Konjički sport je kao umetnost: Jokić ga obožava, a ove godine gledaćemo ga u dvorištima čuvenog Versaja

Olimpijske igre podsetiće nas na spoj veštine i umetnosti koji su potrebni da bi se došlo do uspeha i medalje u ovom sportu

Konjički sport kao sportski događaj ima svoje korene u drevnoj Grčkoj, gde se smatralo da je neophodno savršeno partnerstvo između jahača i konja kako bi preživeli u bici. Dresura je razvijena kao način obuke konja za rat. Ovi događaji su se pojavili i na antičkim Olimpijskim igrama kao trke zaprega, što je bila hrabra i uzbudljiva spektakl. Veština konjičkog sporta je tokom renesanse pala u zaborav, da bi doživela svoju obnovu. Dresura je dostigla vrhunac osnivanjem čuvene Škole španske jahanja u Beču 1729. godine, koja je postavila temelje moderne discipline.

KRATAK PREGLED PRAVILA

Preporučujemo

Konjički sport obuhvata tri discipline na Olimpijskim igrama, gde se muškarci i žene takmiče pod jednakim uslovima.

U disciplini skakanja, jahači i konji se mere vremenom dok preskaču prepreke, sa kaznenim bodovima za svaku prevrnutu prepreku. Agilnost, tehnika i harmonija između konja i jahača su ključni.

Dresura predstavlja najnapredniju formu obuke konja, gde konj i jahač izvode umetničke pokrete uz muziku. Sudije ocenjuju lakoću i fluidnost njihovog kretanja.

Treća disciplina, military, kombinuje skakanje i dresuru sa preponskim jahanjem, što uključuje dugu stazu sa čvrstim i prirodnim preprekama, testirajući izdržljivost i iskustvo sportista. Pobednik u ova tri događaja je tim sa najviše veština.

OLIMPIJSKA ISTORIJA

Konjički sport je prvi put bio deo moderne Olimpijade 1900. godine u Parizu sa pet događaja na Place de Breteuil areni. Na Igrama u Helsinkiju 1952. godine, žene su prvi put učestvovale u dresurnom događaju, što je postalo mešoviti događaj. Žene su mogle da se takmiče u svim disciplinama konjičkog sporta od 1964. godine, čineći ovaj sport jedinim potpuno mešovitim sportom na Olimpijskim igrama. Medalje se dodeljuju kako pojedincima tako i timovima.

(Telegraf.rs)