Kumulonimbus, oblak koji zaslužuje strahopoštovanje: Ima energiju atomske bombe, stvara grad, munje i tornado

Kumulonimbusi su redovna pojava u našim širinama u toplijem delu godine

Slike ovog oblaka česte su tokom letnjih oluja, šire se mrežama i uglavnom nas baš one najviše plaše. A reč je o kumulonimbusu.

U meteorologiji, oblaci po visini dele se na niske, srednje i visoke, ali i na oblake vertikalnog razvoja, a među njima spada i kumulonimbus.

Preporučujemo

Oblaci nastaju kondenzacijom i sublimacijom vodene pare u slobodnoj atmosferi. Oblaci su vidljive naslage vodenih kapljica, ledenih kristala ili smese kapljica i kristala, koje lebde u Zemljinoj atmosferi. Sastoje iz sitnih kapljica vode i čestica leda. Da bi došlo do formiranja oblaka, vazduh mora da nih kristala.

Nastaju kad se vazduh zasiti vodenom parom, što se može dogoditi zbog povećanja količine vodene pare u vazduhu ili zbog smanjenja temperature vazduha ispod temperature rosišta.  Prečnik je vodenih kapljica nekoliko mikrometara, a ledenih kristala od nekoliko desetina mikrometara do nekoliko milimetara.

I dok nimbostratus, oblak srednjih visina, donosi padavine umerenog intenziteta na velikoj površini, reda veličine nekoliko strotina kilometara i najčešće se vezuje za topli front, kumulonimbusi se vezuju za hladni front ili mogu nastati unutar same vazdušne mase ili kao orografski oblak, nailaskom na planunu kao prepreku.

I dok je nimbostratus nad Srbijom redovna pojava u hladnijem delu godine i donosi kišu i sneg većem delu zemlje, kumulonimbusi uslovljavaju padavine pljuskovitog karaktera, uz jake oluje. U Srbiji se javlja u toplijem delu godine, ali nije retkost ni zimi. Iznad Jadrana ili nekih drugih krajeva sveta javlja se najčešće zimi i tokom jeseni, a u ekvatorijalnom području je svakodnevna pojava.

Kumulonimbus (lat. cumulus — gomila i nimbus — kišni) je vrsta vertikalnih oblaka.

Formira od vodene pare koja se kondenzuje u donjoj troposferi koja se gradi prema gore nošena snažnim uzlaznim vazdušnim strujama. Iznad nižih delova kumulonimbusa vodena para prerasta u ledene kristale, kao što su sneg i krupa, čija interakcija može dovesti do grada, odnosno do stvaranja groma.

Kumulonimbus arcus — gomilasto-kišni lučast

Kumulonimbus calvus — gomilasto-kišni ćelav

Kumulonimbus capillatus — gomilasto-kišni razvučen

Kumulonimbus incus — gomilasto-kišni nakovnjast

Kumulonimbus mammatus — gomilasto-kišni vimenast

Kumulonimbus pannus — gomilasto-kišni krpast

Kumulonimbus pileus — gomilasto-kišni kapast

Kumulonimbus praecipitatio — gomilasto-kišni padavinski

Kumulonimbus tuba — gomilasto-kišni trubast

Kumulonimbus velum — gomilasto-kišni velast

Kumulonimbus virga — gomilasto-kišni s virgam

Kumulonimbusi vertikalno mogu da budu veoma razvijeni i da probiju čak i gornji deo troposfere. Iznad tropskih predela probijaju visinu od 20 kilometara, u našim predelima 10 - 15 kilometara, neretko i 20 kilometara, što je zabeležen slučaj na zapadu Srbije i u blizini Valjeva. U Srbiji su narazvijeniji krajem proleća i početkom leta.

Kada je reč o horizontalnom prostiranju, lokalnog su karaktera, reda veličine desetak kilometara, ali kada se veći broj njih spoji jedan pored drugog, mogu da formiraju liniju od nekoliko stotina kilometara.

Nepogode koje su prethodnih dana pogađale naše područje, mogu nastati na više načina, odnosno kumulonimbusi mogu da se formiraju na tri načina.

Kada je vreme veoma toplo, uz puno vlage, unutar takve vazdušne mase dolazi do naglog uzdizanja vazduha i stavaranja moćnih oblaka vertikalnih razvoja (kumulonimbusa) i do nastanka jakih pljuskova, električnih praženjenja, pa i grada i drugih jačih nepogoda, poput superćelijskih oluja, a iz njih i tornada.

Kako će se oblak kretati i premeštati, zavisi i od visinskih strujanja.

