Nacistička propaganda je bila Hitlerovo najjače borbeno sredstvo: Medijima i posterima su širili mržnju, a za sve je zaslužan samo jedan čovek (FOTO) (VIDEO)

Nacisti su propagirali rad kao vrlinu, borbu protiv mešanja nemačke krvi sa drugim nacijama, favorizovali su eugeniku, kritikovali su komunizam i boljševizam, agitovali su za ujedinjenje svih Nemaca u jednu državu

Još pre Drugog svetskog rata i velike dominacije nacista, njihova propaganda je imala veliki uzlet i uticaj. Posebno u periodu gok su bili u opiziciji se mogu videti njihova nastojanja da se uzdignu i da ostvare svoje ideje u nemačkom društvu. Oni su uticaj na nemački narod vršili na razne načine, preko medija, plakata, poštanskih marki, dečijih bajki i slično. Međutim, s obzirom na to koliko su kasnije postali moćni, čini se da njihova zalaganja nisu bila uzaludna ali su takođe i nanela veliku štetu Nemačkoj, od koje ona nije mogla da se oporavi ni decenijama posle rata.

Nacistička propaganda se odnosi na propagandne aktivnosti Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije u cilju ostvarivanja uticaja na javno mnjenje i stvaranje simpatija unutar nemačke populacije za ostvarivanje nacionalsocijalističkog programa.

Preporučujemo

73 godine od smrti nacističkog monstruma: Hitler imao jedan testis, nikada nije ušao u logor, a bio je nominovan za Nobelovu nagradu za mir (FOTO) (VIDEO)

Šef propagande Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije bio je dr Jozef Gebels, koji će, po dolasku partije na vlast, postati ministar propagande Trećeg rajha. On je propagandu vodio u periodu dok se ona nalazila u opoziciji, i imao je ključnu ulogu u njenom dovođenju na vlast u Nemačkoj.

Iz pojedinih dokumentaraca se može čuti da je Gebels kasnije često govorio da je Hitler bio njegov najbolji propagandni projekat.

DELOVANJE U OPOZICIJI

Sve do dolaska Jozefa Gebelsa na mesto šefa propagande Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije, ona je bila izuzetno slaba. Njihove propagandne aktivnosti su se zasnivale na organizovanju marševa Jurišnih odreda (SA), koji su nosili partijske zastave kroz Minhen.

Partija je, od 1920. godine, izdavala novine Narodni posmatrač. Prva ozbiljnija aktivnost te vrste, NSDAP je doživela objavljivanjem knjige Moja borba, čiji je autor bio lider partije Adolf Hitler.

On je knjigu napisao u zatvoru, za vreme izdržavanja kazne zbog neuspešnog Minhenskog puča, a zapisao ju je njegov zamenik u partiji Rudolf Hes.

U knjizi je bila najpre izložena Hitlerova biografija, koja oduhvata period od rođenja do trenutka pisanja. Kroz svoj život, Hitler opisuje svoje političko sazrevanje i sticanje prvih političkih stavova.

Jozef Gebels se u Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju učlanio 1924. godine. U početku je bio protiv Hitlerovog vođastva u partiji, ali je kasnije postao jedan od njegovih najužih saradnika. Ubrzo je stekao mesto šefa svih propagandnih aktivnosti partije.

DOLAZAK NA VLAST

Nacionalsocijalistička nemačka radnička partija je doživela veliku podršku nemačkog naroda. Postala je dominantna partija u Rajhstagu, pa je nemački predsednik Paul fon Hindenburg bio prinuđen da Hitleru ponudi mesto kancelara.

Hitler je prihvatio tu funkciju, 27. januara 1933. godine. Nakon samo mesec dana, u zgradi Rajhstaga je podmetnut požar, 27. februara 1933. godine, za koji je optužen Marijus van der Lube. Adolf Hitler je iskoristio paniku koja je nastala u državi, i uveo totalitarni režim.

Tada su nacisti krenuli još više da se uzdižu i njihova moć je ubrzo postala neograničena.

Dužnost predsednika Nemačke je prešla na dužnost kancelara, zabranjena je mnogobrojna, štampa, prvenstveno komunistička, ukinuta je sloboda govora, štampe i komunikacije.

Nacisti su propagirali rad kao vrlinu, borbu protiv mešanja nemačke krvi sa drugim nacijama, favorizovali su eugeniku, kritikovali su komunizam i boljševizam, agitovali su za ujedinjenje svih Nemaca u jednu državu.

U periodu Drugog svetskog rata, nacionalsocijalistička propaganda je bila bazirana na učešće nemačke vojske Vermahta na frontu.

ŠIRENJE UTICAJA PREKO MEDIJA

Nacionalsocijalistička nemačka radnička partija je, od 1920. godine, izdavala svoj zvanični list Narodni posmatrač. List je najpre štampan kao Borbene novine nacionalsocijalističkog pokreta Velike Nemačke sve do 1919. godine kada dobijaju naziv Narodni posmatrač.

