Da li ste sigurni da znate zbog čega AC Milan nije AC Milano? (FOTO)

Nekoliko je puta A.C. Milan morao da promeni ime da bi napokon našao formulu koja ga je vinula u sam vrh italijanskog, evropskog i svetskog fudbala. Engleski naziv grada u kome se nalazi nije uvek bio u nazivu kluba, a prste su u to umešali Musolinijevi fašisti

Nema evropskog fudbala bez italijanske Serije A, a nema Serije A bez dva milanska giganta, AC Milana i Internacionalea, dva kluba čija je istorija protkana međusobnim rivalstvom, pa čak i više od toga: samim postankom.

Preporučujemo

Milan je osnovan sredinom decembra 1899. godine od strane dva Engleza iz Notingema, Alfreda Edvardsa i Herberta Kilpina. Edvards je bio važna osoba u visokom društvu ovoga grada, jedno vreme je čak služio i kao vicekonzul Velike Britanije, pa je bio logičan izbor za prvog predsednika kluba, dok je Kilpin postao prvi kapiten.

A klub se nije zvao "Associazione Calcio Milan", već "Milan Cricket and Football Club". Dakle, imao je puni engleski naziv, koji se protezao ne samo na prvi, opisni deo već i na ime samog grada. Naime, Englezi italijanski grad Milano zovu Milan.

Već naredne godine, odmah po osnivanju, klub je osvojio prvi trofej, nešto što se nazivalo Kraljeva medalja, a potom i tri nacionalna prvenstva u godinama 1901, 1906. i 1907.

(Tada se igralo turnirski i dosta drugačije nego danas, budući da je format Serije A kao jedinstvene nacionalne prve lige uspostavljen tek 1929. godine od strane fašističkih vlasti, koje će odigrati važnu ulogu u priči o imenu ovog kluba.)

Onovremeni značaj prve od ove tri titule, kažu poznavaoci istorije italijanskog fudbala, prevazilazi ostale, jer je upravo njime skinuta sa trona Đenova koja je jedina osvajala titule državnog prvaka pre toga, i to tri za redom (nakon te prve Milanove osvojiće još tri za redom, potom u narednih dvadesetak godina još tri, i tu će završiti svoju šampionsku "karijeru").

Da se vratimo na Milan. Boje su od početka bile crveno-crne. "Mi smo tim đavola. Naše boje su crvena kao vatra i crna da bi uterala strah u naše protivnike", govorio je Kilpin.

Godinu dana nakon treće titule dolazi do cepanja kluba kada zbog sukoba oko pitanja da li treba dovoditi strane igrače ili samo domaće italijanske, grupa članova napušta Milan CFC i utemeljuje "F.C. Internazionale Milano".

Interesantno je to što su oni za ime izabrali italijanski original, Milano, uprkos tome što prvi deo naziva sugeriše internacionalni karakter kluba koji ima želju da dovodi strance ("zvaće se Internacional, jer mi smo braća sveta"). Time se htelo staviti do znanja da su i stranci i Italijani jednako dobrodošli.

Elem, 1916. godine Milan osvaja Federalni kup koji je igran kao zamena za šampionat zbog Prvog svetskog rata, ali koji posle toga nije od strane Fudbalskog saveza Italije priznat kao šampionski pehar.

Tri godine nakon toga Milan prvi put menja svoje ime i postaje "Milan Football Club". Dakle, još uvek je Milan, ali to nije više onaj Milan koji je bio u vrhu italijanskog fudbala, to je sada prosečni Milan koji se zadovoljava tavorenjem u sredini tabele, čak i nakon stvaranja Serije A kao jedinstvene nacionalne prve lige.

Da bi dočekao sledeći skudeto, Milan je morao da promeni ime još dva puta.

Prvo su fašisti 1939. godine, verovatno pod uticajem ulaska u rat sa Velikom Britanijom, promenili ime kluba tako da je on postao "Associazione Calcio Milano". Ne samo što je opisni deo bio na italijanskom, već je i ime kluba kao ime grada prešlo u original.

Slomom Musolinija i fašističkog režima njegovog u Rimu nisu svanuli bolji dani za A.C. Milano jer su sever okupirali Nemci uz pomoć tvrdih fašista koji su stvorili takozvanu Italijansku Socijalnu Republiku (poznatu i pod nazivom Salska Republika, po gradiću Salo na obali jezera Garda u kojem je tokom tog perioda boravio sam Musolini).

Građanstvo modne prestonice Evrope i sveta moralo je još da čeka da bi savezničke vojske prokrčile put ka slobodi.

Musolini i njegova ljubavnica Klara Petači prvo su pogubljeni od strane misterioznog partizana "Pukovnika Valerija" 28. aprila 1945. godine a potom narednog dana doveženi u Milano gde su bačeni nasred starog trga Pjacale Loreto. Tu su obešeni naopačke, sa krova benzinske pumpe, nedaleko od mesta na kojem je fašizam nastao skoro tri decenije ranije.

A.C. Milano je napokon mogao da ponovo postane Milan, što se desilo odmah nakon rata. Ovoga puta, međutim, uprava je zadržala italijanski opis, "Associazione Calcio", a vratila samo engleski naziv grada.

To je ime klub zadržao do dana današnjeg, i ono se ispostavilo kao najsrećnije. Uostalom, dovoljno je reći da je već u narednoj deceniji, tokom pedesetih godina, A.C. Milan osvojio četiri skudeta, nakon toga još jedanaest, konačno i sedam titula prvaka Evrope, po čemu je drugi najuspešniji klub na Starom kontinentu, odmah iza madridskog Reala.

(O. Š.)