NAJVEĆA SABORNA CRKVA NA SVETU: Srušila sa trona Aja Sofiju, a nju niko već 500 godina (FOTO)

Legenda kaže da je eparhijsko sveštenstvo u Sevilji 1401. godine, nakon donošenja odluke o gradnji nove katedrale, reklo: "Hajde da sagradimo crkvu toliko lepu i toliko veliku da će oni koji je budu videli završenu pomisliti da smo ludi"

Puni zvanični naziv Seviljske katedrale, smeštene u glavnom gradu Andaluzije koji mnogi smatraju najlepšim u čitavoj Španiji, glasi Katedrala Svete Marije od Stolice.

Treća je najveća crkva na svetu, ali pošto Bazilika Svetog Petra u Vatikanu i brazilska Bazilika Nacionalnog svetilišta Naše Gospe u Aparesidi nisu saborne crkve ova seviljska o kojoj je danas reč najveća je katedrala na svetu.

Odluka da se počne sa njenom gradjom doneta je 1401. godine, a lokalno predanje kaže da je zbor eparhijskog sveštenstva tom prilikom kazao: "Hajde da sagradimo crkvu toliko lepu i toliko veliku da će oni koji je budu videli završenu pomisliti da smo ludi".

Već naredne godine počelo se sa radovima koji su trajali naredne 104; drugim rečima, katedrala je završena 1506. i za sve to vreme eparhijsko sveštenstvo davalo je pola svojih primanja za plate arhitekata, umetnika, zanatlija, zidara, rezbara i ostalih kojih su u ovom poduhvatu učestovali.

Kada je završena, nadmašila je veličanstvenu carigradsku Aja Sofiju i postala najveća katedrala hrišćanskog sveta, laskava titula koju je vizantijska lepotica držala više od hiljadu godina. Doduše, u tom trenutku Konstantinopolj je pod Turcima bio već više od pola veka a crkva Svete Mudrosti u njemu odavno pretvorena u džamiju.

Nažalost, samo pet godina nakon završetka radova urušila se kupola pa su radovi morali ponovo da se vrše (zanimljivo je što se ovo desilo i Aja Sofiji po završetku gradnje u VI veku). Kupola se urušila ponovo 1888. godine kao posledica zemljotresa (što se opet i Aja Sofiji desilo nekoliko puta, mada više ne sa glavnom kupolom) i uništila sve ispod, a obnova je trajala narednih petnaestak.

Seviljska katedrala ima najveći brod od svih sabornica u Španiji, a centralni brod se uzdiže na visinu od 42 metra i raskošno je dekorisan velikom količinom pozlate.

Oltarna pala na kojoj su rezbareni prizori iz života Isusa Hrista životno su delo jednog jedinog zanatlije, Pjera Dankara, možda su najupečatljiviji detalj unutrašnjosti i generalno se smatraju remek-delom.

Inače, graditelji su iskoristili neke stubove i nekolicinu drugih elemenata džamije koja je stajala na tom mestu (Sevilja je oslobođena od Mavara 1248. godine), a najprepoznatljiviji i najveći od tih elemenata svakakako je minaret koji je pretvoren u zvonik poznat kao Hiralda.

Hiralda je danas simbol grada Sevilje. Zvonik je visok 105 metara, sa stranama osnove dugim po 13. Mavrima je krajem XII veka kao uzor za njegovu gradnju poslužio minaret marakeške džamije Kutubija, pa su dve građevine kao bliznakinje, premda doduše gornji deo Hiralde datira iz perioda renesanse.

Seviljska katedrala ima petnaest dveri na svoje četiri fasade, kao i osamdeset kapela u kojima se nekada držalo i po pet stotina misa dnevno.

U ovoj su katoličkoj svetinji sahranjeni, među ostalima, Kristifor Kolumbo i njegov drugi sin Fernando, kao i nekoliko kraljeva Kastilje i Leona poput Alfonsa X Učenog, Pedra I Pravednog i Fernanda III Sveca.

Tu takođe počiva i jedna kraljica-supruga Kastilje i Leona — Elizabeta od Švabije, ćerka vizantijske princeze Irine i unuka cara Isaka II Anđela.

(O. Š.)