(EKSKLUZIVNO) Nikada objavljena fotografija najomraženije srpske kraljice! (VIDEO)

Da li ste u ovoj seoskoj idili prepoznali kontroverznu srpsku kraljicu, suprugu srpskog kralja Aleksandra Obrenovića, koja je stradala 1903. godine?

Na izložbi "Natalija Obrenović u fondu Branka Stojanovića" u Istorijskom muzeju Srbije pažnju nam privlači nesvakidašnja fotografija, koja na prvi pogled prilično odudara od ostatka postavke.

Preporučujemo

Seoska idila, u centru pažnje volovska kola, a na njima ni manje ni više nego - srpska kraljica!

Verovatno ni sami, u moru nepoznatih lica, ne bismo prepoznali kraljicu Dragu (Mašin) Obrenović, da nam je nije razotkrila autorka izložbe Zorica Janković.

- Fotografija je snimljena 14. avgusta 1900. godine, a na njoj su pored kraljice Drage, na izletu snimljene i njene sestre Lunjevica - objašnjava za Telegraf Jankovićeva dodajući da je izložba, na kojoj je među 300 ličnih predmeta kraljice Natalije Obrenović osvanula i ova fotografija, pre svega "doprinos nastojanjima da se što potpunije definiše uloga prve novovekovne srpske kraljice, u burnom političkom životu Srbije 19. veka".

- Izložene su uglavnom fotografije Natalije, njene porodice i prijatelja, zatim pisma, isečci iz novina, lična dokumenta i predmeti - istakla je autorka naglašavajući da je predmete Istorijskom muzeju Srbije poklonio Branko Stojanović, pasionirani kolekcionar kraljičine zaostavštine.

Draga (Mašin) Obrenović (1864 - 1903) bila je kraljica Srbije i supruga kralja Aleksandra Obrenovića.

Pre braka s Aleksandrom bila je udovica inženjera Svetozara Mašina i dvorska dama kraljice Natalije Obrenović.

Po razvodu od kralja Milana, kraljica Natalija je 1888. godine kupila dvorac "Sašino" u banjskom lečilištu Bijaric u Francuskoj, koji je dobio ime po njenom sinu jedincu Aleksandru. Na put je kao družbenicu pozvala i Dragu Mašin s kojom je vozom pošla u posetu carskoj porodici Romanov.

Mladi kralj Aleksandar je u Bijaric stigao u martu 1895.

Za to vreme, Draga se starala o uređenju i održavanju kupališne plaže, a ljubav među njima planula je baš na tom mestu, kada je po navodima hroničara, Draga spasila budućeg kralja da se ne udavi.

Ubrzo su počeli da se dopisuju, viđaju i izlaze zajedno. Kraljica Natalija se tome nije protivila, jer je želela svog sina da spremi za moguću ženidbu sa nekom princezom visokog ranga.

Aleksandar je zamolio Nataliju da ga ostavi samog sa Dragom i da se vrati u Beograd, što je kraljica Natalija i učinila. U početku niko nije imao ništa protiv ove ljubavi, misleći da je to samo prolazna avantura.

A onda je celu Srbiju uzbunila vest da je 8. jula 1900. kralj Aleksandar isprosio ruku Drage Lunjevice-Mašin, unuke Nikole Lunjevice, borca u ratovima za oslobođenje Srbije.

Patrijarhalni Beograd tada nije bio spreman da prihvati za novu kraljicu ženu koja je dvanaest godina starija od kralja, uz to i udovica. Ovome se naročito oštro suprostavio ministar policije Đorđe Genčić, koji je odmah iz policijskih arhiva izvadio dvanaest dokumenata o Draginim navodnim ljubavnicima.

Iz Rusije se ubrzo javila i kraljica Natalija Obrenović navodeći da je Draga - bludnica i nerotkinja, a ženidbi se suprostavio i bivši kralj Milan, koji je u znak protesta napustio Srbiju i otputovao za Bukurešt, pa za Beč, gde je naredne godine i umro.

Zaverenička organizacija iskoristila je narodno nezadovoljstvo da ubrza izvođenje atentata, a zaverenicima se priključio i pukovnik Aleksandar Mašin. Kao dan za početak akcije određena je noć između 28. i 29. maja 1903., jer se tada u dvoru nalazila zaverenička grupa na dužnostima.

Kobne večeri, kralj i kraljica su se vratili sa večere od kraljičine rodbine i otišli na spavanje.  Akcija je počela tačno deset minuta posle ponoći, a zahvaljujući zaverenicima u dvoru, oficiri su brzo uleteli u sobu kralja Aleksandra i kraljice Drage. U krevetu, međutim, nije bilo nikog.

Oficiri su pretražili celu sobu, otvarali ormane i prevrtali stvari, ali nisu uspeli nikog da pronađu. U tom trenutku već su bila likvidirana Dragina braća - potporučnici Nikola i Nikodije Lunjevica, a sestre Vojka-Ana, Đurđina i Hristina poslate su za Minhen.

Posle većih natezanja, doveden je i kraljev ađutant Laza Petrović da otkrije gde se sakrio kraljevski par. U sobi su se pored Petrovića našli i poručnik Đorđe Ristić, potporučnik Velimir Vemić i kapetan Ilija Radivojević. Potporučnik Vemić je pronašao zarez na jednim vratima i uzvuknuo: "Sekiru! Evo vrata"! I tu su iza skrivenih vrata pronađeni uplašeni Aleksandar i Draga u belim pidžamama, pripijeni jedno uz drugo.

Kapetan Mihailo Ristić je usmrtio kralja, pa kraljicu, koja se na prvi pucanj bacila da svojim telom zaštiti Aleksandra.

Potom su i ostali zaverenici pucali, praznili revolvere i sabljama boli ubijena tela, a onda su ih bacili kroz prozor u dvorište, odakle su ih odvukli u obližnju prizemnu sobu, gde su pripremljeni za sahranu, koja je obavljena iduće noći, u Markovoj crkvi.

Masakr je izveden u 3.50 časova izjutra, a beživotna tela kraljevskog para stavljena su u limene kovčege i pod najvećom tajnošću prevezena kočijama ka starom beogradskom groblju. Kočije su stigle iza ponoći u crkvu Svetog Marka, opkoljena vojnicima.

Činu sahranjivanja prisustvovala su dvojica zaverenika, a kovčezi su spušteni jedan pored drugog, u grobnicu kraljeve babe Anke Obrenović, koja je zajedno s knezom Mihailom poginula u Košutnjaku 29. maja 1868.

Nakon nemačke okupavije Beograda u Prvom svetskom ratu, u oktobru 1915, Makenzenovi vojnici su podigli spomenik nad njihovom grobnicom, obeležili ga, ali je on posle rata uklonjen.

(Katarina Vuković)