Partija je list otkupila 1920. godine, i on od tada postaje njeno zvanično glasilo, a prvi urednik lista bio je Diter Ekart. Sledeće godine, lider partije Adolf Hitler je otkupio sve akcije, i tako postao jedini vlasnik ovih novina.

Poslednji broj novina je pripremljen 30. aprila 1945. godine, ali nije distribuiran zbog objave o kapitulaciji Nemačke, a i zbog samoubistava vodećih ljudi poput firera Adolfa Hitlera i Ministra propagande Jozefa Gebelsa.

Drugi list u izdanju Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije je bio časopis Jurišnik, koji je izlazio od 1923. godine, kao privremena zamena za Narodni posmatrač koji je bio zabranjen. Ovaj list je bio popularan među mlađom nemačkom populacijom, a bio je poznat po antisemitizmu i grotesknim karikaturama Jevreja.

PLAKATI

Najveći deo nacističke propagande bio je kroz plakate, koji su imali dominantan uticaj u tadašnjem društvu, zbog nedostataka moderne tehnologije. Plakati su nosili najrazličitije poruke.

Nacisti su smatrali da svi invalidi i vojno nesposobno stanovništvo, odnosno onaj deo populacije koji nije sposoban da se sam stara o sebi, mora biti najbrže moguće istrebljen iz nemačkog naroda, kako ne bi bio smetnja razvoju nacističke nemačke države.

Da bi obezbedili podršku građana Nemačke za ostvarivanje ovog svog cilja, nacisti su pokrenuli propagandu popularizacije eugenike. Tako se najpre počelo sa plakatima, da bi se kasnije eugenika legalizovala Zakonom o prevenciji naslednih bolesti kod potomaka, koji je donet sredinom jula 1933. godine.

Ubrzo su osnovani i Sudovi za nasledno zdravlje, koji su donosili odluke o prisilnoj sterilizaciji stanovništva.

Na kraju, nacisti su sproveli akciju T4, u kojoj je ubijeno 70.000 a prisilno sterilizovano 400.000 ljudi, za koje se govorilo da su nedostojni života. U tu kategoriju su spadali kriminalci, protivnici režima, osobe zaostale u razvoju, homoseksualci, slabi i neaktivni, i uopšte ljudi sa posebnim potrebama.

Na antisemitskim plakatima koje je plasirala Nacionalsocijalistička nemačka radnička partija, Jevreji su često bili prikazivani kao okrutni kapitalisti u svojim nacionalnim nošnjama, i karakterističkim nosem.

Jedna od glavnih tema nacističkih plakata bila je popularizacija rada. Na takvim plakatima su uvek bil iprikazivani nemački seljaci i radnici, kako vredno obrađuju svoja imanja ili rade u fabrikama.

POŠTANSKE MARKE

Kako je jedan od osnova nacionalsocijalističke ideologije kult i neograničeno poverenje u vođu, nacistička propaganda je insistirala na poverenju u svog firera Adolfa Hitlera. Tako se njegov lik mogao videti na plakatima, filmovima, poštanskim markama i dr.

Gotovo na svim poštanskim markama u Nemačkoj, Austriji, Čehoslovačkoj i svim okupiranim zemljama od strane nacističke Nemačke, ali i zemaljama koje su joj bili saveznici poput Italije i teritorija koje je ona okupirala, lik nemačkog vođe Adolfa Hitlera je bio dominantan.

Tako, na primer, u fašističkoj Italiji na poštanskim markama su zajedno bili prikazivani likovi italijanskog dučea Benita Musolinija i nemačkog firera Adolfa Hitlera. U Libiji, koju je okupirala fašistička Italija, takođe su se pojavile poštanske marke sa likovima dva diktatora.

OLIMPIJSKE IGRE U BERLINU

Još jedan događaj je pokazao koliko je zapravo nacistička mašinerija bila moćna i zbog čega se tako brzo uzdigla u nemačkom društvu. Ovaj događaj se odgirao pred očima čitavog sveta i uspeo je da pokaže sa kakvim će strahotama suočiti svet kroz nekoliko godina.

Nacionalsocijalistički režim je vešto iskoristio orgnanizovanje Olimpijskih igara u Berlinu, 1936. godine, za promociju svoje nacionalsocijalističke ideologije i svojih pogleda na svet.

Nemački sportisti su nosili zastave Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije, sa dominantnim simbolom svastike.

Iako su nemački takmičari ubedljivo odnosili pobede u gotovo svim sportskim disciplinama, nacisti se nisu uzdržali od demonstracije svojih rasističkih stavova.

Kada je američki atletičar Džesi Ovens osvojio četiri zlatne medalje, lider Nacionalsocijalističke nemačke radničke partije i nemački firer Adolf Hitler navodno je napustio olimpijski stadion u Berlinu, ne želeći da mu dodeli medalje zbog njegove crne boje kože.

Međutim, sam Ovens, u svojoj autobiografiji „The Jesse Owens Story“, navodi: "Kad sam prošao pored Kancelara on je ustao, mahnuo mi je rukom, a ja sam mu odmahnuo. Mislim da su hroničari preterali u lošem prikazivanju nemačkog Firera."

Pogledajte video:

(Telegraf.rs)