Rimski tajni podzemni grad: Ispod Večnog grada su skrivene mračne kuće, groblja i putevi (FOTO) (VIDEO)

Ispod pulsirajuće italijanske metropole leže ostaci još jednog "Večnog grada"

Kao i drugi drveni gradovi Evrope, Rim se nalazi na jednom prostranom arheološkom mestu. Moderni grad sedi na vrhu ruševina svojih prethodnih gradova. Kako je svaki grad dobijao svoju formu, postojeće strukture bile su srušene ili ispunjene zemljom kako bi bile osnove zgrada u narednoj fazi evolucije grada. Time su postali podzemni gradovi.

Rimskog "Šugavka" su platili 50.000 evra i sada moraju na sud: Ljudi zahtevaju da se "mrtvo i jadno" drvo skloni! (FOTO)

Preporučujemo

Ulice drevnog Rima nekada su povezivale pijace i forume sa rezidencijalnim područjima, ulice kojima su išle pobedničke parade i svečani pogrebi, danas su sahranjene na 20-30 metara ispod ruševina. Ispod tih ruševina leži Stari Rim, mnoge njegove ulice su neoštećene, njegove istorijske građevine ispunjene su zemljom, pružajući podršku novijim zgradama koje ih sada prožimaju.

Turisti iz čitavog sveta tokom cele godine opsedaju veličanstvene spomenike Rima. Oni, međutim, vide samo vrh ledenog brega. Ispod pulsirajuće italijanske metropole leže ostaci još jednog "Večnog grada", zakopanog ispod zemlje još od pada Rimskog carstva.

Podzemni grad sastoji se od mračnih i skrivenih kuća, grobalja, puteva i akvadukta, punih raznih čuda i skrivenih izazova.

Od Trasteverea do glavne železničke stanice Termini, i od bašte Vila Borgeze do brda Eskvelin, ruševine koje su nekada bile carski Rim spavale su, skrivene ali nikad daleko od površine. U Rimu je nemoguće da se kopa bilo a da se ne naleti na neko arheološko nalazište. To se često dešava kada gradska vlast želi da proširi sistem metroa, ili kada investitor pokušava da postavi temelje za novu zgradu.

Tokom protekla dva veka, a posebno od 50-ih godina prošlog stoleća, arheolozi su kopali do nivoa drvenog grada, čišćenjem ostataka koji su pokrivali puteve i pražnjenjem zgrada koje su bile potpora ovim novijima.

Danas postoje na desetine mesta gde je moguće spustuiti se pod zemljom i videti iz prve ruke ostatke Starog Rima. Većina je zatvorena za javnost ili su otvorena samo uz specijalnu dozvolu. Međutim, postoji nekoliko lokacija koje su dostupne za posetioce i njima se uglavnom pristupa kroz crkve.

Rimske katakombe

Rimske katakombe je prvotno bio naziv za lokalitet sa ranohrišćanskim grobljem kraj današnje crkve sv. Sebastijana u Rimu. Danas se pre svega misli na podzemno groblje u kojima su sahranjivani stari hršćani, često velikih dimenzija, naročito u ranohršćansko doba (najpoznatije su katakombe u Rimu Sebastijanove, Domiciline, Prisciline i dr.). Isklesane su u mekoj steni na svetom području koje okružuje Rim.

Hršćani, kojima je vera bila zabranjena, skrivali su se u podzemlju rimskih katakombi, gde su spojili svoje potrebe propovedanja nove vere i sahranjivanja mrtvih u grobnice i svetišta. Kad je car Neron počeo da progoni hršćane, za molitvu su se sastajali u grobnicama - u to je vreme svaki građanin na groblju bio siguran. Prema rimskom zakonu, grobna mesta su bila sveta, pa su Rimljani retko progonili hrišćane u katakombama.

Sredinom 3. veka, kada se u katakombama više nisu osećali sigurnima, ljudi su zazidali postojeće ulaze i napravili nove, tajne. Podzemni su se hodnici pružali kilometrima - čak se kaže da bi katakombe bile duže od celog Apeninskog poluostrva kad bi se hodnici pružali pravolinijski.

U doba cara Konstantina završava progon hršćana i katakombe počinju da posećuju na hiljade hodočasnika. U 5. veku se ulazi u katakombe zatrpavaju kako bi ih se zaštitilo od Gota koji su u to vreme osvojili i opustošili Rim. Nakon 8. veka katakombe su prestale da se koristi i zaboravljene su sve do njihova slučajna otkrića 1578. Sistematski se istražuju tek od 19. veka.

(Telegraf.rs)