Zadar krije neverovatnu, neispričanu priču o četiri "ratna druga": Perišić, Čeku, Dudaković i Petković u istoj kasarni 1991. godine
Četiri ratna havera su zajedno do 1991. godine "čuvali Jugoslaviju"
Zadar je grad, podno Dinare i Velebita, središnja tačka Jadrana i kao takav oduvek strateški važan od Rimljana, preko Turaka i Mlečana, do Francuske, Austrije i Italije, svih koji su se borili za prevlast u tom delu Sredozemlja i vladali njime do 1945. godine. Tek tad je kao poslednji veliki grad ušao u sastav Druge Jugoslavije i u njoj fingirao kao npr. jedan San Dijego, komforna zona JNA sa 15 kasarni i tri velika vojna školska centra: avijacije, zemaljske i PVO artiljerije.
Preporučujemo
Oni su najtraženiji Srbi na svetu: Interpolova lista straha sa našim ljudima, koja se često dopunjuje
Obučavao sam sajber prostitutke kako da napale mušterije: Šokantno priznanje čuvenog srpskog seksologa
Ovaj grad krije neverovatni ratnu priču.
Nacionalne trzavice početkom devedesetih u zaleđu Ravnih Kotara i Zagore, odakle su ponikli Simo Matavulj i Vladan Desnica, obostranim ludilom prerasle su u „balvan revoluciju" i „kristalne noći", gde su nažalost jednako stradali ljudi i grad, Hrvati i Srbi.
To je vremenski okvir u kome su u Vojnoj pošti 5835 -- Artiljerijskom školskom centru, odnosno kasarni "Marko Orešković" u istom trenutku na službi, po redosledu subordinacije: Momčilo Perišić u činu pukovnika i na poziciji komandanta AŠC-a, Milivoj Petković u činu potpukovnika, kao komandant II diviziona ŠRO, Atif Dudaković u činu majora, kao komandant I diviziona ŠRO i poručnik Agim Čeku kao komandir voda ŠRO.
O ovoj kasarni, a prvenstveno o sudbini četiri ratna havera koji su zajedno do 1991. "čuvali Jugoslaviju" piše Zlatko Crnogorac, koji je vojni rok služio od septembra 1990. do sredine 1991. godine. Pogađate - u Zadru.
MOMČILO PERIŠIĆ
On je samozatajni, pomalo štreberski profil maratonca sa sopstvenom agendom u kojoj će mu jedan od prvih poteza biti uklanjanje u tom trenutku urbane legende kasarne i grada Atifa Dudakovića, slanjem na Vojnu akademiju u Beograd.
MILIVOJ PETKOVIĆ
Hrvatski general, poslednji haški netom pravnosnažno osuđeni u procecu „Prlić i vojno-političko vođstvo Herceg-Bosne". Zanimljiva kasnija trivija je da će Županijski sud u Zadru prvo optužiti, pa potom tokom jednog boravka u Hrvatskoj i uhapsiti kapetana I klase Mirsada Ćatića, njegovog zamenika u Zadru (u okviru optužnice „Perišić i saradnici" za bombardovanje grada), a koji je u tom trenutku već bio demobilisani visoki oficir Armije BiH, ataše za kulturu njihovog konzulata u Frankfurtu.
ATIF DUDAKOVIĆ
Još jednom će TV kamere neposredno beležiti njegovu izravnu komandu za likvidaciju dvojice zarobljenih vojnika po padu Abdićeve Velike Kladuše, a porodica i saborci hrvatskog generala Vlade Šantića za njegovu likvidaciju 1995. takođe će sumnjičiti Dudakovića, povrh njegove komandne odgovornosti za retorziju nad Srbima u zapadnoj Bosni.
Nakon rata, postao je glavnokomandujući Vojske BiH, a karijeru u Sarajevu okončala mu je porodična tragedija, samoubistvo njegovog mlađeg sina.
AGIM ČEKU
U Zadru, bio je jedini Albanac na profesionalnoj službi u AŠC-u, najverovatnije kao jedan od najboljih u svojoj klasi koja je 1984. završila Vojnu akademiju. Perišić mu 1990. dodeljuje vod Vojne akademije, ali se Čeku potom u činu kapetana JNA, kao i većina u leto 1991, stavlja na raspolaganje Hrvatskoj vojsci.
U Zadru je zasnovao porodicu sa suprugom mešovitog srpsko-hrvatskog porekla, a ostao nam je upamćen po svom karakterističnom dijalektu prilikom strojevog komandovanja i decentnoj suzdržanosti u držanju obuke.
(Telegraf.rs / Izvor: nedeljnik.rs)