Do 18. godine je živeo u sirotištu, kasnije se oko pesme tužio sa Mikijem Jevremovićem: Dobri duh Nikšića rođen je pre 83 godine
Prve knjige poezije koje Vito Nikolić objavljuje su Drumovanja i Sunce, hladno mi je
Vitomir Vito Nikolić pesnik i boem iz Nikšića, rođen je 27. aprila 1934. godine u Mostaru, gde mu je otac bio u vojnoj službi. U aprilu 1941. sa porodicom je izbegao u Nikšić.
Veoma rano ostaje bez majke koja umire od tuberkuloze, 1943. godine Italijani ubijaju njegovog oca, a za vreme rata ostaje i bez starijeg brata koji je poginuo od bombe.
Nakon rata, Vitomir Nikolić živeo je u sirotištu sve do 18 godine. Većinu svog života proveo je u Nikšiću, živeo je u siromaštvu i voleo je kafanski život.
Celog života bolovao je od plućnih bolesti izazvanih teškim životnim okolnostima, i zbog toga je bio čest posetilac bolnica i sanatorijuma. Stalno je bio u sukobu s vlašću, zbog čega je neko vreme odležao u zatvoru.
Prve knjige poezije koje Vito Nikolić objavljuje su Drumovanja i Sunce, hladno mi je. Ove zbirke poezije izdaje sam, bez izdavača, te sam snosi troškove njihovog izdavanja.
Vitomir Vito Nikolić preminuo je tiho, u snu, u svom stanu u Podgorici 10. septembra 1994. godine.
Napisao je brojne pesme od kojih su najpoznatije Drumovanja, Još mogu poneki osmeh da slažem, Drumovi će poželjet ludaka, I opet jesen...
I opet jesen
I opet jesen
opet tutnje beskrajne kiše po Nikšiću,
i opet stare, crne slutnje,
i opet sam si, Nikoliću.
I opet neka pisma duga,
očajna pisma bez adrese,
a nigdje drage, nigdje druga,
samo ta jesen, opet jesen.
A šta ako prosviram taj metak
kroz ovo čelo neveselo,
pa onda počne sve iz početka,
život, stradanja, pa opet čelo..
A šta ako nema zaborava,
ako je to vječna igra kruga,
a šta ako tamo ispod trava
boli ova ista ljudska tuga.
Malo je poznato da je napisao i čuvenu pesmu "Pijem" koju izvodi Miki Jevremović, jedno vreme su se čak sudili oko autorskih prava, ali su vrlo brzo vansudskim putem rešili problem.