srbima imali status polubogova i pored činjenice da su o njima pisali sa omalovažavanjem i pakošću.
Podstaknut visokim mišljenjem Getea, Hajnea i Herdera o srpskoj narodnoj poeziji, Engels je počeo da uči srpski jezik, ali nije bio oduševljen, jer je u svemu video produženu rusku ruku.
Iako je Engels bio dobar poznavalac srpske istorije, i on i Marks ostaju pri svojim krutim etno-sociološkim šemama o narodima u Evropi.
Evropske narode svrstavali u dve velike grupe. S jedne strane kulturni narodi nosioci kulturnog, civilizacijskog i privrednog napretka bili su keltsko-romansko-germanski narodi Zapadne Evrope - Englezi, Francuzi i Nemci, a od Slovena jedino Poljaci. S druge strane, nalazili su se "varvarski otpaci naroda" - Rumuni, Grci, Južni Sloveni, pa čak i Rusi.
I Marks i Engels bili su odbojno raspoloženi prema Srbima i njihovoj borbi. Marks je Srbe smeštao među zakržljale, nužno kontrarevolucionarne narode bez istorije i istorijske svesti, čija je jedina sudbina da nestanu u oluji svetske revolucije.
Obojica su omalovažavali male narode, govoreći kako su nesposobni za oslobodilačku borbu, oduzimajući im time i pravo na samostalnu državu i proričući im nestanak sa istorijske scene.
Srbi su im bili krivi zbog težnje da se oslobode od vlasti svojih "legitimnih gospodara" Turaka, jer su u tim težnjama videli otvaranje puta za rusku invaziju na Zapad.
(Telegraf.rs)