Zašto je Mileševa više od tri veka bila mesto hodočašća i ohrabrenja za sve koji su je posećivali?

Volja Božija jeste bila da Sava umre u Bugarskom Trnovu ali su volja, želja i molitve kralja Vladislava da stričeve mošti prenesu u Srbiju bile isto toliko jake. Kralj Vladislav pre sebe ima najvećeg među duhovnicima, a nakon sebe najvećeg zadužbinara, sinovca, kralja Milutina. O toj duhovnosti govore reči koji je ugravirao na novcu svoje države - Rab Hristov Vladislav.

U osam stoleća trajanja velike lavre Mileševe, ime i delo Svetog Save utkano je u sva zbivanja - od blagoslova bratancu, potonjem kralju Vladislavu da baš tu sagradi zadužbinu, preko gradnje, živopisa i najzad, uvođenja Mileševe u sam vrh srpskih duhovnih centara, prenosi RTS.

Preporučujemo

"On je bio prisutan dok se gradio prvi deo crkve, prvi deo je grobna crkva kralja Vladislava i on je bio prisutan u oslikavanju fresaka. Kada je odlazio drugi put u Svetu zemlju, to je bilo 1234. ispostavlja se da je Sveti Sava krunisao Vladislava za kralja u Žiči i pomazao i otišao u Svetu zemlju, u povratku, usnio je u bugarskom Trnovu. Sveti kralj je za to saznao i gradi ovaj deo u kom se nalazimo u ovoj priprati crkve mileševske, a inače je grobna crkva Svetog Save", navodi mati Paraskeva iz manastira Mileševa.

Diplomatskim naporima i rodbinskim vezama, kralj Vladislav je uspeo da od tasta, bugarskog kralja dobije dozvolu da mošti strica prenese u Mileševu.

"Više od tri i po veka mošti su počivale u manastiru Mileševa. Zašto je to važno. Zato što je neposredno uz Mileševu išao i jedan put sa zapada na istok kojim su išle i diplomatske misije, zahvaljujući činjenici, zahvaljujući moštima Svetog Save Mileševa postaje kultni manastir”, navodi Dragiša Milosavljević, istoričar umetnosti.

Među onima koji su pohodili i darivali manastir posebno su njegovim graditeljskim skladom, freskama i bogatom riznicom bili zadivljeni nemački i italijanski putnici. Svetskoj umetničkoj javnosti lepotu živopisa otkrio je znatno kasnije u 19. veku Artur Evans tvrdnjom da evropska renesansa ne počinje od Đota već u Mileševi. Osim svetski poznatog Belog anđela, portreti Nemanjića su takođe izuzetni, posebno Savin lik.

"Mislimo da je njegov portert ovde najrealističniji od svih portreta, jer on je urađen u više crkava i manastira, ali da je ovde, ako mogu da kažem, da su ga slikari videli i da su radili po živom modelu, bez obzira što on ima nimf, odnosno oreol oko glave, Mileševa je oslikavana godinu dve posle njegove smrti, od 1235. godine", kaže Mirko Malešić urednik likovnog programa Doma kulture Prijepolje.

U Mileševi se čuva štap, delovi kovčega i ruka Svetog Save, živo je sećanje, misli i tragovi u vremenu. Sinan paša je mošti Svetog Save spalio na Vračaru. Predanje kaže da se tada podigao oblak do neba i njegov pepeo rasuo svuda po srpskoj zemlji, kao zavet.

(Telegraf.rs)