Evo zašto UBICE i ZLOSTAVLJAČE životinja u Srbiji RETKO KAŽNJAVAJU!

Alarmantna je činjenica da nasilje nad životinjama, ljudi skoro i da ne prijavljuju, ali je još više zabrinjavajuće to što je veoma mali broj osuđujućih presuda učioniocima krivičnog dela ubijanja i zlostavljanja životinja

Zlostavljanje životinja  je u porastu, a nasilnici su i penzioneri i mlađe osobe koji, kao ni javnost u Srbiji, nisu dovoljno svesni da je to krivično delo za koje je predviđena novčana kazna ili zatvor.

Preporučujemo

Krivično delo ubijanje i zlostavljanje životinja uvedeno je u krivično pravo Republike Srbije u januaru 2006. godine. Svi dokumenti vezani za ovakvu vrstu slučaja nalaze se u arhivi Republičkog zavoda za statistiku Srbije.

Naučna saradnica Instituta za kriminološka i sociološka istraživanja dr Ana Batrić, objavila je analizu statističkih podataka, koji obuhvataju broj prijavljenih, optuženih i osuđenih učinioca krivičnog dela.

Alarmantna je činjenica da počinioce ovakvih dela, ljudi skoro i da ne prijavljuju, ali je još više zabrinjavajuće to što je veoma mali broj osuđujućih presuda učioniocima krivičnog dela ubijanja i zlostavljanja životinja.

Raznovrsni su razlozi za mali broj prijavljenih lica, a najčešći problemi prema pisanju link-plus.org.rs mogu biti:

1. Građani su zbunjeni u  proceduri podnošenja prijave. Policija, uglavnom za svaku vrstu ovakvog slučaja, upućuje na komunalnu policiji, zoohigijensku službu, udruženja za zaštitu životinja, i onda veliki broj dela ostaje neprijavljen.

2.Nema ko da izađe na lice mesta.Odgovori koje građani dobijaju iz policije, završavaju se time da oni nisu nadležni, kao i da nema slobodnih policijskih službenika , koji mogu da izađu na lice mesta.

Građani koji nisu spremni da insistiraju da policija postupi po zakonu, ovde završavaju svoju aktivnost.

3.Ukoliko se delo zlostavljanja životinja ne završi smrtnim ishodom, ne smatra se krivičnim delom, već samo prekršajem.

4. Prekršajni sudovi su poseban problem, jer dolazi do zastarevanja ili se licima koja su prijavljena za prekršaj zlostavljanje ili napuštanje životinje ne izriču kazne. U Novom Sadu je prošle godine vlasnik koji je napustio psa kažnjen novčanom kaznom u iznosu od samo 5000 dinara. Troškovi zbrinjavanja napuštenog psa koje plaća lokalna samouprava su višestruko veći.

5.Human odnos prema životinjama društveno nepoželjan. Prekršajni sudovi izriču kazne osobama koje hrane napuštene pse i mačke .

6.Ukoliko su počinioci nepoznati, javni tužilac ne sprovodi istragu.

7. Kada je u pitanju trovanje životinja na površini javne namene, postoji problem da se kvalifikuje delo. U jednom slučaju u Novom Sadu kvalifikovano kao krivično delo Zagađenje životne sredine, iako postoji mišljenje i naučni rad Trovanje životinja, u kojem su obuhvaćeni i veterinarsko medicinski i krivično pravni aspekt, gde autori objašnjavaju da se radi o dva krivična dela.

8. Najveći problem sa kojim se organizacije civilnog društva suočavaju jeste taj, što se prijave za masovno ubijanje i zlostavljanje pasa i mačaka u prihvatilištima lokalnih samouprava odbacuju, u osnovnim javnim tužilaštvima bez obrazloženja.

Reakcija građana i državnih organa u vezi sa nasiljem nad životinjama, ukazuje na to da je neophodna edukacija i standardizovanje procedura da bi predstavnici državnih organa radili profesionalno i efikasno.

Informisanje građana, kao i njihovo ohrabrivanje da prijavljuju krivična dela, dužnost je ne samo organizacija civilnog društva, nego i svih službenika na javnim funkcijama.

(Telegraf.rs)