Ljubomiru Matijači nagrada Nišvila za životno delo

Iako je iz Beogradske filharmonije zvanično otišao u penziju 2000. godine, Matijača nije mogao bez svoje prve Ljubavi džeza, pa je osnovao "Belgrade Dixieland Orchestra", anasambl koji od tada "održava plamen" diksilenda na ovim prostorima

Jedan od pionira srpske i SFRJ džez scene, trombonista Ljubomir Matijača dobitnik je nagrade za životno delo kojom Nišvil jazz festival tradicionalno podseća na zaslužne umetnike u ovoj oblasti. Ovo priznanje će biti uručeno prvog dana festivala, 11. avgusta u sklopu nastupa "Belgrade Dixieland Orchestra" čiji je Matijača jedan od osnivača.

Preporučujemo

Osim po svom karaketrističnom "dixie tonu" i nesumnjivim umetničkim kvalitetima, Ljubomir Matijača, rođen 1936. u Travniku, u porodici vojnog muzičara, ostaće upamćen u istoriji džeza u Srbiji kao jedan od članova beogradskog Diksilend Ansambla "Dinamo". To je prvi džez sastav u SFRJ čija je muzika objavljena na desetoinčnoj LP ploči-PGP RTB, 1960.

Osim Matijače, članovi "Dinama" koji su snimili ovu ploču bili su muzičari koji su tokom narednih decenija zauzimali najviša mesta u domaćoj džez hijerarhiji: Predrag Krstić (truba), Nikola Bingulac (klarinet), Siniša Bajin (saksofon), Branislav Novaković (klavir), Sava Gojković (gitara), Dušan Stoparić (kontrabas). Najmlađi među njima bio je dvadesetogodišnji bubnjar Branislav Lala Kovačev.

Član ansambla bio je i poznati klavirista Saša Subota. Neke od numera objavljenih na ovom albumu, a medju njima i udarna, obrada ruske romanse "Crne oči", snimljene su još 1956. godine.

Njegova porodica se, praktično odmah po njegovom rođenju, preselila u Pančevo, gde je i završio nižu muzičku školu i gimnaziju, a usavršavanje na trombonu je nastavio u beogradskoj Srednjoj muzičkoj školi "Stanković" i na Muzičkoj akademiji gde je diplomirao paralelelno, na nastavničkom i umetničkom odseku.

Podjednako uspešno se bavio i džezom i klasičnom muzikom. Nakon honorarnih angažovanja u raznim ansamblima, od 1961. do 1974. godine bio je član Simfonijskog orkestra RTS, sledećih deset godina je bio član Big Benda RTS, sa kojim je u više navrata nastupao i kao vodja orkrestra, a zatim je do formalnog odlaska u penziju 2000. godine, bio član Beogradske filharmonije.

Pored ovih stalnih angažmana, Matijača je uporedo svirao i sa raznim džez postavama. Kao devetnaestogodišnjak, 1955 godine pridružio se Džez orkestru KUD "Abrašević", koji je vodio Milan Kotlić. Te godine se uključuje u džez ansambl "Dinamo" koji je svirao igranke u Domu kulture "Božidar Adžija" i imao pionirsku misiju u jugoslovenskoj džez diskografiji.

U tom periodu, u Pančevu, gradu u kojem je proveo detinsjtvo, vodio je orkestra "Melos" koji je nastupao na igrankama. Bio je i član Big Benda Eduarda Sađila koji je nastupao u beogradskom hotelu "London", da bi sa članovima tog orkestra, a pod imenom "Dixieland Ansambl Ljubomira Matijace" 1982. godine za zagrebački "Jugoton" snimio LP ploču "Kada sveci marširaju".

Duži niz godina honorarno je svirao u orkestru "Pozorišta na Terazijama" sa kojim je često odlazio i na gostovanja.

Iako je iz Beogradske filharmonije zvanično otišao u penziju 2000. godine, Matijača nije mogao bez svoje prve ljubavi džeza, pa 2001. godine sa Vladimirom Rackovićem osniva "Belgrade Dixieland Orchestra" anasambl koji od tada "održava plamen" diksilenda na ovim prostorima, odnosno, kroz koji Matijača doživljava novu muzičku mladost. Do prestanka aktivnog sviranja 2006. godine, Ljubomir Matijača je sa Beogradskim Diksilend Orkestrom snimio i koaranžirao prva tri albuma i nastupao širom Srbije i u zemljama regiona.

Ljubomir Matijača je član Saveza kompozitora SOKOJ, a napravio je i više snimaka kamerne klasične muzike sa Kvintetom "Limenih duvača" Beogradske Filharmonije. Uspešno se bavio i pedagoškim radom, a svirao je i pojavljivao se u filmovima: "Aleksa Dundić", "Mali čovek", "Kordon" i "Tri karte za Holivud".

(Telegraf.rs)