KRVAVE SU USTAŠKE RUKE: Tragedija srpske dece u četiri slike! Nebo plače kada vidi patnju ovih nedužnih mališana (FOTO)

Procena je da je kroz Dečji logor u Sisku prošlo oko 6.600 dece, a priče o tome kako se sa njima postupalo prosto ne deluju stvarno. Vađenje očiju, izgladnjivanje, ignorisanje zaraznih bolesti poput pegavog tifusa, izlaganje svim vremenskim neprilikama, lomljenje ruku i nogu, hvatanje za noge pa udaranje glavom o zid

Zabeleženo je da je jedini koncentracioni logor u XX veku (a stoga i u istoriji čovečanstva, pošto je koncentracioni logor institucija nastala u XX veku) koji je stvoren isključivo za decu bio ustaški Dečji logor u Sisku, ciničnog službenog naziva "Prihvatilište za decu izbeglice".

Preporučujemo

Uspostavljen je 3. avgusta 1942. godine, kako bi se u njemu smestili mališani srpske, jevrejske i romske nacionalisti, koji često nisu imali nikoga na svetu jer su im svi članovi uže i šire porodice pobijeni u ustaškom orgijanju.

Procena je da je kroz njega prošlo oko 6.600 dece, mada je broj verovatno veći, a strašne priče o tome kako se sa njima postupalo prosto ne deluju stvarno. Vađenje očiju, izgladnjivanje, ignorisanje zaraznih bolesti poput pegavog tifusa, izlaganje svim vremenskim neprilikama, lomljenje ruku i nogu, hvatanje za noge pa udaranje glavom o zid.

Opet, procena je da je tu umrlo oko 4.000 mališana, a taj broj bi bio daleko veći da ih građani Siska (čitaj: lokalni Hrvati) nisu spasavali; opet, ustaše su ponekad naknadno ubijale i te ljude i tu decu tokom "čišćenja terena". Intervencije Crvenog krsta Hrvatske takođe su dovodile do puštanja one dece koja su imala neke rođake kojima su mogla da se vrate.

Osječki doktor Lazar Marguljes koji je obilazio malene nesrećnike zapisao je sledeće:

"Pregledavajući djecu najčešće sam obilazio ova mjesta: nedovršenu Sokolanu, u kojoj su djeca ležala na golom betonu ili, u najboljem slučaju, na nešto malo slame. U tzv. Bolnici, u maloj školi u Starom Sisku, u kojoj nije bilo kreveta djeca su ležala na podovima sa malo rastresene i zagađene slame, ulijepljene krvavim izmetinama i prekrivene rojevima muha. Djeca su bila gola i bosa, bez pokrivača.

Kad je i u Sokolani izbio pjegavac, doktor Najžer je naredio da se zaražena djeca prenesu u tzv. Bolnicu, u kojoj još zaraze nije bilo, te je tako prouzrokovao veliki pomor djece."

Metode ubijanja su, dakle, bile bezbrojne. Ostaje samo pitanje zbog čega im nisu odmah prekratili muke nego su ih držali u sabirnim centrima.

Što se tiče preostale dve fotografije u ovom tekstu, obe su nastale avgusta 1942. godine na teritoriji današnje Bosne i Hercegovine koja je tada bila u sklopu tzv. Nezavisne Države Hrvatske.

U pitanju su deca-izbeglice na slobodnim teritorijama pod kontrolom Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda Jugoslavije.

Njihov etnički identitet, kao uostalom ni etnički identitet sve dece na prve dve slike (pretpostavka je da su većinom Srbi), nije nam poznat a ruku na srce — nije ni bitan.

Deca su deca.

A deca ne zaslužuju da pate zbog zlikovačkih fantazija i frustracija odraslih.

(Telegraf.rs)