Kažu da Srbi brzo zaboravljaju, zato: Možete li uopšte da pogodite šta smo potpisali na današnji dan?

Nakon sedam dana pregovora, 13. novembra u kasnim večernjim časovima potpisana je Vojna konvencija koju je činilo 18 tačaka

Beogradska vojna konvencija potpisana je 13. novembra 1918. godine, pola časa pre ponoći, u Zgradi Uprave fondova gde se privremeno nalazila srpska Vrhovna komanda (danas zgradi Narodnog muzeja u Beogradu).

Preporučujemo

Ova konvencija je poslednje potpisano primirje Prvog svetskog rata.

Napravio je 19240 figura, pokazao ih celom svetu i poslao jasnu i jaku poruku o ratu (FOTO)

Poslednjih ratnih dana, u ugarskoj prestonici Budimpešti organizovana je tzv. Hrizantemska revolucija (od 28. do 31. oktobra) koja je za cilj imala, povlačenje sa ugarskog trona austrijskog cara Karla I i proglašenje Mađarske demokratske Republike. Na premijersko mesto mađarskog Narodnog veća došao je prolevičarski grof Mihalj Karolji.

Delegacija mađarskog Narodnog veća koju su činili grof Karolji, ministar bez portfelja Oskar Jasi, nekoliko članova Narodnog veća i oficiri, doputovala je na beogradsko donjegradsko pristanište 5. novembra oko 16 časova na pregovore o primirju između poražene Kraljevine Ugarske i članica Antante.

Mađarska delegacija bila je smeštena u hotelu Srpska kruna (jedini otvoreni hotel u oslobođenom Beogradu) koji se nalazio u zgradi u današnje Biblioteke grada Beograda. Pregovori sa predstavnicima Antante, koje su činili francuski maršal Luj Franše d’Epere, komandant francuske istočne armije; konjički general Pol Anri; vojvoda Živojin Mišić i načelnik Operativnog odeljenja srpske Vrhovne komande pukovnik Danilo Kalafatović, otpočeti su 7. novembra 1918. godine.

Nakon sedam dana pregovora, 13. novembra u kasnim večernjim časovima potpisana je Vojna konvencija koju je činilo 18 tačaka. Potpisnici Konvencije bili su, sa savezničke strane – vojvoda Živojin Mišić i general Pol Anri, a sa ugarske strane ministar vojni, artiljerijski pukovnik Bela Linder.

Konvencijom je predviđeno da savezničke trupe kontrolišu teritoriju istočno od gornjeg toka reke Samoš i banatske teritorije južno od reke Moriš, dok je mađarskim trupama naloženo povlačenje severno od linije Segedin-Pečuj-Varaždin. Mađarska je bila prinuđena da povuče i razoruža vojsku, oslobodi ratne i civilne zarobljenike/internirce i prepusti geostrateške tačke.

Trupe Antante su, na osnovu Konvencije, dobile pravo prolaza i zadržavanja u Mađarskoj, a država je bila u obavezi da im pomaže u ishrani i transportu. Budimpešta je bila primorana da Srbiji obezbedi 3000 lica, obaveznih da pomognu u osposobljavanju železničkih pruga, rečnih, telefonskih i telegrafskih veza.

Konačni sporazum koji je regulisao status nove nezavisne mađarske države i definisao njene granice prema susedima zaključen je u versajskoj palati Veliki Trijanon, 4. juna 1920. godine.

(Telegraf.rs/Izvor:narodnimuzej.rs)