Umro čovek koji je Titu pravio velike probleme
Renco de Vidović, dalmatinsko-italijanski političar, istoričar i novinar, koji je Josipu Brozu Titu pravio velike probleme, preminuo je u 90. godini.
Renco de Vidović, koji je rođen u Zadru 27. februara 1934. godine, bio je u italijanskom parlamentu zastupnik Italijanskog socijalnog pokreta - Nacionalne desnice. Tu stranku su u 1946. godini osnovali bivši članovi Republikanske fašističke partije i simpatizeri Benita Musolinija.
Preporučujemo
U potresu oštećeno remek delo hrvatskih arhitekata u Alepu: Jedan od njih projektovao i Titovu vilu
Kako je austrijska političarka uzburkala krv jugonostaličara: Da li Elke zaista drži Titovu sliku na stolu?
De Vidović je bio i predsednik Federacije esula iz Istre, Rijeke i Dalmacije, koja ne priznaje hrvatski suverenitet nad onim što još uvek smatraju italijanskom teritorijom. Ujedno, bio je i urednik lista "Slobodni Dalmatinac" - glasilo Italijana izbeglih iz Jugoslavije, najviše iz Dalmacije i Istre, nakon Drugog svetskog rata, koji je zastupao stavove da istočna obala Jadrana pripada Italiji i da Istru i Dalmaciju treba pripojiti.
Za života, Renco de Vidović je navodno javno govorio protiv komunističke vlasti. Kruže priče kako je za italijanske medije izjavio kako su "nastavnici, sveštenici, advokati i svi oni intelektualci koje je režim smatrao da će biti protivnici komunizma, nemilosrdno pobijeni od strane partizana, tačnije, zloglasne Ozne".
"Imamo spiskove stradalih i prognanih ljudi, table sa kućnim brojevima koje su uspeli da skinu pre nego što su proterani, fotografije nestalih koji su, uglavnom, završili u hrvatskim jamama", navodno je rekao De Vidović za RAI.
Za Trieste Prima je tvrdio kako na Žirju postoji jama gde su pokopane žrtve.
"Tu leži više od hiljadu žrtava koje su posle 8. septembra 1943. godine Titovi antifašistički jugoslovenski partizani ubili, to je konačno locirano i dokumentovano”, pričao je Vidović.
Inače, Renco de Vidović je pobegao iz Zadra kada su saveznici krenuli da bombarduju 1943. godine. Preselio se u Trst, gde je bio generalni sekretar odbora studentskog pokreta koji je preuzeo odgovornost za izazivanje nereda 5. i 6. novembra 1953. u znak podrške povratku Trsta Italiji, u to vreme pod okupacijom anglo-američke savezničke vojne vlade. Tom prilikom poginulo je šestoro Italijana, a više od 150 je povređeno.
Sledeće godine došlo je do ponovnog ujedinjenja Trsta sa Italijom. Na predlog De Vidovića, koji je podržala Lega nazionale di Trieste, Vlada Berluskoni II dodelila je nacionalnu civilnu zlatnu medalju poginulim borcima, precizirajući da je to presudno za "povratak Trsta matici".
Dok je bio student na Univerzitetu u Trstu, De Vidović je bio urednik lista La zona franca („Slobodna zona“) što će rezultirati odlučujućim za stvaranje nacionalne ekonomske slobodne zone Trsta. Godine 1968. postao je sekretar nacionalnog sindikata Cisnal, danas Unione Generale Lavoro (UGL), u Trstu.
(Telegraf.rs)