Boks na Olimpijskim igrama: Kako su pravila i tradicija oblikovali ovaj sport?

S. J.
Vreme čitanja: oko 2 min.

Nakon što je boks nestao sa padom Rimskog Carstva, sport se ponovo pojavio u 17. veku u Engleskoj

Foto: Tanjug/BSS/Dragana Stjepanović

Poreklo boksa je još uvek nejasno, ali neki od najstarijih dokaza, koji potiču iz 3. milenijuma pre nove ere, pronađeni su u sumerskim artefaktima u današnjem Iraku. Boks je prvi put uveden na antičke Olimpijske igre 688. godine pre nove ere, kada su bokseri koristili meke kožne trake za zaštitu ruku i podlaktica.

Nakon što je boks nestao sa padom Rimskog Carstva, sport se ponovo pojavio u 17. veku u Engleskoj. Prvi zapisi o amaterskom boksu datiraju iz 1880. godine. U to vreme postojale su četiri težinske kategorije: bantam (do 54 kilograma), pero (do 57 kilograma), lake (do 63,5 kilograma), srednje (do 73 kilograma) i teške (bez ograničenja težine).

PRAVILA OLIMPIJSKOG BOKSA

Olimpijski boks se vodi posebnim pravilima. Takmičenje je ograničeno na amaterske bokserke, a Olimpijske igre su često početna tačka za sjajne karijere, kao što je bio slučaj sa Muhammadom Alijem, koji je kao Kasijus Klej osvojio zlato u lakoj teškoj kategoriji na Igrama u Rimu 1960. godine.

Od 1984. do 2012. godine, muškim bokserima je bilo obavezno nošenje zaštitne kacige, ali je ovo pravilo ukinuto za Igre u Riju 2016. godine (ženske bokserke i dalje moraju nositi zaštitne kacige). Svaki meč se sastoji od tri runde od po tri minuta za muškarce i četiri runde od po dva minuta za žene. Na kraju svake runde, sudije dodeljuju pobedniku 10 poena, dok gubitnik može dobiti između sedam i devet poena, u zavisnosti od performansi. Nakon završetka meča, ukupni poeni odlučuju pobednika.

Foto: Tanjug/BSS/Dragana Stjepanović

ISTORIJA NA OLIMPIJADI

Boks je prvi put predstavljen na modernim Olimpijskim igrama 1904. godine i od tada se redovno održava na Letnjim igrama, osim na Olimpijadi u Stokholmu 1912. godine kada je švedski zakon zabranio sport. Ženski boks je uveden u olimpijski program na Igrama u Londonu 2012. godine. Na Igramama u St. Louisu 1904. godine, tim SAD-a je bio jedini koji je učestvovao u boksu, osvojivši sve medalje. Atletičari iz SAD-a su i dalje uspešni u ovom sportu, sa 117 medalja, dok su takmičari iz Kube (78 medalja) i Velike Britanije (62 medalje) takođe postigli značajne rezultate.

USPESI OVDAŠNJEG BOKSA NA OLIMPIJSKIM IGRAMA

Srbija od osamostaljenja nije osvojila ni jednu olimpijsku medalju, ali je u prošlosti, za vreme Jugoslavije, nekoliko boksera uspelo da se okiti odličjima.

Mate Parlov, Slobodan Kačar i Anton Josipović uspeli su da se okite zlatnim medaljama i postanu olimpijski šampioni, Tadija Kačar i Redžep Redžepovski osvajali su srebro, dok su Zvonimir Vujin, Ace Rusevski, Mirko Puzović, Aziz Salihu, i Damir Škaro dolazili do bronazanih odličja.

Sve u svemu, bilo je kroz istoriju mnogo dobrih boksera sa ovih prostora, a dosta toga se očekuje i od trenutne reprezentacije, koja je već pokazala da može dogurati daleko.

(Telegraf.rs)