Ove oluje i nepogode mogu nastati i kada topao vazduh naiđe na planinsku prepreku, počinje uzdizanje i na isti način stvaranja oblaka.

Kumulonimbusi i nepogode mog nastati i duž atmosferskog fronta ili neposredno ispred njih, kada hladna vazdušna masa naiđe na pregrajeno tlo. Tada se vazduh naglo uzdiže u vidu klina i hladi i to dovodi do stavranja moćnih oluja.

Ovih dana Srbija je i pod uticajem ciklona (polja niskog vazdušnog pritiska) sa centrom iznad Đenovskog zaliva.

On stavra idealne uslove za formiranje kumulonimbusa i grmljavinskih nepogoda nad našim predelima, a njegov poližaj je takav da se Srbija nalazi u prednjem delu i da preovladavaju jugozapadna visinska strujanja, pa se i ovi sistemi tako premeštaju.

S obzirom na to da preovladavaju izražena južna strujanja, osim tople vazdušne mase, sa juga nam stižu i čestice pustinjskog peska i prašine, poreklom sa severa Afrike i iz Sahare.

Iz tog razloga atmosfera je zamućena, što se može osmotriti i po fascinatnim zalascima sunca, ili po tome što vedro nebo ne bude u potpunosti plavo.

U predelima sa padavinama, kiša sadrži te čestice peska, pa onda pada prljava ili obojena kiša, a što se može osmotriti na vozilima, vegataciji i na nekim drugim predmetima.

Inače, čestice peska iz Sahare dodatno su gorivo za nastanak nepogoda i formiranja olujnih oblaka, a kada je atmosfera nestabilna, ove čestice aerosili samo su okidač za nastanak nepogoda.

U hladnijem delu godine, odnosno kada su temperature oko ili ispod 0°C, kumulonimbusi donose jaku grmljavinu sa snegom. Ovakve pojave retke su u Srbiji, ali ne i nemoguće, dok su veoma česte planinskim vrhovima, naročito neposredno iznad mora ili okena, pa je takav slučaj najčešči na zapadnoj obali Japana, ili kod "jezerskog, odnosno morskog" efekta snega. U našem području sneg sa grmljavinom česta je pojava na Dinaridima i u Alpima u blizini Mediterana.

Kumulonimbusi dovode i do formiranja superćelijskih oluja.

Oko 20 procenata superćelijskih oluja dovodi do formiranja tornada.

Kumulonimbusa se ne plaše samo ratari i poljoprivrednici zbog svojih proizvoda, već i obični građani, ali i piloti. Avioni ih vešto zaobilaze, jer u njima preovladavaju veoma snažne uzlazne i silazne struje, a mogu biti i više od 60 metara u sekundi.

Dobra vest je da se pojava formiranja kumulnimbusa i nepogoda može prognozirati danima ranije, ali za neku regiju ili šire područje. Tačna lokacija gde će se nepogoda obrušiti, može se odrediti sat do dva ranije.

Izgled kumulonimbusa u prirodi je često fascinantan. Često podseća na pečurku ili ima izgled kao nakon eksplozije atmoske bombe.

Kumulonimbusi zahtevaju vlagu, nestabilnu vazdušnu masu i silu podizanja da bi se formirali. Kumulonimbus obično prolazi kroz tri stadijuma: fazu razvoja, zrelu fazu (gde glavni oblak može da dostigne status superćelije u povoljnim uslovima) i fazu disipacije.

Prosečna grmljavina ima prečnik od 24 km  visinu od približno 12 kilometara.

U zavisnosti od uslova prisutnih u atmosferi, ove tri etape traju u proseku 30 minuta, što znači da kumulonimbusi imaju "eksplozivni" karakter nastanka i kako brzo nastanu, isto tako brzo i iščeze.

Međutim, nekada se mogu konstantno novi obnavljati ili kada nastane superćelijska oluja, onda sistem može trajati i duže od 12 sati, pa i 24 sata i preći put od hiljadu i više kilometara. Takav slučaj zabeležen je prošlog leta, kada je olujni oblak putovao od Slovenije preko Hrvatske i Vojvodine, dalje preko Rumunije i Crnog mora do Moldavije, a Bačkoj Palanci je doneo razorne efekte, nalik uraganu.

Ovih dana gotovo je svakodnevna pojava formiranja kumulonimbusa, naročito sredinom dana, posle podne i pred kraj dana, kada je i sunčeva energija najintenzivnija i pospešuje njhovo formiranje.

(Telegraf.rs)