NEMAC BRUTALNO LIKVIDIRA RANJENOG PARTIZANA: Kome zakon leži u topuzu tragovi mu smrde nečovještvom! (FOTO)

Nemci jesu ubijali Jugoslovene, ali ni približno onoliko koliko su Jugosloveni ubijali Jugoslovene. Ipak, svirepost nemačkog okupatora najbolje se pokazivala streljanjem civila i nepoštovanjem Ženevske konvencije u borbama protiv partizana

Na prostoru okupirane i (ispostavilo se) privremeno rasparčane Kraljevine Jugoslavije imali smo četiri okupacione vojske: nemačka i italijanska bile su glavne i podelile su praktično čitavu zemlju u dve zone, ali je pored njih tu bila i mađarska vojska koja je okupirala Bačku, Baranju i Međimurje (potonje dve oblasti su nominalno bile deo NDH ali se Mađari na to nisu osvrtali), dok je bugarska armija zauzela jugoistočnu Srbiju i veći deo Makedonije.

Preporučujemo

Brutalnost bugarske oružane sile dobro nam je poznata, doduše, daleko manje nego brutalnost ustaškog kvislinškog režima. Što se zločina mađarskog okupatora tiče, znamo za Novosadsku raciju januara 1942. godine, i za još neke zločinačke akcije manjeg intenziteta.

Italijanski zločini, premda ih je bilo dosta, uglavnom su ostali u senci drugih, posebno danas kada je trend osporavati tekovine Narodnooslobodilačke borbe a veličati pripadnike Jugoslovenske vojske u otadžbini; to zbog toga što više niko čak ni ne negira da su četnici praktično od samog početka bili u najotvorenijoj kolaboraciji sa Musolinijevim momcima, pa se čak takvo ponašanje i brani i pravda zaštitom srpskog življa od ustaša (što donekle i jeste tačno).

Konačno, tu su Nemci. Njihovo streljanje sto Srba za jednog nemačkog vojnika (koje nikada u praksi nije bilo baš sto za jednog, više pedeset za jednog), užasi u Kragujevcu i Kraljevu, logori na Banjici i Sajmištu, sve je to nekako u senci onoga što smo mi sami sebi radili tokom građanskog rata koji je tekao mimo borbe sa okupatorom. Nemci jesu mnogo ubijali Jugoslovene, ali ni približno onoliko koliko su Jugosloveni ubijali Jugoslovene.

Ipak, Nemci su bili svirepi i ponašali su se mimo običaja rata. Jedan od primera svakako je fotografija na početku teksta na kojoj pripadnik Vermahta dotuca borca Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije, negde u Hercegovini.

Ranjeni partizan, možda tokom Četvrte neprijateljske ofanzive, leži na zemlji, a Nemac iznad njega jednim metkom odlučuje da ga dokrajči.

Ono što bi inače bilo protiv Ženevske konvencije (koja štiti ranjenike) koju su Nemci nominalno poštovali na samo nekim ratištima (recimo u Francuskoj), nije po njima važilo na prostoru Sovjetskog Saveza jer ovaj nije bio potpisnik tog ugovora (što je pravno gledano bilo nebitno), ali ni u borbama sa jugoslovenskim partizanima jer su po njima to bili banditi a ne vojska (iako je NOVJ ispunjavala sve kriterijume da bude tretirana kao vojska).

(Telegraf.rs)