Ko je bio otac Justin? Kanonizovan 2010, bio na "spiskovima za likvidaciju", Oksford mu odbio disertaciju
Cenili ga i posećivali još od pedesetih godina prošlog veka mladi pisci, bogoslovi, filozofi
Iako navodi kako bi se o Ocu Justinu Popoviću moglo reći beskonačno mnogo toga, istoričar Milovan Balaban tribinu posvećenu "svetilniku i duhovnoj gromadi" pravoslavnog naroda naslovljava kao "reč-dve", kako bi predstavljanjem najznačajnijih biografskih podataka i pregnuća ovog duhovnog i naučnog delatnika uputio one koji možda ne znaju zašto je Otac Justin "stub koji je srpskom narodu ostao kao orijentir" na putu do hrišćanske vrline.
Na tribini u Novom Sadu Balaban ističe kako je potrebna velika smelost ispričati život čoveka koji je poznat velikom delu pravoslavnog sveta, koji je svetleo za vreme komunizma i bio "glas vapijućeg u pustinji" kao autentična ličnost i pravi svedok Hristovog boljeg sveta.
Prve energije koje su dečaka rođenog pod imenom Blagoje vezale za pravoslavnu veru, upijene su u porodici, od strane oca crkvenjaka i duboko pobožne majke. Predstavljajući biografske podatke o odrastanju i školovanju dečaka koji je sa nepunih dvadeset godina izrazio želju da se zamonaši, Balaban otkriva kako je u naučnom pogledu napredovao čovek čija je doktorska disertacija o Dostojevskom u Evropi i slovenstvu odbijena na Oksfordu zbog kritika čovekocentričnih konfesija. Ne želeći da menja osnovne postulate svojih uverenja, Otac Justin doktorirao je u Atini na bogoslovskoj temi.
Otac Dimitrije mu je sugerisao da manje piše zbog oštrog pera koje ume da zaboli. Balaban navodi u čemu je značaj svakog od poznatih dela Oca Justina i objašnjava kakav su značaj imala za ljude od njegovog vremena do danas.
Bio je proterivan od strane komunističke vlasti, koju je izjednačavao sa nacizmom i fašizmom. Nalazio se na spiskovima za likvidaciju, odakle ga je sklonio pisac Stevan Jakovljević. Pod velikim pritiscima lutao je po srpskim manastirima, sve do poziva u manastir Ćelije, gde su sestre bile spremne da u slučaju daljih progona neprestano stoje uz njega. Bio je diskreditovan na sve načine, budući da se "modernizam u Kraljevini Jugoslaviji multiplicirao i udvojio s progonom vere".
Kanonizovan je od strane SPC tri decenije nakon smrti.
Balaban dodaje da su mu dolazili, od početka pedesetih godina Vladeta Jerotić, tada mladi bogoslovi Amfilohije Radović, Atanasije Jeftić, Irinej Bulović, bivši vladika Artemije, Matija Bećković...
"Bilo je ljudi koji su dolazili i čuli za njega", ali on je bio zatočen, naveo je, između ostalog, istoričar Balban.
(Telegraf.rs)